دلدل

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

دلدل نام مرکب حضرت علی(ع) است؛ استری سفید رنگ که رسول خدا(ص) به آن حضرت بخشیده بود[۱].

مقدمه

ماده استری سفید که رنگ آن به سیاهی مایل بود و یکی از حاکمان مصر در اسکندریه(مقوقس) برای پیامبر فرستاده بود، رسول خدا(ص) هم آن را به علی(ع) بخشید. از امام صادق(ع) روایت شده که پیغمبر(ص) را دو استر بوده: یکی به نام دلدل و دیگری به نام شهباء[۲]. دلدل، ماده استری است، سفید مایل به سیاهی که حاکم اسکندریه برای حضرت رسول(ص) فرستاده بود، و آن حضرت، آن را به امیر المؤمنین(ع) برای سواری بخشید[۳].

معنای دلدل، یعنی در حال رفت و آمد و بی‌قراری. به علی(ع) گفتند: چرا اسب‌سوار نمی‌شوی، در حالی که بسیاری در تعقیب تواند؟ فرمود: اسب برای تعقیب یا فرار است، من نه آن را که بگریزد تعقیب می‌کنم و نه از آنکه روی می‌آورد، روی‌گردان می‌شوم پس استر برای من بس است: «لا أکرّ علی من فرّ و لا أفرّ ممّن کرّ، و البغلة تزجینی»[۴].

همچنین نام استر رسول خدا(ص) است که حضرت قائم(ع) هنگام ظهور همراه خود دارند[۵].[۶]

منابع

پانویس

  1. بحار الأنوار، ج ۴۲ ص۵۹.
  2. معارف و معاریف، ج ۲، ص۱۴۰.
  3. معارف و معاریف، ج ۵، ص۴۳۸.
  4. بحار الأنوار، ج ۴۲ ص۵۹.
  5. نجم الثاقب، باب دوم.
  6. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۶۱؛ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۳۳۱.