نفی افترا در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = افترا | |||
| عنوان مدخل = افترا | |||
| مداخل مرتبط = [[افترا در قرآن]] - [[افترا در فقه اسلامی]] - [[نفی افترا در معارف دعا و زیارات]] - [[نفی افترا در معارف و سیره سجادی]] - [[نفی افترا در معارف و سیره نبوی]] - [[افترا در جامعه‌شناسی اسلامی]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[تهمت]] تباه است و تباه‌کننده، و [[خدای سبحان]] در [[مذمت]] و [[پرهیز]] دادن از آن فرموده است: {{متن قرآن|وَمَنْ يَكْسِبْ خَطِيئَةً أَوْ إِثْمًا ثُمَّ يَرْمِ بِهِ بَرِيئًا فَقَدِ احْتَمَلَ بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُبِينًا}}<ref>«و هر کس خطایی یا گناهی کند سپس آن را به گردن بی‌گناهی اندازد بار بهتان و گناهی آشکار را بر دوش کشیده است» سوره نساء، آیه ۱۱۲.</ref>. | [[تهمت]] تباه است و تباه‌کننده، و [[خدای سبحان]] در [[مذمت]] و [[پرهیز]] دادن از آن فرموده است: {{متن قرآن|وَمَنْ يَكْسِبْ خَطِيئَةً أَوْ إِثْمًا ثُمَّ يَرْمِ بِهِ بَرِيئًا فَقَدِ احْتَمَلَ بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُبِينًا}}<ref>«و هر کس خطایی یا گناهی کند سپس آن را به گردن بی‌گناهی اندازد بار بهتان و گناهی آشکار را بر دوش کشیده است» سوره نساء، آیه ۱۱۲.</ref>. | ||
تهمت چنان تباه‌کننده [[ایمان]] است که در بیان پیشوای صادق [[خاندان پیامبر]] همانند آب شدن نمک در آب معرفی شده است که با سرعت و به تمامی محو می‌شود: {{متن حدیث|إِذَا اتَّهَمَ الْمُؤْمِنُ أَخَاهُ انْمَاثَ الْإِيمَانُ مِنْ قَلْبِهِ، كَمَا يَنْمَاثُ الْمِلْحُ فِي الْمَاءِ}}<ref>«همین که مؤمن به برادر دینی خود تهمت زند، ایمان از دلش همچون نمک در آب زدوده شود». الکافی، ج۲، ص۳۶۱.</ref>. | تهمت چنان تباه‌کننده [[ایمان]] است که در بیان پیشوای صادق [[خاندان پیامبر]] همانند آب شدن نمک در آب معرفی شده است که با سرعت و به تمامی محو می‌شود: {{متن حدیث|إِذَا اتَّهَمَ الْمُؤْمِنُ أَخَاهُ انْمَاثَ الْإِيمَانُ مِنْ قَلْبِهِ، كَمَا يَنْمَاثُ الْمِلْحُ فِي الْمَاءِ}}<ref>«همین که مؤمن به برادر دینی خود تهمت زند، ایمان از دلش همچون نمک در آب زدوده شود». الکافی، ج۲، ص۳۶۱.</ref>. | ||
تهمت [[حرمت‌ها]] را می‌درد، [[دوستی‌ها]] را به [[دشمنی]] بدل می‌سازد و جایی برای [[برادری]] باقی نمی‌گذارد. چگونه می‌توان ادعای [[پیروی از پیشوایان]] [[حق]] را داشت و این حرمت‌ها را پاس نداشت؟ از [[امام صادق]]{{ع}} [[روایت]] شده است که فرمود: {{متن حدیث|مَنِ اتَّهَمَ أَخَاهُ فِي دِينِهِ فَلَا حُرْمَةَ بَيْنَهُمَا وَ مَنْ عَامَلَ أَخَاهُ بِمِثْلِ مَا عَامَلَ بِهِ النَّاسَ فَهُوَ بَرِيءٌ مِمَّا يَنْتَحِلُ}}<ref>«هرکه به برادر دینی خود تهمت زند، حرمت و احترامی میان آن دو به جا نماند، و هر که با برادر دینی خود مانند سایر مردم رفتار کند از آن چه خود را بدان بسته [دین و مذهب] برکنار شده است» الکافی، ج۲، ص۳۶۱.</ref>.<ref>[[م‍ص‍طف‍ی دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی|دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی، م‍ص‍طف‍ی]]، [[سیره نبوی ج۲ (کتاب)|سیره نبوی]]، ج۲، ص ۶۲۰.</ref> | تهمت [[حرمت‌ها]] را می‌درد، [[دوستی‌ها]] را به [[دشمنی]] بدل می‌سازد و جایی برای [[برادری]] باقی نمی‌گذارد. چگونه می‌توان ادعای [[پیروی از پیشوایان]] [[حق]] را داشت و این حرمت‌ها را پاس نداشت؟ از [[امام صادق]] {{ع}} [[روایت]] شده است که فرمود: {{متن حدیث|مَنِ اتَّهَمَ أَخَاهُ فِي دِينِهِ فَلَا حُرْمَةَ بَيْنَهُمَا وَ مَنْ عَامَلَ أَخَاهُ بِمِثْلِ مَا عَامَلَ بِهِ النَّاسَ فَهُوَ بَرِيءٌ مِمَّا يَنْتَحِلُ}}<ref>«هرکه به برادر دینی خود تهمت زند، حرمت و احترامی میان آن دو به جا نماند، و هر که با برادر دینی خود مانند سایر مردم رفتار کند از آن چه خود را بدان بسته [دین و مذهب] برکنار شده است» الکافی، ج۲، ص۳۶۱.</ref>.<ref>[[م‍ص‍طف‍ی دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی|دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی، م‍ص‍طف‍ی]]، [[سیره نبوی ج۲ (کتاب)|سیره نبوی]]، ج۲، ص ۶۲۰.</ref> | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:1100683.jpg|22px]] [[م‍ص‍طف‍ی دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی|دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی، م‍ص‍طف‍ی]]، [[سیره نبوی ج۲ (کتاب)|'''سیره نبوی ج۲''']] | # [[پرونده:1100683.jpg|22px]] [[م‍ص‍طف‍ی دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی|دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی، م‍ص‍طف‍ی]]، [[سیره نبوی ج۲ (کتاب)|'''سیره نبوی ج۲''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:افترا]] | [[رده:افترا]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۰۲
این مدخل زیرشاخهٔ بحث افترا است. افترا از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: افترا در قرآن - افترا در فقه اسلامی - نفی افترا در معارف دعا و زیارات - نفی افترا در معارف و سیره سجادی - نفی افترا در معارف و سیره نبوی - افترا در جامعه‌شناسی اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
تهمت تباه است و تباه‌کننده، و خدای سبحان در مذمت و پرهیز دادن از آن فرموده است: ﴿وَمَنْ يَكْسِبْ خَطِيئَةً أَوْ إِثْمًا ثُمَّ يَرْمِ بِهِ بَرِيئًا فَقَدِ احْتَمَلَ بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُبِينًا﴾[۱].
تهمت چنان تباه‌کننده ایمان است که در بیان پیشوای صادق خاندان پیامبر همانند آب شدن نمک در آب معرفی شده است که با سرعت و به تمامی محو می‌شود: «إِذَا اتَّهَمَ الْمُؤْمِنُ أَخَاهُ انْمَاثَ الْإِيمَانُ مِنْ قَلْبِهِ، كَمَا يَنْمَاثُ الْمِلْحُ فِي الْمَاءِ»[۲].
تهمت حرمت‌ها را می‌درد، دوستی‌ها را به دشمنی بدل می‌سازد و جایی برای برادری باقی نمی‌گذارد. چگونه می‌توان ادعای پیروی از پیشوایان حق را داشت و این حرمت‌ها را پاس نداشت؟ از امام صادق (ع) روایت شده است که فرمود: «مَنِ اتَّهَمَ أَخَاهُ فِي دِينِهِ فَلَا حُرْمَةَ بَيْنَهُمَا وَ مَنْ عَامَلَ أَخَاهُ بِمِثْلِ مَا عَامَلَ بِهِ النَّاسَ فَهُوَ بَرِيءٌ مِمَّا يَنْتَحِلُ»[۳].[۴]
منابع
پانویس
- ↑ «و هر کس خطایی یا گناهی کند سپس آن را به گردن بی‌گناهی اندازد بار بهتان و گناهی آشکار را بر دوش کشیده است» سوره نساء، آیه ۱۱۲.
- ↑ «همین که مؤمن به برادر دینی خود تهمت زند، ایمان از دلش همچون نمک در آب زدوده شود». الکافی، ج۲، ص۳۶۱.
- ↑ «هرکه به برادر دینی خود تهمت زند، حرمت و احترامی میان آن دو به جا نماند، و هر که با برادر دینی خود مانند سایر مردم رفتار کند از آن چه خود را بدان بسته [دین و مذهب] برکنار شده است» الکافی، ج۲، ص۳۶۱.
- ↑ دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی، م‍ص‍طف‍ی، سیره نبوی، ج۲، ص ۶۲۰.