موسی بن عقبه: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{امامت}} {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = موسی بن عقبه | مداخل مرتبط = موسی بن عقبه در تاریخ اسلامی | پرسش مرتبط = }} == آشنایی اجمالی == ابومحمد موسی بن عقبة بن ربیعة بن ابی عیاش مدنی قرشی اسدی مطرقی اهل مدینه بود <ref>الثقات، ج ۵، ص۴۰...» ایجاد کرد) |
جز (جایگزینی متن - 'رده:صحابه' به 'رده:صحابه پیامبر') |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
[[رده:مدخل]] | [[رده:مدخل]] | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده:صحابه]] | [[رده:صحابه پیامبر]] | ||
نسخهٔ ۱۵ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۰۹
موسی بن عقبه از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: موسی بن عقبه در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردآشنایی اجمالی
ابومحمد موسی بن عقبة بن ربیعة بن ابی عیاش مدنی قرشی اسدی مطرقی اهل مدینه بود [۱] و در آنجا متولد شد.[۲] او از موالی آل زبیر بن عوام[۳] یا ام خالد بود.[۴] از ام خالد، بنت خالد، [۵] علقمة بن وقاص، عبدالرحمان بن هرمز،[۶] سالم بن عبدالله[۷] و عروة بن زبیر روایت کرده است. همچنین افرادی مانند بکیر بن عبدالله، شعبة ابراهیم بن طهمان، حفص بن میسرة،[۸] یعقوب بن عبدالرحمن و یحیی بن سعید انصاری[۹] از وی روایت کرده‌اند.
رجال‌نویسان اهل سنت ایشان را فردی مورد اعتماد،[۱۰] حافظ،[۱۱] فقیه و مفتی دانسته‌اند.[۱۲] وی نخستین شخصی است که در مورد جنگ‌های پیامبر(ص) کتاب تألیف کرده و کتاب او را از صحیح‌ترین کتب در این مورد دانسته‌اند،[۱۳] وی در سال ۱۴۱هـ [۱۴] در شهر مدینه درگذشت.[۱۵] سال درگذشت وی مورد اختلاف است.[۱۶] کتاب مغازی رسول الله(ص) اثر وی می‌‌باشد [۱۷].[۱۸]
جستارهای وابسته
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ الثقات، ج ۵، ص۴۰۴.
- ↑ الاعلام، ج۷، ص۳۲۵.
- ↑ الجرح و التعدیل، ج۸، ص۱۵۴؛ الکامل فی التاریخ، ج۵، ص۵۱۱.
- ↑ الثقات، ج ۵، ص۴۰۴.
- ↑ تذکرة الحفاظ، ج۱، ص۱۴۸.
- ↑ تذکرة الحفاظ، ج۱، ص۱۴۸.
- ↑ سیر اعلام النبلاء، ج۶، ص۱۱۴.
- ↑ تهذیب الکمال، ج۲۹، ص۱۱۷.
- ↑ سیر اعلام النبلاء، ج۶، ص۱۱۵.
- ↑ میزان الاعتدال، ج۴، ص۲۱۴.
- ↑ تذکرة الحفاظ، ج۱، ص۱۴۸.
- ↑ العبر، ج۱، ص۱۴۸.
- ↑ سیر اعلام النبلاء، ج۶، ص۱۱۵.
- ↑ الثقات، ج ۵، ص۴۰۴.
- ↑ الاعلام، ج۷، ص۳۲۵.
- ↑ سیر اعلام النبلاء، ج۶، ص۱۱۷؛ الکامل فی التاریخ، ج۵، ص۵۱۱؛ الثقات، ج ۵، ص۴۰۵.
- ↑ کشف الظنون، ج۲، ص۱۷۴۷.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۷۸۶.