بانی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۷ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{خرد}}
{{مدخل مرتبط
{{امامت}}
| موضوع مرتبط = عزاداری
| عنوان مدخل  =
| مداخل مرتبط = [[بانی در معارف و سیره حسینی]]
| پرسش مرتبط  =
}}


==مقدمه==
== پشتیبان [[مالی]] [[مراسم عزاداری]] ==
*پایه‌گذار، مؤسس. در [[فرهنگ عاشورا]] و مراسم سوگواری، کسی که بر پای دارنده مجلس عزا یا تعزیه و روضه و سخنرانی برای [[امام حسین]]{{ع}} و دیگر معصومین است. بانی مجلس معمولا بنا به نذر و نیاز یا از روی عشق و علاقه دست به این کار می‌زند و متکفل خرج و هزینه پذیرایی و اجرت روضه خوان و تعزیه خوان و واعظ و محل برگزاری جلسه می‌شود. به مؤسس ساختن مسجد و حسینیه هم بانی گفته می‌شود. رسم است که [[واعظ]] و مداح، بانی مجلس را یاد و دعا می‌کند که خداوند قبول فرماید و مورد عنایت و کرم [[امام حسین|ابا عبدالله]] قرار گیرد<ref>ر. ک. [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]] صفحه ۷۴.</ref>.
«[[بانی]]» در لغت به معنای سازنده و بنیان‌گذار است و در [[فرهنگ]] آیین‌های [[شیعی]] اصطلاحاً به شخص یا اشخاص [[حقیقی]] یا حقوقی‌ای گفته می‌شود که یک یا چند نقش برگزارکننده، متولی، مؤسس و پشتیبان مالی یک [[هیئت]]، دسته یا مجلس [[عزاداری]] را عهده‌دار باشند.
== جستارهای وابسته ==
طبق برخی [[روایات]] [[تاریخی]]، نخستین بانیان [[مجالس عزاداری]]، [[امامان شیعه]] بوده‌اند. این [[سنت]] در ادوار بعدی تا امروز توسط [[علما]] و [[روحانیان]] بزرگ استمرار یافته است. همچنین در اغلب مقاطعی که حکومت‌های شیعی [[قدرت]] داشته‌اند، شاهان، [[حکام]] و درباریان جزو بانیان مجالس مهم عزاداری بوده‌اند. این امر به ویژه در دوره قاجار و [[عهد]] ناصری رواج فراوانی داشته است. هزینه‌های بالای برگزاری مراسم عزاداری ایجاب می‌کند بانیان [[تمکن مالی]] لازم را داشته باشند؛ به همین جهت به طور سنتی بازاریان و تجار در زمره مهم‌ترین بانیان این [[مراسم]] بوده‌اند. علاوه بر اشخاص حقیقی، گاه اشخاص [[حقوقی]] نظیر [[سازمان‌های دولتی]]، اصناف، [[احزاب سیاسی]]، گروه‌های قومی، مذهبی، محلی و [[خانوادگی]] و در نمونه‌های متأخر تشکل‌های [[مدنی]] نیزبانی برگزاری عزاداری می‌شوند.


==منابع==
بانیان عزاداری‌ها، انگیزه‌های مختلفی از پذیرش این نقش دارند؛ از انگیزه‌های [[دینی]] (نظیر [[تقرب]] جستن به [[اهل بیت]] و ابراز [[محبت]]) گرفته تا انگیزه‌های شخصی (نظیر [[خودنمایی]] و کسب [[شهرت]] و اعتبار) و انگیزه‌های [[سیاسی]] (نظیر جلب [[رأی]] و نظر [[مردم]]). اهمیت نقش بانی در مجالس عزاداری به اندازه‌ای است که گاهی این مجالس به نام بانیان آنها نامیده شده و شهرت می‌یابند. سنت [[وقف]] از مهم‌ترین و پایدارترین سازوکارهایی است که از دوره [[صفویه]] تا امروز، مورد استفاده برخی از بانیان در [[پشتیبانی مالی]] از مراسم عزاداری بوده است»<ref>[[نسیم کاهیرده|کاهیرده، نسیم]]، [[فرهنگ سوگ شیعی (کتاب)|مقاله «بانی»، فرهنگ سوگ شیعی]]، ص ۷۳.</ref>.
* [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']].


==پانویس==
== منابع ==
{{یادآوری پانویس}}
{{منابع}}
{{پانویس2}}
# [[پرونده:1100827.jpg|22px]] [[نسیم کاهیرده|کاهیرده، نسیم]]، [[فرهنگ سوگ شیعی (کتاب)|'''مقاله «بانی»، فرهنگ سوگ شیعی''']]
{{پایان منابع}}


[[رده:بانی]]
== پانویس ==
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]]
{{پانویس}}
 
[[رده:عزاداری]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۴۴

پشتیبان مالی مراسم عزاداری

«بانی» در لغت به معنای سازنده و بنیان‌گذار است و در فرهنگ آیین‌های شیعی اصطلاحاً به شخص یا اشخاص حقیقی یا حقوقی‌ای گفته می‌شود که یک یا چند نقش برگزارکننده، متولی، مؤسس و پشتیبان مالی یک هیئت، دسته یا مجلس عزاداری را عهده‌دار باشند. طبق برخی روایات تاریخی، نخستین بانیان مجالس عزاداری، امامان شیعه بوده‌اند. این سنت در ادوار بعدی تا امروز توسط علما و روحانیان بزرگ استمرار یافته است. همچنین در اغلب مقاطعی که حکومت‌های شیعی قدرت داشته‌اند، شاهان، حکام و درباریان جزو بانیان مجالس مهم عزاداری بوده‌اند. این امر به ویژه در دوره قاجار و عهد ناصری رواج فراوانی داشته است. هزینه‌های بالای برگزاری مراسم عزاداری ایجاب می‌کند بانیان تمکن مالی لازم را داشته باشند؛ به همین جهت به طور سنتی بازاریان و تجار در زمره مهم‌ترین بانیان این مراسم بوده‌اند. علاوه بر اشخاص حقیقی، گاه اشخاص حقوقی نظیر سازمان‌های دولتی، اصناف، احزاب سیاسی، گروه‌های قومی، مذهبی، محلی و خانوادگی و در نمونه‌های متأخر تشکل‌های مدنی نیزبانی برگزاری عزاداری می‌شوند.

بانیان عزاداری‌ها، انگیزه‌های مختلفی از پذیرش این نقش دارند؛ از انگیزه‌های دینی (نظیر تقرب جستن به اهل بیت و ابراز محبت) گرفته تا انگیزه‌های شخصی (نظیر خودنمایی و کسب شهرت و اعتبار) و انگیزه‌های سیاسی (نظیر جلب رأی و نظر مردم). اهمیت نقش بانی در مجالس عزاداری به اندازه‌ای است که گاهی این مجالس به نام بانیان آنها نامیده شده و شهرت می‌یابند. سنت وقف از مهم‌ترین و پایدارترین سازوکارهایی است که از دوره صفویه تا امروز، مورد استفاده برخی از بانیان در پشتیبانی مالی از مراسم عزاداری بوده است»[۱].

منابع

پانویس