دلدل: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>این\sمدخل\sاز\sچند\sمنظر\sمتفاوت\،\sبررسی\sمی‌شود\:<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\...)
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط =  
| موضوع مرتبط = امام علی
| عنوان مدخل  =  
| عنوان مدخل  =  
| مداخل مرتبط = [[دلدل در حدیث]] - [[دلدل در کلام اسلامی]]
| مداخل مرتبط =  
| پرسش مرتبط  = دلدل (پرسش)
| پرسش مرتبط  =  
}}
}}


'''دلدل''' نام مرکب [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}}، استری سفید رنگ که [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} به آن [[حضرت]] بخشیده بود.<ref>بحار الأنوار، ج ۴۲ ص ۵۹</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۶۱.</ref>.
'''[[دلدل]]''' نام مرکب [[حضرت علی]]{{ع}} است؛ استری سفید رنگ که [[رسول خدا]]{{صل}} به آن حضرت بخشیده بود<ref>بحار الأنوار، ج ۴۲ ص۵۹.</ref>.
 
== مقدمه ==
ماده استری سفید که رنگ آن به سیاهی مایل بود و یکی از [[حاکمان]] [[مصر]] در اسکندریه(مقوقس) برای [[پیامبر]] فرستاده بود، رسول خدا{{صل}} هم آن را به علی{{ع}} بخشید. از [[امام صادق]]{{ع}} [[روایت]] شده که [[پیغمبر]]{{صل}} را دو استر بوده: یکی به نام دلدل و دیگری به نام شهباء<ref>معارف و معاریف، ج ۲، ص۱۴۰.</ref>. دلدل، ماده استری است، سفید مایل به سیاهی که [[حاکم]] اسکندریه برای [[حضرت رسول]]{{صل}} فرستاده بود، و آن حضرت، آن را به [[امیر المؤمنین]]{{ع}} برای سواری بخشید<ref>معارف و معاریف، ج ۵، ص۴۳۸.</ref>.
 
معنای دلدل، یعنی در حال رفت و آمد و بی‌قراری. به علی{{ع}} گفتند: چرا اسب‌سوار نمی‌شوی، در حالی که بسیاری در تعقیب تواند؟ فرمود: اسب برای تعقیب یا فرار است، من نه آن را که بگریزد تعقیب می‌کنم و نه از آنکه روی می‌آورد، روی‌گردان می‌شوم پس استر برای من بس است: {{متن حدیث|لا أکرّ علی من فرّ و لا أفرّ ممّن کرّ، و البغلة تزجینی}}<ref>بحار الأنوار، ج ۴۲ ص۵۹.</ref>.
 
همچنین نام استر رسول خدا{{صل}} است که [[حضرت قائم]]{{ع}} هنگام ظهور همراه خود دارند<ref>نجم الثاقب، باب دوم.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۶۱؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۳۱.</ref>


==مقدمه==
*ماده استری سفید که رنگ آن به سیاهی مایل بود و یکی از [[حاکمان]] [[مصر]] در [[اسکندریه ]](مقوقس) برای [[پیامبر]] فرستاده بود، [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} هم آن را به [[امام علی|علی]]{{ع}} بخشید.(...) معنای دلدل، یعنی در حال رفت و آمد و بی‌قراری. به [[امام علی|علی]]{{ع}} گفتند: چرا اسب‌سوار نمی‌شوی، در حالی که بسیاری در تعقیب تواند؟ فرمود: اسب برای تعقیب یا فرار است، من نه آن را که بگریزد تعقیب می‌کنم و نه از آنکه روی می‌آورد، روی‌گردان می‌شوم پس استر برای من بس است: {{عربی|لا أکرّ علی من فرّ و لا أفرّ ممّن کرّ، و البغلة تزجینی}}.<ref>بحار الأنوار، ج ۴۲ ص ۵۹</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۶۱.</ref>.
==دلدل در موعودنامه==
*نام استر [[رسول خدا]]{{صل}} است که [[حضرت قائم]]{{ع}} [[هنگام ظهور]] همراه خود دارند<ref>نجم الثاقب، باب دوم:</ref>. استر چارپایی بارکش و سواری است که پدرش حمار و مادرش اسب است. به آن قاطر هم می‌گویند. از [[امام صادق]]{{ع}} [[روایت]] شده که [[پیغمبر]]{{صل}} را دو استر بوده: یکی به نام دلدل و دیگری به نام شهباء<ref>معارف و معاریف، ج ۲، ص ۱۴۰.</ref>. دلدل، ماده استری است، سفید مایل به سیاهی که [[حاکم]] اسکندریه برای [[حضرت رسول]]{{صل}} فرستاده بود، و آن [[حضرت]]، آن را به [[امیر المؤمنین]]{{ع}} برای سواری بخشید<ref>معارف و معاریف، ج ۵، ص ۴۳۸.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۳۱.</ref>.
== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:1368987.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|'''فرهنگ غدیر''']]
# [[پرونده:1368987.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|'''فرهنگ غدیر''']]
* [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']]
# [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


خط ۲۲: خط ۲۴:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


 
[[رده:امام علی]]
[[رده:امام مهدی]]
[[رده:امام مهدی]]
[[رده:دلدل]]
[[رده:مدخل فرهنگ غدیر]]
[[رده:مدخل فرهنگ غدیر]]
[[رده:مدخل موعودنامه]]
[[رده:مدخل موعودنامه]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۴ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۴۹

دلدل نام مرکب حضرت علی(ع) است؛ استری سفید رنگ که رسول خدا(ص) به آن حضرت بخشیده بود[۱].

مقدمه

ماده استری سفید که رنگ آن به سیاهی مایل بود و یکی از حاکمان مصر در اسکندریه(مقوقس) برای پیامبر فرستاده بود، رسول خدا(ص) هم آن را به علی(ع) بخشید. از امام صادق(ع) روایت شده که پیغمبر(ص) را دو استر بوده: یکی به نام دلدل و دیگری به نام شهباء[۲]. دلدل، ماده استری است، سفید مایل به سیاهی که حاکم اسکندریه برای حضرت رسول(ص) فرستاده بود، و آن حضرت، آن را به امیر المؤمنین(ع) برای سواری بخشید[۳].

معنای دلدل، یعنی در حال رفت و آمد و بی‌قراری. به علی(ع) گفتند: چرا اسب‌سوار نمی‌شوی، در حالی که بسیاری در تعقیب تواند؟ فرمود: اسب برای تعقیب یا فرار است، من نه آن را که بگریزد تعقیب می‌کنم و نه از آنکه روی می‌آورد، روی‌گردان می‌شوم پس استر برای من بس است: «لا أکرّ علی من فرّ و لا أفرّ ممّن کرّ، و البغلة تزجینی»[۴].

همچنین نام استر رسول خدا(ص) است که حضرت قائم(ع) هنگام ظهور همراه خود دارند[۵].[۶]

منابع

پانویس

  1. بحار الأنوار، ج ۴۲ ص۵۹.
  2. معارف و معاریف، ج ۲، ص۱۴۰.
  3. معارف و معاریف، ج ۵، ص۴۳۸.
  4. بحار الأنوار، ج ۴۲ ص۵۹.
  5. نجم الثاقب، باب دوم.
  6. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۶۱؛ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۳۳۱.