آتش و دود (نشانه ظهور): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←پانویس) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
'''[[آتش و دود]]''' در نشانه‌های [[آخرالزمان]] آمده است. [[آتش]] و دودی در خاور [[زمین]] برمی‌خیزد که تا چهل شب مشتعل می‌شود<ref>روزگار رهایى، ج ۲، ص۸۳۳. </ref>. [[قیامت]] برپا نمی‌شود تا در یکی از وادی‌های [[حجاز]]، آتش روان گردد<ref>همان، ص۸۳۴. </ref>. تعبیر سیلان و روان در مورد آتش محل [[تأمّل]] است؛ زیرا آتش هنگامی می‌تواند روان گردد که | '''[[آتش و دود]]''' در نشانه‌های [[آخرالزمان]] آمده است. [[آتش]] و دودی در خاور [[زمین]] برمی‌خیزد که تا چهل شب مشتعل می‌شود<ref>روزگار رهایى، ج ۲، ص۸۳۳. </ref>. [[قیامت]] برپا نمی‌شود تا در یکی از وادی‌های [[حجاز]]، آتش روان گردد<ref>همان، ص۸۳۴. </ref>. تعبیر سیلان و روان در مورد آتش محل [[تأمّل]] است؛ زیرا آتش هنگامی می‌تواند روان گردد که جسم شعله‌ور، یک جسم سیال و مایع باشد و آن چیزی جز نفت نیست. برخی از این آتش، تعبیر به منفجر شدن چاه‌های نفت کرده‌اند. [[امام علی|امیرمؤمنان علی]]{{ع}} می‌فرماید: پیش از [[قیام]] [[امام مهدی|قائم]]{{ع}} [[مردم]] با یک سلسله از نشانه‌های آسمانی [[بیم]] داده می‌شوند: ۱. آتشی که در [[آسمان]] پدید آید...<ref>ارشاد مفید، ص۳۴۰؛ اعلام الورى، ص۴۲۹؛ الزام الناصب، ص۱۸۴. </ref>. در [[حدیث]] دیگری آمده است: عمودی از آتش در طرف [[مشرق]] در آسمان پدید می‌آید که همه مردم روی زمین آن را می‌بینند. هرکس آن [[زمان]] را [[درک]] کند، برای خانواده‌اش موادّ غذایی یک ساله را تأمین کند<ref>روزگار رهایى، ج ۲، ص۸۳۹.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۲۷.</ref> | ||
== پرسش‌های وابسته == | == پرسش‌های وابسته == | ||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
[[رده:نشانه‌های آخر الزمان]] | [[رده:نشانه‌های آخر الزمان]] | ||
[[رده:نشانه‌های غیرحتمی ظهور]] | |||
[[رده:مدخل موعودنامه]] | [[رده:مدخل موعودنامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۵۳
مقدمه
آتش و دود در نشانه‌های آخرالزمان آمده است. آتش و دودی در خاور زمین برمی‌خیزد که تا چهل شب مشتعل می‌شود[۱]. قیامت برپا نمی‌شود تا در یکی از وادی‌های حجاز، آتش روان گردد[۲]. تعبیر سیلان و روان در مورد آتش محل تأمّل است؛ زیرا آتش هنگامی می‌تواند روان گردد که جسم شعله‌ور، یک جسم سیال و مایع باشد و آن چیزی جز نفت نیست. برخی از این آتش، تعبیر به منفجر شدن چاه‌های نفت کرده‌اند. امیرمؤمنان علی(ع) می‌فرماید: پیش از قیام قائم(ع) مردم با یک سلسله از نشانه‌های آسمانی بیم داده می‌شوند: ۱. آتشی که در آسمان پدید آید...[۳]. در حدیث دیگری آمده است: عمودی از آتش در طرف مشرق در آسمان پدید می‌آید که همه مردم روی زمین آن را می‌بینند. هرکس آن زمان را درک کند، برای خانواده‌اش موادّ غذایی یک ساله را تأمین کند[۴].[۵]
