نعیم بن دجاجه اسدی

نعیم بن دجاجه اسدی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: نعیم بن دجاجه اسدی در تاریخ اسلامی - نعیم بن دجاجه اسدی در تراجم و رجال - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

شیخ طوسی، نعیم بن دجاجه اسدی که به او نعیم بن خارجه نیز گفته شده، از اصحاب امیرمؤمنان(ع) نیز به شمار آورده است.

از امام صادق(ع) نقل است که فرمود: امیرالمؤمنین(ع) شخصی را نزد بشر بن عطارد به علت سخن ناپسندی که گفته بود، فرستاد. هنگامی که نماینده امام(ع) نزد بنی‌اسد رسید، نعیم نزد بشر بن عطارد رفت و او را فراری داد. امام(ع) پس از اطلاع از فراری شدن بشر بن عطارد دستور داد که نعیم را بیاورند تا تنبیه شود، وقتی نعیم خدمت امام(ع) آمد، با جسارت و بی‌ادبی گفت: ای علی به خدا قسم، ایستادن در کنار شما ذلت است و جدا شدن از شما هم کفر است.

امام(ع) با شنیدن این سخن از او فرمود: "تو را بخشیدم؛ زیرا خداوند می‌فرماید: ﴿ادْفَعْ‌ بِالَّتِي‌ هِيَ‌ أَحْسَنُ‌ السَّيِّئَةَ﴾؛

اما جواب تو ای نعیم! این که گفتی ایستادن در کنار من ذلت است، این سخن تو گناهی است که تو مرتکب شدی و اما گفتارت که فراق من کفر است، سخن درست و ثوابی گفتی - زیرا فراق و جدایی از حضرت علی(ع) کفر است - و لذا آن گناهت به این کلام ثوابت پاک شد".

منابع

• ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲