سوره هل اتی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '﴿' به ' ')
جز (جایگزینی متن - '﴾' به ' ')
خط ۱۰: خط ۱۰:


==مقدمه==
==مقدمه==
*سورۀ ۷۶ [[قرآن]] که نام‌های دیگرش [[انسان]]، دهر و [[ابرار]] است. درپی نذری که [[امام علی|علی]] و [[حضرت زهرا|فاطمه]]{{عم}} برای شفای دو فرزند بیمار خود ([[امام حسن|حسن]] و [[امام حسین|حسین]]) کردند تا سه روز روزه بگیرند، هنگام افطار در سه روز پیاپی، مسکین و یتیم و اسیر به در خانۀ آنان آمد و ایشان افطار خود را به آنان ایثار کردند. این سوره در پی این انفاق خالصانۀ این خانواده و تجلیل از آنان نازل شد.<ref>تفسیر «مجمع البیان» ، ج ۵ ص ۴۰۴</ref> آیات ۷ تا ۱۰ تصریح به این موضوع دارد: {{عربی| {{متن قرآن|يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَيَخَافُونَ يَوْمًا كَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيرًا*وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا*إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لا نُرِيدُ مِنكُمْ جَزَاء وَلا شُكُورًا}}}}<ref>سوره انسان</ref>به این موضوع با عنوان [[آیه ابرار]] هم اشاره شده است، چون پیش از این، از [[اهل بیت]] به عنوان ابرار یاد شده و در کتب و روایات [[اهل سنت]] نیز آمده است.<ref>ر. ک: «فضائل الخمسه من الصحاح السته» ج ۱ ص ۲۵۴</ref> این واقعه که نهایت ایمان، ایثار و اخلاص [[امام علی|علی]]{{ع}} را می‌رساند، از مناقب و فضایل مهمّ اوست. شاعران نیز در سروده‌های خود به آن اشاره کرده‌اند.(...)<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص:۳۲۱.</ref>.
*سورۀ ۷۶ [[قرآن]] که نام‌های دیگرش [[انسان]]، دهر و [[ابرار]] است. درپی نذری که [[امام علی|علی]] و [[حضرت زهرا|فاطمه]]{{عم}} برای شفای دو فرزند بیمار خود ([[امام حسن|حسن]] و [[امام حسین|حسین]]) کردند تا سه روز روزه بگیرند، هنگام افطار در سه روز پیاپی، مسکین و یتیم و اسیر به در خانۀ آنان آمد و ایشان افطار خود را به آنان ایثار کردند. این سوره در پی این انفاق خالصانۀ این خانواده و تجلیل از آنان نازل شد.<ref>تفسیر «مجمع البیان» ، ج ۵ ص ۴۰۴</ref> آیات ۷ تا ۱۰ تصریح به این موضوع دارد: {{عربی| {{متن قرآن|يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَيَخَافُونَ يَوْمًا كَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيرًا*وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا*إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لا نُرِيدُ مِنكُمْ جَزَاء وَلا شُكُورًا}} }}<ref>سوره انسان</ref>به این موضوع با عنوان [[آیه ابرار]] هم اشاره شده است، چون پیش از این، از [[اهل بیت]] به عنوان ابرار یاد شده و در کتب و روایات [[اهل سنت]] نیز آمده است.<ref>ر. ک: «فضائل الخمسه من الصحاح السته» ج ۱ ص ۲۵۴</ref> این واقعه که نهایت ایمان، ایثار و اخلاص [[امام علی|علی]]{{ع}} را می‌رساند، از مناقب و فضایل مهمّ اوست. شاعران نیز در سروده‌های خود به آن اشاره کرده‌اند.(...)<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص:۳۲۱.</ref>.


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==

نسخهٔ ‏۲ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۴۰

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل سوره هل اتی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • سورۀ ۷۶ قرآن که نام‌های دیگرش انسان، دهر و ابرار است. درپی نذری که علی و فاطمه(ع) برای شفای دو فرزند بیمار خود (حسن و حسین) کردند تا سه روز روزه بگیرند، هنگام افطار در سه روز پیاپی، مسکین و یتیم و اسیر به در خانۀ آنان آمد و ایشان افطار خود را به آنان ایثار کردند. این سوره در پی این انفاق خالصانۀ این خانواده و تجلیل از آنان نازل شد.[۱] آیات ۷ تا ۱۰ تصریح به این موضوع دارد: يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَيَخَافُونَ يَوْمًا كَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيرًا*وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا*إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لا نُرِيدُ مِنكُمْ جَزَاء وَلا شُكُورًا [۲]به این موضوع با عنوان آیه ابرار هم اشاره شده است، چون پیش از این، از اهل بیت به عنوان ابرار یاد شده و در کتب و روایات اهل سنت نیز آمده است.[۳] این واقعه که نهایت ایمان، ایثار و اخلاص علی(ع) را می‌رساند، از مناقب و فضایل مهمّ اوست. شاعران نیز در سروده‌های خود به آن اشاره کرده‌اند.(...)[۴].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. تفسیر «مجمع البیان» ، ج ۵ ص ۴۰۴
  2. سوره انسان
  3. ر. ک: «فضائل الخمسه من الصحاح السته» ج ۱ ص ۲۵۴
  4. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص:۳۲۱.