عید قربان: تفاوت میان نسخه‌ها
(←قربانی) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[عید قربان در قرآن]] - [[عید قربان در حدیث]] - [[عید قربان در معارف دعا و زیارات]]</div> | : <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[عید قربان در قرآن]] - [[عید قربان در حدیث]] - [[عید قربان در معارف دعا و زیارات]]</div> | ||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | ||
==عید قربان== | ==عید قربان== | ||
| خط ۲۱: | خط ۱۹: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
{{منابع}} | |||
#[[پرونده:13681040.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه دینی''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۲۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۴۹
- اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
عید قربان
روز دهم ماه ذی حجه (دوازدهمین ماه قمری) عید قربان است و از اعیاد مهم و رسمی مسلمانان به شمار می‌رود. "عید اضحی" نام دیگر این روز است. از سنت‌های اسلامی قربانی کردن گوسفند و تقسیم آن بین مستمندان در این روز است. کسانی که به سفر حج می‌روند، در چنین روزی در صحرای "منا" گوسفند قربانی میکنند و حاجی می‌شوند. قربانی یکی از واجبات حج است. گرامیداشت این روز، احیای خاطره قربانی کردن حضرت ابراهیم (ع)، پسرش اسماعیل را به فرمان خداوند است که از سوی خدا، گوسفندی به جای آن فرستاده شد. روزه گرفتن در عید قربان ممنوع است و مستحب است در این روز مثل روز عید فطر، "نماز عید" خوانده شود[۱].
قربانی
قُربانی: عبارت است از آنچه سبب تقرب به پیشگاه خدا میشود. در روز عید قربان حاجیان در صحرای منا و در قربانگاه که آنجا قرار دارد، گوسفند یا شتر ذبح میکنند و به پیشگاه خدا تقدیم می‌‌دارند. حضرت ابراهیم(ع) که به فرمان خدا مأمور شد پسرش اسماعیل (ع) را قربانی کند، پس از آنکه او را به قربانگاه برد و کارد بر حلقوم او کشید، از سوی خدا گوسفندی به عنوان فدیه برای اسماعیل فرستاده شد تا قربانی شود. سنت قربانی در عید قربان به آن واقعه مهم اشاره دارد. به کسانی که در راه خدا و احیای دین او شهید شوند نیز قربانی گفته میشود. مفهوم قربانی، فدا کردن و گذشتن از چیزی است که نزد انسان عزیز است، به خاطر چیزی که عزیزتر و محبوب‌تر است. کسی که خود را فدا و قربانی دین و فرمان خدا می‌‌کند، نشان می‌دهد که در راه خدا از جانش می‌‌گذرد[۲].
