میزان اعمال: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[میزان اعمال در قرآن]] - [[میزان اعمال در حدیث]] - [[میزان اعمال در نهج البلاغه]] - [[میزان اعمال در کلام اسلامی]] - [[میزان اعمال در عرفان اسلامی]]| پرسش مرتبط = میزان اعمال (پرسش)}} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[میزان اعمال در قرآن]] - [[میزان اعمال در حدیث]] - [[میزان اعمال در نهج البلاغه]] - [[میزان اعمال در کلام اسلامی]] - [[میزان اعمال در عرفان اسلامی]]| پرسش مرتبط = میزان اعمال (پرسش)}} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
*"[[میزان]]" معانی متعددی دارد؛ از جمله: اندازه، درست، راست، مطابق با قاعده، بی‌نقص، [[علم]] [[منطق]] و یکی از [[مناصب]] [[انسان کامل]] نزد عرفا. بنابر [[اعتقادات]] [[اسلامی]]، [[خداوند]] در [[قیامت]] ترازویی برای سنجش [[اعمال انسان]] برمی‌نهد<ref>حق الیقین، ۱۱۲- ۱۰۹.</ref>. ماهیت این ترازو بر کسی روشن نیست؛ ولی همه [[مسلمانان]] به آن [[ایمان]] دارند<ref>عقائدنا، ۷۰.</ref>. از برخی [[روایات]] برمی‌آید که مراد از [[میزان]]، ترازوی مادی نیست، بلکه در [[روز قیامت]]، [[پیشوایان]] بزرگ و نمونه، [[میزان]] سنجش [[اعمال]] دیگران‌اند <ref>بحارالانوار، ۷/ ۲۵۱.</ref>. در روایاتی آمده است که [[میزان]]، [[امامان دوازده‌گانه]] شیعه‌اند <ref>بحارالانوار، ۷/ ۲۵۱.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 439.</ref>. | *"[[میزان]]" معانی متعددی دارد؛ از جمله: اندازه، درست، راست، مطابق با قاعده، بی‌نقص، [[علم]] [[منطق]] و یکی از [[مناصب]] [[انسان کامل]] نزد عرفا. بنابر [[اعتقادات]] [[اسلامی]]، [[خداوند]] در [[قیامت]] ترازویی برای سنجش [[اعمال انسان]] برمی‌نهد<ref>حق الیقین، ۱۱۲- ۱۰۹.</ref>. ماهیت این ترازو بر کسی روشن نیست؛ ولی همه [[مسلمانان]] به آن [[ایمان]] دارند<ref>عقائدنا، ۷۰.</ref>. از برخی [[روایات]] برمی‌آید که مراد از [[میزان]]، ترازوی مادی نیست، بلکه در [[روز قیامت]]، [[پیشوایان]] بزرگ و نمونه، [[میزان]] سنجش [[اعمال]] دیگران‌اند <ref>بحارالانوار، ۷/ ۲۵۱.</ref>. در روایاتی آمده است که [[میزان]]، [[امامان دوازده‌گانه]] شیعه‌اند <ref>بحارالانوار، ۷/ ۲۵۱.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 439.</ref>. | ||
*در [[حدیثی]] از [[امام صادق]] {{ع}} آمده است که مراد از [[میزان]] [[اعمال]] [[عدل خداوند]] است<ref>پیام قرآن، ۶/ ۱۷۲؛ تفسیر نور الثقلین، ۲/ ۵.</ref>. [[میزان]] فقط برای [[مؤمنان]] به پا می‌شود و کسانی- مانند [[کافران]]- که اعمالشان حبط شده است، [[میزان]] عمل ندارند<ref>کهف/ ۱۰۵؛ المیزان، ۱۳/ ۴۰۰.</ref>. واژه [[میزان]] در نه [[آیه قرآنی]] آمده است<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 439.</ref>. | * در [[حدیثی]] از [[امام صادق]] {{ع}} آمده است که مراد از [[میزان]] [[اعمال]] [[عدل خداوند]] است<ref>پیام قرآن، ۶/ ۱۷۲؛ تفسیر نور الثقلین، ۲/ ۵.</ref>. [[میزان]] فقط برای [[مؤمنان]] به پا می‌شود و کسانی- مانند [[کافران]]- که اعمالشان حبط شده است، [[میزان]] عمل ندارند<ref>کهف/ ۱۰۵؛ المیزان، ۱۳/ ۴۰۰.</ref>. واژه [[میزان]] در نه [[آیه قرآنی]] آمده است<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 439.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۴۸
میزان اعمال از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: میزان اعمال در قرآن - میزان اعمال در حدیث - میزان اعمال در نهج البلاغه - میزان اعمال در کلام اسلامی - میزان اعمال در عرفان اسلامی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- "میزان" معانی متعددی دارد؛ از جمله: اندازه، درست، راست، مطابق با قاعده، بی‌نقص، علم منطق و یکی از مناصب انسان کامل نزد عرفا. بنابر اعتقادات اسلامی، خداوند در قیامت ترازویی برای سنجش اعمال انسان برمی‌نهد[۱]. ماهیت این ترازو بر کسی روشن نیست؛ ولی همه مسلمانان به آن ایمان دارند[۲]. از برخی روایات برمی‌آید که مراد از میزان، ترازوی مادی نیست، بلکه در روز قیامت، پیشوایان بزرگ و نمونه، میزان سنجش اعمال دیگران‌اند [۳]. در روایاتی آمده است که میزان، امامان دوازده‌گانه شیعه‌اند [۴][۵].
- در حدیثی از امام صادق (ع) آمده است که مراد از میزان اعمال عدل خداوند است[۶]. میزان فقط برای مؤمنان به پا می‌شود و کسانی- مانند کافران- که اعمالشان حبط شده است، میزان عمل ندارند[۷]. واژه میزان در نه آیه قرآنی آمده است[۸].
منابع
پانویس
- ↑ حق الیقین، ۱۱۲- ۱۰۹.
- ↑ عقائدنا، ۷۰.
- ↑ بحارالانوار، ۷/ ۲۵۱.
- ↑ بحارالانوار، ۷/ ۲۵۱.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 439.
- ↑ پیام قرآن، ۶/ ۱۷۲؛ تفسیر نور الثقلین، ۲/ ۵.
- ↑ کهف/ ۱۰۵؛ المیزان، ۱۳/ ۴۰۰.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 439.