صفوان بن حذیفه یمانی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== {{یادآوری پانویس}} {{پانویس}} +== پانویس == {{پانویس}})) |
||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
* [[پرونده:1379452.jpg|22px]] [[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|'''اصحاب امام علی''']] | * [[پرونده:1379452.jpg|22px]] [[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|'''اصحاب امام علی''']] | ||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
نسخهٔ ۲۵ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۰۳
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
- صفوان فرزند حذیفه بن یمان و برادرش سعید (سعد) از یاوران امیرمؤمنان علی(ع) بود، حذیفة بن یمان پدر صفوان که از اصحاب بزرگ پیامبر(ص) و یار باوفای امیرالمؤمنین(ع) بود، به هنگام وفات که بر مدائن از جانب حضرت علی(ع) حاکم بود[۱] فرزندان و بعضی نزدیکان خود را جمع کرد و به آنان وصایایی نمود[۲] از جمله وصیت‌های او به نقل بلال بن یحیی این بود: "بر شما باد به رعایت تقوای الهی و نیز اطاعت از امیرمؤمنان علی بن ابی طالب(ع)"[۳].
- و به نقلی به آنان گفت: "وقتی من از دنیا رفتم، مرا دفن کنید و شما با حضرت علی(ع) باشید، به زودی جنگی برای او پیش می‌آید و مردم زیادی در آن می‌میرند (اشاره به صفین) تلاش کنید با او باشید. همانا او به خدا قسم بر حق است آخرآ و اولا، و همانا او از همه آنها که رفتند بعد از پیامبر و چه آنها که باقی‌اند تا روز قیامت او برتر و بهتر است.[۴].
- طبق همین وصیت، دو فرزند حذیفه، صفوان و سعید (سعد) هر دو از یاران امیرالمؤمنین(ع) شدند و در صفین در رکاب آن حضرت جنگیدند و به شهادت رسیدند[۵].[۶]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ چهل روز یا کمی بیشتر و یا کمتر پس از بیعتش با امیرمؤمنان(ع) در قید حیات بود. ر.ک: ترجمه حذیفة بن بمانی در همین اثر.
- ↑ ر.ک: همین اثر، شرح حال «حذیفه».
- ↑ «أوصیکم بتقوی الله و الطاعة لأمیر المؤمنین علی بن أبی طالب»؛ مستدرک حاکم، ج۳، ص۴۲۸.
- ↑ فإنه والله علی الحق آخرة و أولا، و إنه لخیر من مضی بعد نبیکم و من بقی إلی یوم القیامة؛ اعیان الشیعه، ج۴، ص۶۰۵ و تنقیح المقال، ج۲، ص۹۹.
- ↑ اعیان الشیعه، ج۷، ص۳۵۹ و تنقیح المقال، ج۲، ص۹۹.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۷۵۵-۷۵۶.