امداد غیبی در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'مستحق' به 'مستحق') |
جز (جایگزینی متن - '{{یادآوری پانویس}} {{پانویس2}}' به '{{پانویس}}') |
||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{ | {{پانویس}} | ||
[[رده:مدخل]] | [[رده:مدخل]] | ||
[[رده:امداد غیبی]] | [[رده:امداد غیبی]] | ||
[[رده:مفاهیم در کلام اسلامی]] | [[رده:مفاهیم در کلام اسلامی]] | ||
نسخهٔ ۸ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۲۰:۳۰
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث امداد غیبی است. "امداد غیبی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امداد غیبی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- هر موجودی برای بقای خویش از خداوند مدد می‌گیرد و همه جهان با امدادهای غیبی او بر پا است. بشر، افزون بر این، از امدادهای غیبی دیگری نیز برخوردار است. این دو گونه امداد، به رحمت رحمانیه عام و رحمت رحیمیه خاص برمی‌گردند. اصطلاح "امدادهای غیبی" به معنای الطاف و دستگیری‌های ویژه‌ای است که موجود مکلف از گذر عبودیت، مستحق آن می‌شود. این موضوع در دانش کلام بررسی می‌گردد[۱].
گونه‌های امداد غیبی
- امدادهای غیبی را می‌توان به دو گونه فردی و اجتماعی تقسیم کرد:
- امدادهای غیبی فردی: اگر زندگی آدمی همراهِ ایمان و اخلاص و کوشش باشد، مشمول عنایات خاص و امدادهای غیبی می‌شود. فراهم آمدن اسباب و علل مادی، راه یافتن و روشن بینی، رسیدن به افکار بلند علمی و یافتنِ راه چاره مشکلات از طریق الهام و نیز تقویت دل و استوار شدن اراده از نمونه‌های چنین امدادهایی هستند.
- امدادهای غیبی اجتماعی: بنابر آموزه‌های اسلامی، خداوند، جامعه مؤمنان و مسلمانان را در شرایط بحرانی و سخت مشمول امدادهای خویش می‌کند.
- ظهور منجی آخرالزمان که پس از آلودگی جهان به ستم و پلیدی، موجب پاکی و برقراری عدالت در جهان و جامعه مسلمانان می‌شود، از امدادها و الطاف غیبی است و به این ترتیب، جامعه مسلمانان، آینده‌ای پر امید و خوشایند خواهد داشت[۲] و دولتی دادگستر و حکیم بر آن حکم خواهد راند و مؤمنین به رفاه و آسایش و امنیت خواهند رسید[۳][۴].
منابع
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 133.
- ↑ ﴿وَنُرِيدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ﴾؛ سوره قصص، آیه ۵.
- ↑ نهج‌البلاغه، خطبه ۸۷ و ۱۳۶؛ مجموعه آثار شهید مطهری، ۳/ ۳۳۱.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 133.