ابراهیم بن طهمان هروی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
[[ | [[ابوسعید ابراهیم بن طهمان بن شعبه هروی خراسانی]] در هرات متولد شد<ref>الوافی بالوفیات ۶/۲۳.</ref> و در [[نیشابور]] [[رشد]] یافت و سپس برای تحصیل [[دانش]] به [[بغداد]] رفت. پس از مدتی اقامت در بغداد به [[مکه]] [[مسافرت]] کرد و تا هنگام [[مرگ]] در آنجا اقامت داشت.<ref>تاریخ بغداد ۶/۱۰۵.</ref> وی [[صحابی امام صادق]]{{ع}} بود.<ref>الجامع فی الرجال ۱/۴۶.</ref> [[علم حدیث]] را نزد آن [[حضرت]] فرا گرفت<ref>مستدرکات علم رجال الحدیث ۱/۱۶۰.</ref> و از آن [[امام]]،<ref>بحار الأنوار ۴۷/۲۸.</ref> [[ابواسحاق سبیعی]]، [[اعمش]] و شعبه<ref>خلاصة تهذیب تهذیب الکمال ۱/۱۲۹.</ref> [[روایت]] کرده است. افرادی چون [[ابوحاتم]]، [[ابوداود]] و [[احمد حنبل]] از او روایت نقل کرده‌اند.<ref>دائرة المعارف الشیعیة العامه ۲ / ۹۹.</ref> | ||
هروی فردی [[ثقه]]<ref>الوافی بالوفیات ۶/۲۴.</ref> و از فقهای [[اصحاب]] [[حدیث]] بود.<ref>معجم المؤلفین ۱/۴۱.</ref> بعضی وی را [[تضعیف]] کرده،<ref>میزان الاعتدال ۱/۳۸.</ref> برخی او را [[مجهول الحال]]<ref>تنقیح المقال ۱/۲۱.</ref> و عده‌ای دیگر او را پیرو [[مذهب]] [[مرجئه]] دانسته‌اند.<ref>تاریخ الاسلام ۱۰/۶۲.</ref> وی دارای [[اخلاقی]] [[نیکو]] و سخاوتمند بود و عنایت ویژه‌ای به [[اهل]] [[علم]] داشت.<ref>تاریخ بغداد ۶/۱۰۶.</ref> بنابر قولی، ابراهیم در سال ۱۶۳ هـ در مکه یا نیشابور درگذشت.<ref>تاریخ بغداد ۶/۱۰۶.</ref> سال‌های دیگری نیز برای [[وفات]] وی ذکر شده است.<ref>تاریخ الاسلام ۱۰/۶۱ و ۶۳ الوافی بالوفیات ۶/۲۴.</ref> آثار او عبارت‌اند از: «السنن در باب فقه»، «المناقب»، «التفسیر» و «العیدین» <ref>الفهرست (الندیم) ۲۸۴.</ref>.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱ ص ۸۷.</ref> | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
| خط ۱۰: | خط ۱۲: | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده: | # [[پرونده:9030760879.jpg|22px]] [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
نسخهٔ ۲۶ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۲۴
مقدمه
ابوسعید ابراهیم بن طهمان بن شعبه هروی خراسانی در هرات متولد شد[۱] و در نیشابور رشد یافت و سپس برای تحصیل دانش به بغداد رفت. پس از مدتی اقامت در بغداد به مکه مسافرت کرد و تا هنگام مرگ در آنجا اقامت داشت.[۲] وی صحابی امام صادق(ع) بود.[۳] علم حدیث را نزد آن حضرت فرا گرفت[۴] و از آن امام،[۵] ابواسحاق سبیعی، اعمش و شعبه[۶] روایت کرده است. افرادی چون ابوحاتم، ابوداود و احمد حنبل از او روایت نقل کرده‌اند.[۷]
هروی فردی ثقه[۸] و از فقهای اصحاب حدیث بود.[۹] بعضی وی را تضعیف کرده،[۱۰] برخی او را مجهول الحال[۱۱] و عده‌ای دیگر او را پیرو مذهب مرجئه دانسته‌اند.[۱۲] وی دارای اخلاقی نیکو و سخاوتمند بود و عنایت ویژه‌ای به اهل علم داشت.[۱۳] بنابر قولی، ابراهیم در سال ۱۶۳ هـ در مکه یا نیشابور درگذشت.[۱۴] سال‌های دیگری نیز برای وفات وی ذکر شده است.[۱۵] آثار او عبارت‌اند از: «السنن در باب فقه»، «المناقب»، «التفسیر» و «العیدین» [۱۶].[۱۷]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ الوافی بالوفیات ۶/۲۳.
- ↑ تاریخ بغداد ۶/۱۰۵.
- ↑ الجامع فی الرجال ۱/۴۶.
- ↑ مستدرکات علم رجال الحدیث ۱/۱۶۰.
- ↑ بحار الأنوار ۴۷/۲۸.
- ↑ خلاصة تهذیب تهذیب الکمال ۱/۱۲۹.
- ↑ دائرة المعارف الشیعیة العامه ۲ / ۹۹.
- ↑ الوافی بالوفیات ۶/۲۴.
- ↑ معجم المؤلفین ۱/۴۱.
- ↑ میزان الاعتدال ۱/۳۸.
- ↑ تنقیح المقال ۱/۲۱.
- ↑ تاریخ الاسلام ۱۰/۶۲.
- ↑ تاریخ بغداد ۶/۱۰۶.
- ↑ تاریخ بغداد ۶/۱۰۶.
- ↑ تاریخ الاسلام ۱۰/۶۱ و ۶۳ الوافی بالوفیات ۶/۲۴.
- ↑ الفهرست (الندیم) ۲۸۴.
- ↑ فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص ۸۷.