عزت نفس امام علی: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
(←مقدمه) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = سیره اخلاقی امام علی | | موضوع مرتبط = سیره اخلاقی امام علی | ||
| عنوان مدخل = | | عنوان مدخل = | ||
| مداخل مرتبط = | | مداخل مرتبط = | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} | ||
همین [[روح]] عزت نفس و بزرگ‌منشی او را بدان | == مقدمه == | ||
من خوش ندارم شما یاران، [[اهل]] [[دشنام]] دادن باشید ولی اگر عملکرد [[دشمنان]] را یاد آور شوید و کارهای | [[علی بن ابی طالب]] {{ع}} [[شهامت]] و [[مردانگی]] را با بهترین معنا و صورت تجسم بخشید، [[عزت نفس]] و [[بزرگ‌منشی]] دو اصل از اصول [[حقیقت]] شهامت و مردانگی‌اند که هردو از [[ویژگی‌های امام]] بود، به همین دلیل حاضر نبود به کسی آزاری برساند هرچند در پی [[آزار]] و اذیّتش برمی‌آمدند و در [[جور]] و [[ستم]] بر کسی پیشی نمی‌گرفت، هرچند مطمئن بود شخص قصد کشتن او را دارد. | ||
همین [[روح]] عزت نفس و بزرگ‌منشی او را بدان مقام بلند و والایی رساند که از [[ناسزاگویی]] به [[بنی امیّه]] که آن روزها از هرسو آماج ناسزایش قرار داده بودند، خودداری کند، بلکه [[یاران]] خود را نیز از ناسزاگویی به بنی امیّه بازداشت و بدان‌ها فرمود: من خوش ندارم شما یاران، [[اهل]] [[دشنام]] دادن باشید ولی اگر عملکرد [[دشمنان]] را یاد آور شوید و کارهای ناشایست آنان را برشمردید، به حقیقت و [[راستی]] نزدیک‌تر و عذرتان پذیرفته‌تر خواهد بود، شما به جای دشنام به آنها بگویید: پروردگارا! [[خون]] ما و آنها را [[حفظ]] کن! بین ما و آنان را [[اصلاح]] نما! و آنها را از ورطه [[گمراهی]]، به [[راه راست]] [[هدایت]] فرما: تا آن دسته که جاهل‌اند، [[حق]] را بشناسند و کسانی که با حق سر [[ستیز]] دارند، از این کار دست بردارند و باز گردند<ref>نهج البلاغه چاپ صبحی صالح، ص۳۲۳، خطبه ۲۰۶.</ref>.<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۲ (کتاب)|پیشوایان هدایت ج۲]]، ص ۴۲.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
[[رده:عزت نفس]] | [[رده:عزت نفس]] | ||
[[رده:امام علی]] | [[رده:فضائل امام علی]] | ||
[[رده:فضایل اخلاقی]] | [[رده:فضایل اخلاقی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۲۸
مقدمه
علی بن ابی طالب (ع) شهامت و مردانگی را با بهترین معنا و صورت تجسم بخشید، عزت نفس و بزرگ‌منشی دو اصل از اصول حقیقت شهامت و مردانگی‌اند که هردو از ویژگی‌های امام بود، به همین دلیل حاضر نبود به کسی آزاری برساند هرچند در پی آزار و اذیّتش برمی‌آمدند و در جور و ستم بر کسی پیشی نمی‌گرفت، هرچند مطمئن بود شخص قصد کشتن او را دارد.
همین روح عزت نفس و بزرگ‌منشی او را بدان مقام بلند و والایی رساند که از ناسزاگویی به بنی امیّه که آن روزها از هرسو آماج ناسزایش قرار داده بودند، خودداری کند، بلکه یاران خود را نیز از ناسزاگویی به بنی امیّه بازداشت و بدان‌ها فرمود: من خوش ندارم شما یاران، اهل دشنام دادن باشید ولی اگر عملکرد دشمنان را یاد آور شوید و کارهای ناشایست آنان را برشمردید، به حقیقت و راستی نزدیک‌تر و عذرتان پذیرفته‌تر خواهد بود، شما به جای دشنام به آنها بگویید: پروردگارا! خون ما و آنها را حفظ کن! بین ما و آنان را اصلاح نما! و آنها را از ورطه گمراهی، به راه راست هدایت فرما: تا آن دسته که جاهل‌اند، حق را بشناسند و کسانی که با حق سر ستیز دارند، از این کار دست بردارند و باز گردند[۱].[۲]
منابع
پانویس
- ↑ نهج البلاغه چاپ صبحی صالح، ص۳۲۳، خطبه ۲۰۶.
- ↑ حکیم، سید منذر، پیشوایان هدایت ج۲، ص ۴۲.