|
|
خط ۱۰: |
خط ۱۰: |
|
| |
|
| | پاسخدهنده = | | | پاسخدهنده = |
| | پاسخدهندگان = [[پژوهشگران مؤسسه آینده روشن]] | | | پاسخدهندگان = [[عزالدین رضانژاد]] ؛ [[پژوهشگران مؤسسه آینده روشن]] |
| }} | | }} |
| '''نام اصلی [[امام مهدی]]{{ع}} چیست؟''' یکی از پرسشهای مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که میتوان با عبارتهای متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤالهای مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود. | | '''نام اصلی [[امام مهدی]]{{ع}} چیست؟''' یکی از پرسشهای مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که میتوان با عبارتهای متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤالهای مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود. |
خط ۲۳: |
خط ۲۳: |
| ==پاسخهای دیگر== | | ==پاسخهای دیگر== |
| {{یادآوری پاسخ}} | | {{یادآوری پاسخ}} |
| {{جمع شدن|۱. آقای تونهای؛}} | | {{جمع شدن|۱. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن؛}} |
| [[پرونده:13681078.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[مجتبی تونهای]]]]
| |
| ::::::آقای '''[[مجتبی تونهای]]'''، در کتاب ''«[[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]»'' در اینباره گفته است:
| |
| :::::*«نام اصلى حضرت، "[[محمد]]" است. نامى که [[پیامبر خاتم|پيامبر اکرم]] {{صل}} براى ايشان گذارده و فرمود: "مهدى از فرزندان من است. اسم او اسم من و کنيه او کنيه من است"<ref>کمال الدين، ج ۲، ص ۲۸۶</ref>. در اينکه آيا مىتوان به نام اصلى حضرت، یعنى "محمد" تصريح کرد يا نه، در ميان علماى [[شيعه]] اختلافنظر است. و اما ياد کردن نام شريف معهود آن حضرت بر چندگونه متصوّر است:
| |
| :::::#یاد کردن آن در کتابها، که در جايز بودنش ترديد نيست، زيرا دلايل منع، شامل آن نمىشود و نيز شيوه علماى صالح و عامل از زمان کلينى تاکنون بر اين بوده که نام آن حضرت را در کتابهاى خود ذکر کردهاند؛ بدون اينکه کسى بر آنان اعتراض نمايد.
| |
| :::::#یاد کردن نام آن حضرت با اشاره و کنايه، مانند اينکه گفته شود: اسم او، اسم [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] {{صل}} است، و کنيهاش، کنيه آن حضرت مىباشد؛ اين نيز جايز است، به همان دلايلى که در گونه اول گذشت. به اضافه روايات متعدّدى از طرق [[شيعه]] و [[سنى]] از [[پیامبر خاتم|پيامبر اسلام]] {{صل}} که در آنها تصريح فرموده است: "مهدى از فرزندان من است. نام او نام من و کنيهاش کنيه من مىباشد"<ref>همان. </ref>. گفتنى است که جايز بودن در اين دو مورد مذکور، به غير حال ترس اختصاص دارد، زيرا ترس از جمله عناوين عارضى است که مايه حرام شدن هر جايزى مىگردد.
| |
| :::::#یاد کردن آن حضرت در دعا و مناجات که ظاهرا در اين مورد نيز جايز است.
| |
| :::::#یاد کردن آن حضرت در مجامع و غيره بهطور سرّى و بهعنوان درددل، که در اين صورت نيز جايز است، زيرا دلايل منع از اين قسم منصرف است، پس اصل جواز و دلايل جواز، بدون معارض باقى مىمانند. ضمن اين که در روايت نبوى آمده: "اوست کسى که نامش بهطور آشکارا پيش از قيامش نبرد مگر کافر به او"<ref>مستدرک الوسائل، ج ۲، ص ۳۸۰. </ref>.
| |
| :::::#یاد کردن اين اسم شريف در مواقع ترس، مانند: محافل و مجالس دشمنان دين که تقيّه با آنان واجب است. در حرمت اين نوع هيچ اختلافى وجود ندارد، چنانکه در روايات متعدّدى بر اين حرمت، تصريح شده است.
| |
| :::::#یاد کردن نام آن حضرت در مجالس و مجامعى که ترس و تقيّهاى در آنها نباشد. اين مورد است که معرکه آراء و جاى بحث و گفتوگو است. بعضى مىگويند: اخبار گوناگونى در دست است که دلالت بر حرمت اين نوع دارد. از جمله روايات، اين است که امام هادى {{ع}} فرموده: "جانشين بعد از من، پسرم حسن است، پس چگونه خواهيد بود در جانشين پس از جانشين من؟" راوى مىگويد: عرض کردم: خداوند مرا فداى شما گرداند، چرا؟ فرمود: "زيرا شما شخص او را نمىبينيد و بردن نامش براى شما روا نيست. " گفتم: پس چگونه او را ياد کنيم؟ فرمود: "بگوييد [[حجت]] [[آل محمد]] {{عم}}. "<ref>اصول کافى، ج ۱، ص ۳۲۸</ref> نيز در توقيع آن حضرت است که: "ملعون است ملعون است کسى که در محفلى از مردم، اسم مرا ببرد. "<ref>بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۱۸۴. </ref>
| |
| ::::::عدهاى مىگويند: منظور از حرمت بردن اسم صريح امام، در مورد تقيّه است. زيرا رواياتى داريم که به جهت جايز دانستن ذکر نام آن امام، در مقابل روايات حرمت قرار دارند، و تنها راه جمع بين روايات حرمت و جواز همين است. و دلايل ديگرى هم مىآورند که منطقى مىنمايد.
| |
| ::::::در اين رابطه عالم بزرگ [[تشيع]]، [[على بن عيسى اربلى]] مىگويد: فتواى من اين است که منع تلفظ به نام مهدى {{ع}} از روى تقيّه بوده است، ولى اکنون اشکال ندارد. <ref>کشف الغمّه، ج ۲، ص ۵۲۰. </ref> همانگونه که محدث کبير شيخ [[حر عاملى]] در وسايل الشيعه اختيار کرده است. پس ذکر نام شريف [[حضرت مهدى]] {{ع}} که عبارت از امام محمد فرزند [[امام عسکری|امام حسن عسکرى]] {{عم}} مىباشد، در امثال زمان ما که تقيه لازم نيست، جايز است. <ref>يکصد پرسش و پاسخ پيرامون امام زمان {{ع}}، عليرضا رجالى تهرانى، ص ۶۶</ref> البته با توجّه به فتواى علماى بزرگى به حرمت مسأله، جاى احتياط است و اصولاً از مسائل فقهى و اجتهادى محل اختلاف مىباشد»<ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۱۰۱.</ref>.
| |
| :::::*«در کتاب "نجم الثاقب" اسامى [[حضرت مهدى]] {{ع}} چنین آمده است: [[محمد]]، [[احمد]]، [[مهدى]]، [[اصل]]، [[اوقیدمو]] (در تورات)، [[ایزدشناس]] و [[ایزدنشان]] (در نزد مجوس)، [[ایستاده]] (در کتاب شاکمونى)، [[بقیة الله]]، [[بهرام]]، [[بنده یزدان]] (در کتاب ایستاع)، [[پرویز]] (در کتاب برزین)، [[برهان الله]]، [[جعفر]]، [[جمعه]]، [[حاشر]] (در صحف ابراهیم)، [[خجسته]] (در کتاب کندر)، [[خسرو]] (در کتاب خسرو مجوس)، [[خداشناس]]، [[راهنما]]، [[زندافریس]] (در کتاب ماریاقین)، [[سروش ایزد]] (در کتاب زمزم زردشت)، [[شماطیل]] (در کتاب ارماتش)، [[صمصام]] [[الاکبر]] (در کتاب کندرال)، عصر، غیب، [[فردوس الاکبر]]، [[فیروز]] (در کتاب فرنگان)، [[فرخنده]] (در کتاب اشعیاى نبى)، [[فیذموا]] (در تورات)، [[قاطع]]، [[کلمة الحق]]، [[کیقباد دوم]] (در نزد مجوس)، [[کوکمأ]] (در کتاب بختا)، [[لندیطارا]] (در کتاب هزارنامه هند)، [[لسان الصدق]]، [[ماشع]] (در تورات عبریه)، [[مهمید الاخر]] (در انجیل)، [[مسیح الزمان]] (در کتاب فرنگیان)، [[میزان الحق]] (در کتاب آژى)، [[صالح]]، [[منصور]]، [[عبدالله]]، [[مومل]]، [[منان]]، [[نور آل محمد]] {{عم}}، [[نجم]]، و [[هوهل]] (در تورات)<ref>نجم الثاقب، باب دوّم. </ref>»<ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۱۰۴.</ref>.
| |
| {{پایان جمع شدن}}
| |
| {{جمع شدن|۲. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن؛}}
| |
| ::::::'''[[پژوهشگران مؤسسه آینده روشن]]'''، در کتاب ''«[[مهدویت پرسشها و پاسخها (کتاب)|مهدویت پرسشها و پاسخها]]»'' در اینباره گفتهاند: | | ::::::'''[[پژوهشگران مؤسسه آینده روشن]]'''، در کتاب ''«[[مهدویت پرسشها و پاسخها (کتاب)|مهدویت پرسشها و پاسخها]]»'' در اینباره گفتهاند: |
| ::::::«نام اصلی [[امام زمان]] {{ع}} "[[محمد]]" و کنیهاش "[[ابوالقاسم]]" است؛ یعنی حضرت، نام و [[کنیه پیامبر اکرم]] {{صل}} را دارد و از قبل، پیامبر اکرم {{صل}} وی را با نام و کنیه خود معرفی کرده است»<ref>[[مهدویت پرسشها و پاسخها (کتاب)|مهدویت پرسشها و پاسخها]]، ص ۶۵.</ref>. | | ::::::«نام اصلی [[امام زمان]] {{ع}} "[[محمد]]" و کنیهاش "[[ابوالقاسم]]" است؛ یعنی حضرت، نام و [[کنیه پیامبر اکرم]] {{صل}} را دارد و از قبل، پیامبر اکرم {{صل}} وی را با نام و کنیه خود معرفی کرده است»<ref>[[مهدویت پرسشها و پاسخها (کتاب)|مهدویت پرسشها و پاسخها]]، ص ۶۵.</ref>. |