بحث:آیا اعتقاد به علم غیب معصوم شرک نیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها
(←نکات) |
(←نکات) |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
{{پینگ|فرقانی}}هر زمان پاسخ سؤال نهایی شد اعلام بفرمایید تا به آقای جعفری برای بارگذاری اطلاع دهم.[[کاربر:Bahmani|Bahmani]] ([[بحث کاربر:Bahmani|بحث]]) ۱۳ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۰۸ (+0430) | {{پینگ|فرقانی}}هر زمان پاسخ سؤال نهایی شد اعلام بفرمایید تا به آقای جعفری برای بارگذاری اطلاع دهم.[[کاربر:Bahmani|Bahmani]] ([[بحث کاربر:Bahmani|بحث]]) ۱۳ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۰۸ (+0430) | ||
{{پینگ | {{پینگ|فرقانی}} تعجیل بفرمایید. -- <small style="border:1px solid #444;background:red"> [[کاربر:wasity|<strong style="background:red;color:#FFF">واسطی</strong>]] [[بحث کاربر:wasity|<span style="color:white;background:black">بحث</span>]]</small> ۱۳ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۱۹ (+0430) | ||
==[[شرک]] نبودن برخورداری [[معصوم]] از علم غیب== | ==[[شرک]] نبودن برخورداری [[معصوم]] از علم غیب== | ||
[[غیب]] هر آن چیزی است که در دایرۀ [[محسوسات]] نباشد<ref>طریحی، مجمع البحرین، ج۲، ۱۳۵ ـ ۱۳۴؛ راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ص ۶۱۶؛ فراهیدی، کتاب العین، ج۴، ص ۴۵۴؛ ابن‌منظور، لسان العرب، ج۱، ص ۶۵۴.</ref>. براساس آیاتی از [[قرآن کریم]] مانند: {{متن قرآن|عَالِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلَى غَيْبِهِ أَحَدًا إِلَّا مَنِ ارْتَضَى مِنْ رَسُولٍ}}<ref>«او دانای نهان است پس هیچ کس را بر نهان خویش آگاه نمی‌کند جز فرستاده‌ای را که بپسندد» سوره جن، آیه ۲۶.</ref>، [[عالم]] به [[علوم]] غیب، فقط [[خداوند]] است و اوست که به [[پیامبران]] و [[رسولان]] خود، غیب را تعلیم می‌دهد و [[دلیل]] و مانعی وجود ندارد که خداوند به برخی از بندگانش مقداری از علم غیب، [[علم]] ما کان و ما یکون، علم [[آسمان‌ها]] و [[زمین]]، علم اولین و آخرین و علم [[فرشتگان]] و رسولان را تعلیم دهد. | [[غیب]] هر آن چیزی است که در دایرۀ [[محسوسات]] نباشد<ref>طریحی، مجمع البحرین، ج۲، ۱۳۵ ـ ۱۳۴؛ راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ص ۶۱۶؛ فراهیدی، کتاب العین، ج۴، ص ۴۵۴؛ ابن‌منظور، لسان العرب، ج۱، ص ۶۵۴.</ref>. براساس آیاتی از [[قرآن کریم]] مانند: {{متن قرآن|عَالِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلَى غَيْبِهِ أَحَدًا إِلَّا مَنِ ارْتَضَى مِنْ رَسُولٍ}}<ref>«او دانای نهان است پس هیچ کس را بر نهان خویش آگاه نمی‌کند جز فرستاده‌ای را که بپسندد» سوره جن، آیه ۲۶.</ref>، [[عالم]] به [[علوم]] غیب، فقط [[خداوند]] است و اوست که به [[پیامبران]] و [[رسولان]] خود، غیب را تعلیم می‌دهد و [[دلیل]] و مانعی وجود ندارد که خداوند به برخی از بندگانش مقداری از علم غیب، [[علم]] ما کان و ما یکون، علم [[آسمان‌ها]] و [[زمین]]، علم اولین و آخرین و علم [[فرشتگان]] و رسولان را تعلیم دهد. | ||
نسخهٔ ۱۳ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۲۰
نکات
@فرقانی: چرا اثری از بیان تفاوت‌های بین علم امام و علم خدا که در برخی پاسخ‌ها فهرست شدند در این پاسخ دیده نمیشه؟! مگر بنا نیست تا جای ممکن از همه محسنات پاسخ‌ها استفاده بشه؟!! -- واسطی بحث ۱۲ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۲۰ (+0430)
@Wasity:
- در انتهای پاسخ به طور خلاصه در یک جمله به سه تفاوت عمده میان علم خدا و معصوم اشاره شده، ضمن اینکه فهم بقیه تفاوتها برای عموم کمی مشکل است و نیازمند توضیح و تبیین هستند. آیا باز هم نیاز به تفصیل بیشتر است؟
--فرقانی (بحث) ۱۲ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۵۵ (+0430)
@فرقانی: هر زمان پاسخ سؤال نهایی شد اعلام بفرمایید تا به آقای جعفری برای بارگذاری اطلاع دهم.Bahmani (بحث) ۱۳ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۰۸ (+0430)
@فرقانی: تعجیل بفرمایید. -- واسطی بحث ۱۳ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۱۹ (+0430)
شرک نبودن برخورداری معصوم از علم غیب
غیب هر آن چیزی است که در دایرۀ محسوسات نباشد[۱]. براساس آیاتی از قرآن کریم مانند: ﴿عَالِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلَى غَيْبِهِ أَحَدًا إِلَّا مَنِ ارْتَضَى مِنْ رَسُولٍ﴾[۲]، عالم به علوم غیب، فقط خداوند است و اوست که به پیامبران و رسولان خود، غیب را تعلیم می‌دهد و دلیل و مانعی وجود ندارد که خداوند به برخی از بندگانش مقداری از علم غیب، علم ما کان و ما یکون، علم آسمان‌ها و زمین، علم اولین و آخرین و علم فرشتگان و رسولان را تعلیم دهد.
برخی معتقدند: علم غیب منحصراً از آن خداوند است و او نیز گوشه ای از این علم را از طریق وحی به برخی از انبیای خود داده و غیر از انبیاء احدی از علم غیب برخوردار نیست، لذا نسبت دادن آن به غیر خدا از آنجا که موجب تساوی خداوند و غیر اوست، شرک محسوب می‌شود[۳].
در پاسخ می‌‌گوییم: شرک انگاری برخورداری انبیا و ائمه از غیب به دلایل مختلفی صحیح نیست مانند:
- علم غیب، بالذات و بالاصاله برای خداوند است و اوست که مقداری از آنرا به غیر خود تعلیم می‌دهد. این قسم، علم غیب تبعی محسوب می‌شود و لذاست که با علم غیب خداوندی تفاوت دارد[۴]. به عبارت دیگر علم همۀ مخلوقات نسبت به غیب و نسبت به امور مشهود، فقط به واسطه تعلیم خداوند به آنها حاصل می‌شود و اگر تعلیم خداوند نباشد نسبت به هیچ یک از امور مشهود و غیبی علم پیدا نمی‌کنند، لذا این اعتقاد شرک به خداوند سبحان نیست[۵].
- میان علم خدا و علم معصوم تفاوت‌هایی وجود دارد از جمله اینکه: علم خدا ذاتی، نامحدود و غیر قابل تغییر است، به خلاف علم امام که تعلیمی یا اکتسابی، محدود و قابل تغییر است[۶]. پس شرکی لازم نمی‌آید.
نتیجه گیری
نتیجه اینکه شرک دانستن علم غیب معصوم، ناشی از برداشت نادرست از برخی آیات و عدم توجّه به آیات دیگر است.
پانویس
- ↑ طریحی، مجمع البحرین، ج۲، ۱۳۵ ـ ۱۳۴؛ راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ص ۶۱۶؛ فراهیدی، کتاب العین، ج۴، ص ۴۵۴؛ ابن‌منظور، لسان العرب، ج۱، ص ۶۵۴.
- ↑ «او دانای نهان است پس هیچ کس را بر نهان خویش آگاه نمی‌کند جز فرستاده‌ای را که بپسندد» سوره جن، آیه ۲۶.
- ↑ ر.ک. طباطبایی، محمد حسین، بررسی‌های اسلامی؛ مهدی فر، حسن، علوم اهل بیت ویژگی‌‌ها ابعاد و مبادی آن، ص۴۴؛ عرفانی، محمد نظیر، بررسی علم غیب معصومان در تفاسیر فریقین، ص۲۱۴؛ رضوانی، علی اصغر، علم و سلطه غیبی اولیا، ص ۶۷ ـ ۷۲.
- ↑ ر.ک. امینی، الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ص۱۱۳؛ حسینی طهرانی، سید محمد حسین، امام‌شناسی ج۱۲.
- ↑ ر.ک. طباطبایی، محمد حسین، بررسی های اسلامی؛ رضوانی، علی اصغر، علم و سلطه غیبی اولیا، ص ۶۷ ـ ۷۲؛ عرفانی، محمد نظیر، بررسی علم غیب معصومان در تفاسیر فریقین، ص۲۱۴؛ جزیری احسائی، علی، دفع الریب عن علم الغیب، ص٢٠۴.
- ↑ ر.ک. قاضی طباطبایی، سید محمد علی، بررسی های اسلامی؛ رضوانی، علی اصغر، علم و سلطه غیبی اولیا، ص ۶۷ ـ ۷۲؛ عرفانی، محمد نظیر، بررسی علم غیب معصومان در تفاسیر فریقین، ص۲۱۴.