کرش بن زهیر تغلبی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{مدخل‌های وابسته}} +{{مدخل‌ وابسته}}))
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-\<\/div\>\n\<div\sstyle\="padding\:\s0\.0em\s0em\s0\.0em\;"\> +</div>))
خط ۲: خط ۲:
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[کرش بن زهیر تغلبی در تاریخ اسلامی]]</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[کرش بن زهیر تغلبی در تاریخ اسلامی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">


==مقدمه==
==مقدمه==

نسخهٔ ‏۲۱ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۲:۱۸

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

کرش (و به قولی کردوس) فرزند زهیر بن حرث تغلبی از اهالی کوفه، منسوب به قبیله تغلب بن وائل، از اعراب محدثان است.

وی و دو برادر دیگرش به نام‌های، قاسط و مُقسط از اصحاب امیرمؤمنان علی(ع) و از مجاهدان در رکاب آن حضرت و جنگجویان جمل، صفین و نهروان بودند؛ پس از شهادت آن حضرت، ملازمت خدمت امام حسن(ع) را داشتند؛ و سپس به امام حسین(ع) ارادت ورزیدند و به کاروان کربلا پیوستند[۱].

این سه برادر با فضیلت پس از شهادت امیرمؤمنان(ع) در کوفه ماندند و هنگامی که از ورود امام حسین(ع) به کربلا آگاه شدند، هر سه برادر در شب عاشورا به خدمت آن حضرت رسیدند و در روز عاشورا در حمله نخست به درجه رفیع شهادت نایل آمدند. در فضیلت این برادران همین بس که در زیارت ناحیه مقدسه مورد توجه قرار گرفته و بر دو نفر آنان سلام و درود فرستاده شده است[۲].[۳]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ر.ک: رجال طوسی، ص۷۹؛ تنقیح المقال، ج۳، ص۲۴۶؛ قاموس الرجال، ج۱۰، ص۲۳۳؛ ابصار العین، ص۱۷۳؛ توضیح بیشتر را در ذیل نام قاسط ملاحظه نمایید.
  2. السلام علی قاسط وکرش بن زهیر التغلبی، زیارت ناحیه مقدسه. (بحار الأنوار، ج۴۵، ص۷۲).
  3. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۱۶۱.