علم حضرت فاطمه در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱۲: خط ۱۲:
[[امام خمینی]] (ره) درباره [[مصحف حضرت زهرا]] {{س}} می‌نویسد: ما مفتخریم که... صحیفه فاطمیه که کتاب [[الهام]] شده از جانب [[خداوند تعالی]] به [[زهرای مرضیه]] {{س}} است، از ما است<ref>وصیت‌نامه سیاسی – الهی.</ref>.
[[امام خمینی]] (ره) درباره [[مصحف حضرت زهرا]] {{س}} می‌نویسد: ما مفتخریم که... صحیفه فاطمیه که کتاب [[الهام]] شده از جانب [[خداوند تعالی]] به [[زهرای مرضیه]] {{س}} است، از ما است<ref>وصیت‌نامه سیاسی – الهی.</ref>.


به نقل [[عمار]]، روزی امیرمؤمنان {{ع}} به [[خانه]] آمد. فاطمه {{س}} گفت: «[[یا علی]]! بیا نزدیک تا از حوادث گذشته و [[آینده]] برایت سخن بگویم». علی {{ع}} که از سخن فاطمه {{س}} [[تعجب]] کرده بود، [[خدمت]] [[پیامبر]] {{صل}} رسید. رسول خدا {{صل}} آغاز به سخن کرد و فرمود: «گویا فاطمه {{س}} به شما چنین و چنان گفته است و بدین جهت نزد من آمده‌ای. [[نور]] فاطمه {{س}} نیز از سنخ نور ما است. علی {{ع}} با شنیدن این سخن به [[سجده]] افتاد و [[خدا]] را [[سپاس]] گفت».
به نقل [[عمار]]، روزی امیرمؤمنان {{ع}} به [[خانه]] آمد. فاطمه {{س}} گفت: «[[یا علی]]! بیا نزدیک تا از حوادث گذشته و [[آینده]] برایت سخن بگویم». علی {{ع}} که از سخن فاطمه {{س}} [[تعجب]] کرده بود، خدمت [[پیامبر]] {{صل}} رسید. رسول خدا {{صل}} آغاز به سخن کرد و فرمود: «گویا فاطمه {{س}} به شما چنین و چنان گفته است و بدین جهت نزد من آمده‌ای. [[نور]] فاطمه {{س}} نیز از سنخ نور ما است. علی {{ع}} با شنیدن این سخن به [[سجده]] افتاد و [[خدا]] را [[سپاس]] گفت».


علی {{ع}} نزد فاطمه {{س}} بازگشت. فاطمه {{س}} گفت‌و‌گوی علی {{ع}} با پیامبر {{صل}} را نقل کرد و فرمود: «خدا نور مرا آفرید و خدا را [[تسبیح]] می‌گفت، سپس آن را در درختی بهشتی به [[ودیعت]] نهاد. پدرم چون وارد [[بهشت]] شد [[مأمور]] شد از میوه آن درخت بخورد و بدین وسیله نور من به صلب او منتقل گشت و از صلب او به رحم مادرم وارد شد. یا علی! من از آن نورم و حوادث گذشته و آینده را به آن نور می‌یابم. یا علی! [[مؤمن]] با [[نور خدا]] می‌بیند»<ref>بحارالانوار، ج۴۳، ص۸ و عیون المعجزات، ص۵۴.</ref>.<ref>[[علی رفیعی|رفیعی، علی]]، [[درآمدی بر سیره فاطمی (کتاب)|درآمدی بر سیره فاطمی]]، ص ۲۹.</ref>
علی {{ع}} نزد فاطمه {{س}} بازگشت. فاطمه {{س}} گفت‌و‌گوی علی {{ع}} با پیامبر {{صل}} را نقل کرد و فرمود: «خدا نور مرا آفرید و خدا را [[تسبیح]] می‌گفت، سپس آن را در درختی بهشتی به ودیعت نهاد. پدرم چون وارد [[بهشت]] شد [[مأمور]] شد از میوه آن درخت بخورد و بدین وسیله نور من به صلب او منتقل گشت و از صلب او به رحم مادرم وارد شد. یا علی! من از آن نورم و حوادث گذشته و آینده را به آن نور می‌یابم. یا علی! [[مؤمن]] با نور خدا می‌بیند»<ref>بحارالانوار، ج۴۳، ص۸ و عیون المعجزات، ص۵۴.</ref>.<ref>[[علی رفیعی|رفیعی، علی]]، [[درآمدی بر سیره فاطمی (کتاب)|درآمدی بر سیره فاطمی]]، ص ۲۹.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
خط ۲۵: خط ۲۵:


[[رده:حضرت فاطمه]]
[[رده:حضرت فاطمه]]
[[رده:علم معصوم]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۵۸

مقدمه

معصومان از جمله حضرت فاطمه (س) دانش خود را از سرچشمه وحی فرا می‌گرفتند. او از محضر پدر به عنوان بهترین معلم بهره‌ها برد و درس‌های عملی فراوانی از مکتب همسرش آموخت. علوم و اسراری که رسول خدا (ص) برای او باز می‌گفت، علی (ع) می‌نوشت و فاطمه آنها را در مصحف خود گرد می‌آورد. به گفته امیرمؤمنان (ع) علم گذشتگان و آیندگان در صحیفه فاطمیه آماده است. این مصحف هم اکنون نزد امام زمان (ع) است[۱].

امام خمینی (ره) درباره مصحف حضرت زهرا (س) می‌نویسد: ما مفتخریم که... صحیفه فاطمیه که کتاب الهام شده از جانب خداوند تعالی به زهرای مرضیه (س) است، از ما است[۲].

به نقل عمار، روزی امیرمؤمنان (ع) به خانه آمد. فاطمه (س) گفت: «یا علی! بیا نزدیک تا از حوادث گذشته و آینده برایت سخن بگویم». علی (ع) که از سخن فاطمه (س) تعجب کرده بود، خدمت پیامبر (ص) رسید. رسول خدا (ص) آغاز به سخن کرد و فرمود: «گویا فاطمه (س) به شما چنین و چنان گفته است و بدین جهت نزد من آمده‌ای. نور فاطمه (س) نیز از سنخ نور ما است. علی (ع) با شنیدن این سخن به سجده افتاد و خدا را سپاس گفت».

علی (ع) نزد فاطمه (س) بازگشت. فاطمه (س) گفت‌و‌گوی علی (ع) با پیامبر (ص) را نقل کرد و فرمود: «خدا نور مرا آفرید و خدا را تسبیح می‌گفت، سپس آن را در درختی بهشتی به ودیعت نهاد. پدرم چون وارد بهشت شد مأمور شد از میوه آن درخت بخورد و بدین وسیله نور من به صلب او منتقل گشت و از صلب او به رحم مادرم وارد شد. یا علی! من از آن نورم و حوادث گذشته و آینده را به آن نور می‌یابم. یا علی! مؤمن با نور خدا می‌بیند»[۳].[۴]

منابع

پانویس

  1. کافی، ج۱، ص۲۴۰.
  2. وصیت‌نامه سیاسی – الهی.
  3. بحارالانوار، ج۴۳، ص۸ و عیون المعجزات، ص۵۴.
  4. رفیعی، علی، درآمدی بر سیره فاطمی، ص ۲۹.