تنزه از نقایص اخلاقی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←پانویس) |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = عصمت | | موضوع مرتبط = گستره عصمت | ||
| عنوان مدخل = | | عنوان مدخل = | ||
| مداخل مرتبط = | | مداخل مرتبط = | ||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== تنزه پیامبران از نقایص اخلاقی == | == تنزه پیامبران از نقایص اخلاقی == | ||
[[پیامبران]] و [[فرستادگان الهی]]، [[الگوها]] و سرمشق‌هایی بی‌نظیر برای [[هدایت]] و | [[پیامبران]] و [[فرستادگان الهی]]، [[الگوها]] و سرمشق‌هایی بی‌نظیر برای [[هدایت]] و تربیت بشر به‌شمار می‌آیند. آنان دارای روحی [[پاک]] و [[منزه]] از هرگونه [[آلودگی]] و نقص اخلاقی هستند. | ||
بر اساس [[آموزه‌های اسلام]]، [[پیامبران الهی]] به [[مقام عصمت]] نائل آمده‌اند؛ یعنی آنان از هر نوع [[گناه]] و [[خطا]] مصون و محفوظ هستند. این [[عصمت]] و مصونیت، شامل | بر اساس [[آموزه‌های اسلام]]، [[پیامبران الهی]] به [[مقام عصمت]] نائل آمده‌اند؛ یعنی آنان از هر نوع [[گناه]] و [[خطا]] مصون و محفوظ هستند. این [[عصمت]] و مصونیت، شامل منزه بودن کامل آنان در برابر نقایص و [[رذایل اخلاقی]] نیز می‌شود. پیامبران الهی به دلیل برخورداری از فیض ویژه الهی و [[روح القدس]]، از هر نوع آلودگی و [[زشتی]] [[اخلاقی]] مبرا و مصون هستند. همچنین، بر اساس دلیل عقل، از آنجا که [[انبیای الهی]] به عنوان [[الگو]] و راهنمای [[بشر]] [[مبعوث]] شده‌اند، باید از هر گونه [[رفتار]] و صفت [[زشت]] و ناپسند اخلاقی منزه باشند؛ تا بتوانند [[سرمشق]] و الگویی شایسته برای [[هدایت امت]] خود محسوب گردند. چنانچه [[پیامبری]] دچار نقص اخلاقی شود یا مرتکب عمل زشتی گردد، دیگر نمی‌تواند مورد اعتماد و [[اطمینان]] [[مردم]] قرار گیرد و [[رسالت]] هدایت را به انجام رساند. | ||
بنابراین انبیای الهی هرگز مرتکب هیچ‌گونه | بنابراین انبیای الهی هرگز مرتکب هیچ‌گونه رذیله اخلاقی ـ از قبیل: [[دروغگویی]]، [[خیانت]]، [[حسادت]]، [[خودخواهی]]، غرور، [[کبر]] و [[طغیان]]، [[بخل]] و [[حرص]]، [[تنبلی]] و [[سستی]]، [[ترس]] و جبن و مانند آن ـ نمی‌شدند. آنان الگو و مظهر تمامی [[فضایل]] و [[ارزش‌های اخلاقی]] به شمار می‌رفتند و با الهام از روح پاک خویش، راهنمایی‌هایی بی‌نظیر در [[تزکیه نفوس]] و [[اصلاح]] [[اخلاقیات]] ارائه می‌دادند. | ||
عصمت و | عصمت و منزه بودن پیامبران از عیوب اخلاقی، نشان‌دهنده [[امانت‌داری]] و درستکاری آنان در انجام [[رسالت الهی]] و ابلاغ پیام‌های آسمانی است. این موضوع، اعتبار و اطمینان مردم نسبت به سخنان و اقدامات پیامبران را تضمین می‌کند و زمینه را برای [[پیروی]] و [[اطاعت]] مردم از آنان فراهم می‌آورد. | ||
== تنزه امامان از نقایص اخلاقی == | == تنزه امامان از نقایص اخلاقی == | ||
[[امامان از اهل بیت]]{{ع}} | [[امامان از اهل بیت]]{{ع}} ـ در اعتقادات شیعه ـ دارای [[عصمت]] و [[مصونیت از گناه]] و [[مصونیت از خطا|خطا]] هستند. این عصمت، شامل مصونیت از هرگونه انحراف و نقص اخلاقی نیز می‌شود. طبق دلیل عقل، [[امام]] باید از عیوب خَلقی، [[رذایل خُلقی]] و نقائص عملی منزّه باشد<ref>آملی، عزالدین، رساله حسنیه، ص۵۵۸.</ref>؛ زیرا وجود نقائص در او موجب [[نفرت]] و عدم رغبت به او می‌شود و این با [[وجوب اطاعت از امام]] و [[انقیاد]] در برابر او تنافی دارد و موجب نقض غرض است<ref>لاهیجی، عبدالرزاق، سرمایه ایمان، ص۱۱۵.</ref>.<ref>[[علی رضا اژدر|اژدر]] و [[سید علی احمدی امیری|احمدی امیری]]، [[امامت - اژدر و احمدی امیری (مقاله)| مقاله «امامت»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی ج۲]]، ص۲۴۶.</ref> | ||
همچنین، امام به عنوان [[الگو]] و [[اسوه]] [[جامعه اسلامی]]، باید از هرگونه صفت [[زشت]] و ناپسند اخلاقی مبرا باشد؛ تا بتواند الگویی کامل و شایسته برای [[مردم]] به شمار آید. به همین دلیل، [[امامان معصوم]] بالاترین مراتب [[فضیلت]] و اخلاق کامل را دارا هستند و الگو و سرمشقی [[نیکو]] در [[تزکیه]] و [[استقامت]] به‌شمار می‌روند. آنان هیچ‌گاه مرتکب [[دروغ]]، [[خیانت]]، [[حسادت]] و سایر انحرافات اخلاقی نمی‌شدند و کاملاً از هر آلودگی معنوی [[پاک]] بودند. امامان معصوم تجسم [[فضائل]] و [[اخلاق]] پسندیده‌ای هستند که [[اسلام]] بر آن تأکید دارد و به [[برکت]] کمال اخلاقی‌شان، قادرند [[جامعه]] را [[اصلاح]] و [[نفوس]] را [[تهذیب]] و تزکیه کنند. بنابراین [[امامان]] از هر نقص و عیب اخلاقی [[منزه]] هستند. | |||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۸: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:عصمت]] | [[رده:گستره عصمت امام]] | ||
[[رده:گستره عصمت پیامبران]] | |||
[[رده:صفات امام]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۱۲
تنزه پیامبران از نقایص اخلاقی
پیامبران و فرستادگان الهی، الگوها و سرمشق‌هایی بی‌نظیر برای هدایت و تربیت بشر به‌شمار می‌آیند. آنان دارای روحی پاک و منزه از هرگونه آلودگی و نقص اخلاقی هستند.
بر اساس آموزه‌های اسلام، پیامبران الهی به مقام عصمت نائل آمده‌اند؛ یعنی آنان از هر نوع گناه و خطا مصون و محفوظ هستند. این عصمت و مصونیت، شامل منزه بودن کامل آنان در برابر نقایص و رذایل اخلاقی نیز می‌شود. پیامبران الهی به دلیل برخورداری از فیض ویژه الهی و روح القدس، از هر نوع آلودگی و زشتی اخلاقی مبرا و مصون هستند. همچنین، بر اساس دلیل عقل، از آنجا که انبیای الهی به عنوان الگو و راهنمای بشر مبعوث شده‌اند، باید از هر گونه رفتار و صفت زشت و ناپسند اخلاقی منزه باشند؛ تا بتوانند سرمشق و الگویی شایسته برای هدایت امت خود محسوب گردند. چنانچه پیامبری دچار نقص اخلاقی شود یا مرتکب عمل زشتی گردد، دیگر نمی‌تواند مورد اعتماد و اطمینان مردم قرار گیرد و رسالت هدایت را به انجام رساند.
بنابراین انبیای الهی هرگز مرتکب هیچ‌گونه رذیله اخلاقی ـ از قبیل: دروغگویی، خیانت، حسادت، خودخواهی، غرور، کبر و طغیان، بخل و حرص، تنبلی و سستی، ترس و جبن و مانند آن ـ نمی‌شدند. آنان الگو و مظهر تمامی فضایل و ارزش‌های اخلاقی به شمار می‌رفتند و با الهام از روح پاک خویش، راهنمایی‌هایی بی‌نظیر در تزکیه نفوس و اصلاح اخلاقیات ارائه می‌دادند.
عصمت و منزه بودن پیامبران از عیوب اخلاقی، نشان‌دهنده امانت‌داری و درستکاری آنان در انجام رسالت الهی و ابلاغ پیام‌های آسمانی است. این موضوع، اعتبار و اطمینان مردم نسبت به سخنان و اقدامات پیامبران را تضمین می‌کند و زمینه را برای پیروی و اطاعت مردم از آنان فراهم می‌آورد.
تنزه امامان از نقایص اخلاقی
امامان از اهل بیت(ع) ـ در اعتقادات شیعه ـ دارای عصمت و مصونیت از گناه و خطا هستند. این عصمت، شامل مصونیت از هرگونه انحراف و نقص اخلاقی نیز می‌شود. طبق دلیل عقل، امام باید از عیوب خَلقی، رذایل خُلقی و نقائص عملی منزّه باشد[۱]؛ زیرا وجود نقائص در او موجب نفرت و عدم رغبت به او می‌شود و این با وجوب اطاعت از امام و انقیاد در برابر او تنافی دارد و موجب نقض غرض است[۲].[۳]
همچنین، امام به عنوان الگو و اسوه جامعه اسلامی، باید از هرگونه صفت زشت و ناپسند اخلاقی مبرا باشد؛ تا بتواند الگویی کامل و شایسته برای مردم به شمار آید. به همین دلیل، امامان معصوم بالاترین مراتب فضیلت و اخلاق کامل را دارا هستند و الگو و سرمشقی نیکو در تزکیه و استقامت به‌شمار می‌روند. آنان هیچ‌گاه مرتکب دروغ، خیانت، حسادت و سایر انحرافات اخلاقی نمی‌شدند و کاملاً از هر آلودگی معنوی پاک بودند. امامان معصوم تجسم فضائل و اخلاق پسندیده‌ای هستند که اسلام بر آن تأکید دارد و به برکت کمال اخلاقی‌شان، قادرند جامعه را اصلاح و نفوس را تهذیب و تزکیه کنند. بنابراین امامان از هر نقص و عیب اخلاقی منزه هستند.
منابع
پانویس
- ↑ آملی، عزالدین، رساله حسنیه، ص۵۵۸.
- ↑ لاهیجی، عبدالرزاق، سرمایه ایمان، ص۱۱۵.
- ↑ اژدر و احمدی امیری، مقاله «امامت»، دانشنامه امام خمینی ج۲، ص۲۴۶.