نفی محل حوادث بودن خداوند: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== * +==منابع== {{منابع}} * )) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==جستارهای وابسته== +== جستارهای وابسته ==)) |
||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
==جستارهای وابسته== | == جستارهای وابسته == | ||
== پانویس == | == پانویس == |
نسخهٔ ۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۰:۳۷
اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
نفی محل حوادث بودن خداوند در قرآن - نفی محل حوادث بودن خداوند در حدیث - نفی محل حوادث بودن خداوند در نهج البلاغه - نفی محل حوادث بودن خداوند در کلام اسلامی - نفی محل حوادث بودن خداوند در عرفان اسلامی
در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل نفی محل حوادث بودن خداوند (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- یکی از مسائل فلسفه و علم کلام است. متکلمان مسلمان معتقدند که نمیتوان ذات خداوند را محل حوادث دانست و محال است که حوادث به ذات او قائم باشند؛ زیرا قیام حوادث به ذات، مستلزم تغییر در ذات است. خداوند واجب الوجود است، و واجب الوجود آن است که همه شئون و کمالاتش را یکباره دارا است. موجودی را که در حال تغییر و تکامل است، نمیتوان واجب الوجود دانست. وجوب وجود، ملازم فعلیت و مناقض تدریج است[۱][۲].
منابع
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ الالهیات، ۲/ ۱۲۱ و ۱۲۲؛ تجرید الاعتقاد، ۱۸۰؛ ارشاد الطالبین، ۲۳۲.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 451.