ولایت حضرت فاطمه: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{نبوت}} <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل ا...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{نبوت}}
{{مدخل مرتبط
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[حضرت فاطمه زهرا]]''' است. "'''[[ولایت حضرت فاطمه]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
| موضوع مرتبط = حضرت فاطمه زهرا
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[ولایت حضرت فاطمه در حدیث]]</div>
| عنوان مدخل  =
| مداخل مرتبط =
| پرسش مرتبط  =  
}}


==[[ولایت تکوینی]] [[فاطمه]]{{س}}==
== [[ولایت تکوینی]] [[فاطمه]] {{س}} ==
هنگامی که [[روح انسان]] [[قوی]] شود و پرتوی از [[صفات الهی]] در [[جان]] او بیفتد و به [[مقام قرب]] او نایل گردد، اراده‌اش «به [[فرمان خدا]]» در [[جهان تکوین]] اثر می‌گذارد و آنچه را او می‌خواهد، همان می‌شود. این همان ولایت تکوینی است که [[اولیاء الله]] از آن برخوردار بودند؛ این همان چیزی است که سرچشمه [[کرامات]] مختلف است و [[معجزات]] [[انبیاء]] عالی آن است. [[فاطمه زهرا]]{{س}} از [[عنایت الهی]] سهم وافری داشت.
هنگامی که [[روح انسان]] [[قوی]] شود و پرتوی از [[صفات الهی]] در [[جان]] او بیفتد و به [[مقام قرب]] او نایل گردد، اراده‌اش «به [[فرمان خدا]]» در جهان تکوین اثر می‌گذارد و آنچه را او می‌خواهد، همان می‌شود. این همان ولایت تکوینی است که [[اولیاء الله]] از آن برخوردار بودند؛ این همان چیزی است که سرچشمه [[کرامات]] مختلف است و [[معجزات]] [[انبیاء]] عالی آن است. [[فاطمه زهرا]] {{س}} از عنایت الهی سهم وافری داشت.


[[روایت]] زیر [[شاهد]] این مدعاست: بسیاری از [[مفسران اهل سنت]] مانند «[[زمخشری]]» در «[[کشاف]]» و «[[سیوطی]]» در «درالمنثور» در ذیل [[آیه شریفه]]: {{متن قرآن|كُلَّمَا دَخَلَ عَلَيْهَا زَكَرِيَّا الْمِحْرَابَ وَجَدَ عِنْدَهَا رِزْقًا قَالَ يَا مَرْيَمُ أَنَّى لَكِ هَذَا قَالَتْ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَرْزُقُ مَنْ يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ}}<ref>«پس خداوند آن (دختر) را به نیکی پذیرفت و به نیکی (پروراند و) برآورد و زکریّا را سرپرست او کرد و هرگاه زکریّا در محراب (عبادت) نزد وی می‌رفت کنار او، رزقی می‌یافت و می‌پرسید: ای مریم! این از کجا برای تو آمده است؟ و او می‌گفت: از نزد خداوند؛ (آری) خداوند به هر که بخواهد بی‌حساب (و شمار) روزی می‌دهد» سوره آل عمران، آیه ۳۷.</ref>.
[[روایت]] زیر [[شاهد]] این مدعاست: بسیاری از [[مفسران اهل سنت]] مانند «[[زمخشری]]» در «[[کشاف]]» و «[[سیوطی]]» در «درالمنثور» در ذیل [[آیه شریفه]]: {{متن قرآن|كُلَّمَا دَخَلَ عَلَيْهَا زَكَرِيَّا الْمِحْرَابَ وَجَدَ عِنْدَهَا رِزْقًا قَالَ يَا مَرْيَمُ أَنَّى لَكِ هَذَا قَالَتْ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَرْزُقُ مَنْ يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ}}<ref>«پس خداوند آن (دختر) را به نیکی پذیرفت و به نیکی (پروراند و) برآورد و زکریّا را سرپرست او کرد و هرگاه زکریّا در محراب (عبادت) نزد وی می‌رفت کنار او، رزقی می‌یافت و می‌پرسید: ای مریم! این از کجا برای تو آمده است؟ و او می‌گفت: از نزد خداوند؛ (آری) خداوند به هر که بخواهد بی‌حساب (و شمار) روزی می‌دهد» سوره آل عمران، آیه ۳۷.</ref>.


وقتی [[رسول الله]] هم غذای ویژه را در نزد دخترش دید، فرمود: دخترم! این را از کجا آورده‌ای؟
وقتی [[رسول الله]] هم غذای ویژه را در نزد دخترش دید، فرمود: دخترم! این را از کجا آورده‌ای؟ عرض کرد: {{متن قرآن|هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَرْزُقُ مَنْ يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ}}<ref>«و او می‌گفت: از نزد خداوند؛ (آری) خداوند به هر که بخواهد بی‌حساب (و شمار) روزی می‌دهد» سوره آل عمران، آیه ۳۷.</ref>. [[پیامبر]] [[شکر]] [[خدا]] را به جا آورد و این جمله را فرمود: {{متن حدیث|الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي جَعَلَكِ شَبِيهَةً بِسَيِّدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ فِي نِسَاءِ بَنِي إِسْرَائِيلَ}}؛ «شکر می‌کنم خدایی را که تو را شبیه [[مریم]] بانوی [[زنان]] [[بنی اسرائیل]] قرار داد». هنگامی که روزی خوبی نصیب او می‌شد از او سؤال می‌کردند این از کجاست؟
عرض کرد: {{متن قرآن|هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَرْزُقُ مَنْ يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ}}<ref>«و او می‌گفت: از نزد خداوند؛ (آری) خداوند به هر که بخواهد بی‌حساب (و شمار) روزی می‌دهد» سوره آل عمران، آیه ۳۷.</ref>. [[پیامبر]] [[شکر]] [[خدا]] را به جا آورد و این جمله را فرمود: {{متن حدیث|الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي جَعَلَكِ شَبِيهَةً بِسَيِّدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ فِي نِسَاءِ بَنِي إِسْرَائِيلَ}}؛ «شکر می‌کنم خدایی را که تو را شبیه [[مریم]] بانوی [[زنان]] [[بنی اسرائیل]] قرار داد». هنگامی که روزی خوبی نصیب او می‌شد از او سؤال می‌کردند این از کجاست؟


می‌گفت: از نزد خدا است: {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ يَرْزُقُ مَنْ يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ}} سپس [[پیغمبر]] به سراغ علی{{ع}} فرستاد. او آمد و همگی از آن [[غذا]] خوردند و بقیه [[همسران پیامبر]] نیز خوردند و همه [[سیر]] شدند و هنوز ظرف غذا پر بود! [[فاطمه]]{{س}} می‌گوید: من از آن برای تمام [[همسایگان]] فرستادم و [[خدا]] در آن [[برکت]] و خیر زیادی قرار داد<ref>زمخشری در کشاف ذیل آیه ۳۷ آل عمران و همچنین سیوطی در در المنثور و ثعلبی در قصص الانبیاء، ص۵۱۳ آن را نقل کرده‌اند.</ref>.<ref>[[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[فرهنگنامه فاطمی ج۱ (کتاب)|فرهنگنامه فاطمی]]، ج۱، ص ۲۶۳.</ref>
می‌گفت: از نزد خدا است: {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ يَرْزُقُ مَنْ يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ}} سپس [[پیغمبر]] به سراغ علی {{ع}} فرستاد. او آمد و همگی از آن [[غذا]] خوردند و بقیه [[همسران پیامبر]] نیز خوردند و همه [[سیر]] شدند و هنوز ظرف غذا پر بود! [[فاطمه]] {{س}} می‌گوید: من از آن برای تمام [[همسایگان]] فرستادم و [[خدا]] در آن [[برکت]] و خیر زیادی قرار داد<ref>زمخشری در کشاف ذیل آیه ۳۷ آل عمران و همچنین سیوطی در در المنثور و ثعلبی در قصص الانبیاء، ص۵۱۳ آن را نقل کرده‌اند.</ref>.<ref>[[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[فرهنگنامه فاطمی ج۱ (کتاب)|فرهنگنامه فاطمی ج۱]]، ص۲۶۳.</ref>
 
== جستارهای وابسته ==


== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
#[[پرونده:IM009688.jpg|22px]] [[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[فرهنگنامه فاطمی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگنامه فاطمی ج۱''']]
# [[پرونده:IM009688.jpg|22px]] [[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[فرهنگنامه فاطمی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگنامه فاطمی ج۱''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


خط ۲۳: خط ۲۳:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:ولایت حضرت فاطمه]]
[[رده:حضرت فاطمه]]
[[رده:حضرت فاطمه]]
[[رده:مدخل]]
[[رده:ولایت]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۱۰

ولایت تکوینی فاطمه (س)

هنگامی که روح انسان قوی شود و پرتوی از صفات الهی در جان او بیفتد و به مقام قرب او نایل گردد، اراده‌اش «به فرمان خدا» در جهان تکوین اثر می‌گذارد و آنچه را او می‌خواهد، همان می‌شود. این همان ولایت تکوینی است که اولیاء الله از آن برخوردار بودند؛ این همان چیزی است که سرچشمه کرامات مختلف است و معجزات انبیاء عالی آن است. فاطمه زهرا (س) از عنایت الهی سهم وافری داشت.

روایت زیر شاهد این مدعاست: بسیاری از مفسران اهل سنت مانند «زمخشری» در «کشاف» و «سیوطی» در «درالمنثور» در ذیل آیه شریفه: ﴿كُلَّمَا دَخَلَ عَلَيْهَا زَكَرِيَّا الْمِحْرَابَ وَجَدَ عِنْدَهَا رِزْقًا قَالَ يَا مَرْيَمُ أَنَّى لَكِ هَذَا قَالَتْ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَرْزُقُ مَنْ يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ[۱].

وقتی رسول الله هم غذای ویژه را در نزد دخترش دید، فرمود: دخترم! این را از کجا آورده‌ای؟ عرض کرد: ﴿هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَرْزُقُ مَنْ يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ[۲]. پیامبر شکر خدا را به جا آورد و این جمله را فرمود: «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي جَعَلَكِ شَبِيهَةً بِسَيِّدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ فِي نِسَاءِ بَنِي إِسْرَائِيلَ»؛ «شکر می‌کنم خدایی را که تو را شبیه مریم بانوی زنان بنی اسرائیل قرار داد». هنگامی که روزی خوبی نصیب او می‌شد از او سؤال می‌کردند این از کجاست؟

می‌گفت: از نزد خدا است: ﴿إِنَّ اللَّهَ يَرْزُقُ مَنْ يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ سپس پیغمبر به سراغ علی (ع) فرستاد. او آمد و همگی از آن غذا خوردند و بقیه همسران پیامبر نیز خوردند و همه سیر شدند و هنوز ظرف غذا پر بود! فاطمه (س) می‌گوید: من از آن برای تمام همسایگان فرستادم و خدا در آن برکت و خیر زیادی قرار داد[۳].[۴]

منابع

پانویس

  1. «پس خداوند آن (دختر) را به نیکی پذیرفت و به نیکی (پروراند و) برآورد و زکریّا را سرپرست او کرد و هرگاه زکریّا در محراب (عبادت) نزد وی می‌رفت کنار او، رزقی می‌یافت و می‌پرسید: ای مریم! این از کجا برای تو آمده است؟ و او می‌گفت: از نزد خداوند؛ (آری) خداوند به هر که بخواهد بی‌حساب (و شمار) روزی می‌دهد» سوره آل عمران، آیه ۳۷.
  2. «و او می‌گفت: از نزد خداوند؛ (آری) خداوند به هر که بخواهد بی‌حساب (و شمار) روزی می‌دهد» سوره آل عمران، آیه ۳۷.
  3. زمخشری در کشاف ذیل آیه ۳۷ آل عمران و همچنین سیوطی در در المنثور و ثعلبی در قصص الانبیاء، ص۵۱۳ آن را نقل کرده‌اند.
  4. اسحاقی، سید حسین، فرهنگنامه فاطمی ج۱، ص۲۶۳.