←معناشناسی
| خط ۹: | خط ۹: | ||
==معناشناسی== | ==معناشناسی== | ||
===معنای لغوی== | |||
[[ضرورت]] در لغت به معنای نیاز، [[لزوم]] و انفکاک ناپذیری است<ref>طریحی، فخر الدین، مجمع البحرین، ج۳ ص۳۷۳؛ حسینی زبیدی، محمد مرتضی، تاج العروس من جواهر القاموس، ج ۷ ص۱۲۴؛ مدنی شیرازی، علی خان بن أحمد، الطراز الأول و الکناز لما علیه من لغة العرب المعول، ج۸ ص۲۹۰.</ref>. در معنای [[امامت]] نیز باید گفت، [[اهل]] لغت بیشتر به بیان معنای واژه [[امام]] پرداخته‌اند نه امامت، البته در این میان برخی هم امامت را تعریف کرده و گفته‌اند: امامت به معنای [[ریاست]] و [[رهبری]] [[مسلمین]] یا [[رهبری عمومی]] بر [[مردم]] است<ref>ر.ک: جمعی از نویسندگان، معجم الوسیط، ج۱، ص۲۷؛ شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۱، ص۱۹.</ref>؛ امام نیز از نظر لغویون هر کسی یا چیزی است که در [[کارها]] به او [[اقتدا]] می‌‌شود<ref>ابن فارس، احمد، معجم المقاییس فی اللغة، ص۴۸ و ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۱، ص۱۵۷.</ref>. | [[ضرورت]] در لغت به معنای نیاز، [[لزوم]] و انفکاک ناپذیری است<ref>طریحی، فخر الدین، مجمع البحرین، ج۳ ص۳۷۳؛ حسینی زبیدی، محمد مرتضی، تاج العروس من جواهر القاموس، ج ۷ ص۱۲۴؛ مدنی شیرازی، علی خان بن أحمد، الطراز الأول و الکناز لما علیه من لغة العرب المعول، ج۸ ص۲۹۰.</ref>. در معنای [[امامت]] نیز باید گفت، [[اهل]] لغت بیشتر به بیان معنای واژه [[امام]] پرداخته‌اند نه امامت، البته در این میان برخی هم امامت را تعریف کرده و گفته‌اند: امامت به معنای [[ریاست]] و [[رهبری]] [[مسلمین]] یا [[رهبری عمومی]] بر [[مردم]] است<ref>ر.ک: جمعی از نویسندگان، معجم الوسیط، ج۱، ص۲۷؛ شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۱، ص۱۹.</ref>؛ امام نیز از نظر لغویون هر کسی یا چیزی است که در [[کارها]] به او [[اقتدا]] می‌‌شود<ref>ابن فارس، احمد، معجم المقاییس فی اللغة، ص۴۸ و ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۱، ص۱۵۷.</ref>. | ||
در کتب لغت برای امام، مصادیق و کاربردهایی بیان شده است که مطابق با معنای لغوی این واژه است. مصادیقی همچون: | در کتب لغت برای امام، مصادیق و کاربردهایی بیان شده است که مطابق با معنای لغوی این واژه است. مصادیقی همچون: | ||
#[[قرآن کریم]] که [[مسلمانان]] در [[زندگی]] خود بدان اقتدا می‌‌کنند (القرآن، | #[[قرآن کریم]] که [[مسلمانان]] در [[زندگی]] خود بدان اقتدا می‌‌کنند (القرآن، امام المسلمین)؛ | ||
#[[پیامبر گرامی اسلام]]؛ | #[[پیامبر گرامی اسلام]]؛ | ||
#[[جانشین پیامبر]] که [[پیشوای امت]] است؛ | #[[جانشین پیامبر]] که [[پیشوای امت]] است؛ | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۸: | ||
در لغت فارسی به جای این واژه از واژه‌های [[پیشوا]]، پیش رو و [[رهبر]] استفاده می‌‌شود و ترجمه فارسی امامت، [[پیشوایی]] و رهبری است<ref>فرهنگ جدید عربی فارسی، ص۱۰؛ فرهنگ عمید یک جلدی ص۱۸.</ref>. | در لغت فارسی به جای این واژه از واژه‌های [[پیشوا]]، پیش رو و [[رهبر]] استفاده می‌‌شود و ترجمه فارسی امامت، [[پیشوایی]] و رهبری است<ref>فرهنگ جدید عربی فارسی، ص۱۰؛ فرهنگ عمید یک جلدی ص۱۸.</ref>. | ||
===معنای اصطلاحی=== | |||
و در اصطلاح [[متکلمین]] امامت، به معنای [[ریاست]] عمومی در امور [[دین]] و دنیاست<ref>{{عربی|الإمامة رئاسة عامة فی‌أمور الدنیا والدین}}؛ امامت ریاست عام و فراگیر در امور دینی و دنیایی است. الشریف المرتضی، علی بن الحسین، الشافی فی الامامة، ج۱، ص۵؛ علامه حلی، الباب الحادی عشر، ص۱۰. ابن میثم البحرانی، قواعد المرام فی علم الکلام، ص۱۷۴.</ref>. چنین شخصی را [[خداوند]] [[تعیین]] می‌‌کند<ref>شیخ صدوق، علی بن محمد، الهدایة فی الأصول و الفروع، ص۲۶.</ref>. پس جایگاهش، جایگاهی [[الهی]] است<ref>طبری، محمد بن جریر بن رستم، دلائل الإمامة، ص۱۸.</ref>. | و در اصطلاح [[متکلمین]] امامت، به معنای [[ریاست]] عمومی در امور [[دین]] و دنیاست<ref>{{عربی|الإمامة رئاسة عامة فی‌أمور الدنیا والدین}}؛ امامت ریاست عام و فراگیر در امور دینی و دنیایی است. الشریف المرتضی، علی بن الحسین، الشافی فی الامامة، ج۱، ص۵؛ علامه حلی، الباب الحادی عشر، ص۱۰. ابن میثم البحرانی، قواعد المرام فی علم الکلام، ص۱۷۴.</ref>. چنین شخصی را [[خداوند]] [[تعیین]] می‌‌کند<ref>شیخ صدوق، علی بن محمد، الهدایة فی الأصول و الفروع، ص۲۶.</ref>. پس جایگاهش، جایگاهی [[الهی]] است<ref>طبری، محمد بن جریر بن رستم، دلائل الإمامة، ص۱۸.</ref>. | ||