همسایه در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = همسایه
| موضوع مرتبط = همسایه
| عنوان مدخل  = [[همسایه]]
| عنوان مدخل  = همسایه
| مداخل مرتبط = [[همسایه در لغت]] - [[همسایه در قرآن]] - [[همسایه در حدیث]] - [[همسایه در نهج البلاغه]] - [[همسایه در کلام اسلامی]] - [[همسایه در فقه اسلامی]] - [[همسایه در اخلاق اسلامی]] - [[همسایه در معارف و سیره نبوی]] - [[همسایه در معارف دعا و زیارات]] - [[همسایه در معارف و سیره سجادی]] - [[همسایه در جامعه‌شناسی اسلامی]]
| مداخل مرتبط = [[همسایه در لغت]] - [[همسایه در حدیث]] - [[همسایه در نهج البلاغه]] - [[همسایه در فقه اسلامی]] - [[همسایه در اخلاق اسلامی]] - [[همسایه در معارف و سیره نبوی]] - [[همسایه در معارف دعا و زیارات]] - [[همسایه در معارف و سیره سجادی]] - [[همسایه در معارف و سیره امام باقر]] - [[همسایه در جامعه‌شناسی اسلامی]]
| پرسش مرتبط  =  
| پرسش مرتبط  =  
}}
}}


== مقدمه ==
== مقدمه ==
با آنکه در [[شریعت اسلام]] برای [[همسایه]] مفهوم جدیدی تعریف نشده، مصداق آن در [[روایات]] توسعه داده شده است. [[امام صادق]] {{ع}} از [[رسول خدا]] {{صل}} نقل کرده است: {{متن حدیث|كُلُّ‏ أَرْبَعِينَ‏ دَاراً جِيرَانٌ‏ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ وَ عَنْ يَمِينِهِ وَ عَنْ شِمَالِهِ}}<ref>«تا چهل خانه همسایه است از روبه‌رو، از پشت سر، از راست و از چپ» محمد بن یعقوب کلینی، کافی، ج۲، ص۶۶۹.</ref>.
با آنکه در [[شریعت اسلام]] برای [[همسایه]] مفهوم جدیدی تعریف نشده، مصداق آن در [[روایات]] توسعه داده شده است. [[امام صادق]] {{ع}} از [[رسول خدا]] {{صل}} نقل کرده است: {{متن حدیث|كُلُّ‏ أَرْبَعِينَ‏ دَاراً جِيرَانٌ‏ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ وَ عَنْ يَمِينِهِ وَ عَنْ شِمَالِهِ}}<ref>«تا چهل خانه همسایه است از روبه‌رو، از پشت سر، از راست و از چپ» محمد بن یعقوب کلینی، کافی، ج۲، ص۶۶۹.</ref>. [[معاویه بن عمار]] از [[اصحاب امام صادق]] {{ع}} می‌گوید: به آن حضرت عرض کردم: فدایت شوم، حد [[همسایگی]] چیست؟ فرمود: {{متن حدیث|أَرْبَعِينَ‏ دَاراً مِنْ‏ كُلِّ‏ جَانِبٍ‏}}<ref>صدوق، معانی الاخبار، ص۱۶۵.</ref>؛ [[چهل]] [[خانه]] از هر طرف.
[[معاویه بن عمار]] از [[اصحاب امام صادق]] {{ع}} می‌گوید: به آن [[حضرت]] عرض کردم: فدایت شوم، حد [[همسایگی]] چیست؟ فرمود: {{متن حدیث|أَرْبَعِينَ‏ دَاراً مِنْ‏ كُلِّ‏ جَانِبٍ‏}}<ref>صدوق، معانی الاخبار، ص۱۶۵.</ref>؛ [[چهل]] [[خانه]] از هر طرف.
 
در [[روایت]] است که مردی [[خدمت]] رسول خدا آمده عرض کرد: من در فلان محله خانه‌ای خریده‌ام؛ ولی نزدیک‌ترین همسایه‌ام کسی است که نه به خیرش امیدی دارم و نه از شرش در امانم. رسول خدا {{صل}} به [[علی]] {{ع}}، [[سلمان]]، [[ابوذر]] و یکی دیگر که [[گمان]] می‌کنم [[مقداد]] بود، فرمود در [[مسجد]] با صدای بلند جار بزنند که [[ایمان]] ندارد کسی که همسایه‌اش از شرش در [[امان]] نباشد، و آنها سه بار این مطلب را جار زدند. سپس حضرت با دستش به چهار طرف اشاره کرد و فرمود تا چهل خانه همسایه محسوب می‌شود<ref>محمد بن یعقوب کلینی، کافی، ج۲، ص۶۶۶.</ref>.<ref>[[مجتبی تهرانی|تهرانی، مجتبی]]، [[اخلاق الاهی ج۱۴ (کتاب)|اخلاق الاهی]]، ج۱۴، ص ۴۹۲.</ref>.
در [[روایت]] است که مردی خدمت رسول خدا آمده عرض کرد: من در فلان محله خانه‌ای خریده‌ام؛ ولی نزدیک‌ترین همسایه‌ام کسی است که نه به خیرش امیدی دارم و نه از شرش در امانم. رسول خدا {{صل}} به [[علی]] {{ع}}، [[سلمان]]، [[ابوذر]] و یکی دیگر که [[گمان]] می‌کنم [[مقداد]] بود، فرمود در [[مسجد]] با صدای بلند جار بزنند که [[ایمان]] ندارد کسی که همسایه‌اش از شرش در [[امان]] نباشد، و آنها سه بار این مطلب را جار زدند. سپس حضرت با دستش به چهار طرف اشاره کرد و فرمود تا چهل خانه همسایه محسوب می‌شود<ref>محمد بن یعقوب کلینی، کافی، ج۲، ص۶۶۶.</ref>.<ref>[[مجتبی تهرانی|تهرانی، مجتبی]]، [[اخلاق الاهی ج۱۴ (کتاب)|اخلاق الاهی ج۱۴]]، ص ۴۹۲.</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۳ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۱۵

مقدمه

با آنکه در شریعت اسلام برای همسایه مفهوم جدیدی تعریف نشده، مصداق آن در روایات توسعه داده شده است. امام صادق (ع) از رسول خدا (ص) نقل کرده است: «كُلُّ‏ أَرْبَعِينَ‏ دَاراً جِيرَانٌ‏ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ وَ عَنْ يَمِينِهِ وَ عَنْ شِمَالِهِ»[۱]. معاویه بن عمار از اصحاب امام صادق (ع) می‌گوید: به آن حضرت عرض کردم: فدایت شوم، حد همسایگی چیست؟ فرمود: «أَرْبَعِينَ‏ دَاراً مِنْ‏ كُلِّ‏ جَانِبٍ‏»[۲]؛ چهل خانه از هر طرف.

در روایت است که مردی خدمت رسول خدا آمده عرض کرد: من در فلان محله خانه‌ای خریده‌ام؛ ولی نزدیک‌ترین همسایه‌ام کسی است که نه به خیرش امیدی دارم و نه از شرش در امانم. رسول خدا (ص) به علی (ع)، سلمان، ابوذر و یکی دیگر که گمان می‌کنم مقداد بود، فرمود در مسجد با صدای بلند جار بزنند که ایمان ندارد کسی که همسایه‌اش از شرش در امان نباشد، و آنها سه بار این مطلب را جار زدند. سپس حضرت با دستش به چهار طرف اشاره کرد و فرمود تا چهل خانه همسایه محسوب می‌شود[۳].[۴]

منابع

پانویس

  1. «تا چهل خانه همسایه است از روبه‌رو، از پشت سر، از راست و از چپ» محمد بن یعقوب کلینی، کافی، ج۲، ص۶۶۹.
  2. صدوق، معانی الاخبار، ص۱۶۵.
  3. محمد بن یعقوب کلینی، کافی، ج۲، ص۶۶۶.
  4. تهرانی، مجتبی، اخلاق الاهی ج۱۴، ص ۴۹۲.