قتل صبر: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط =  
| موضوع مرتبط = امام حسین
| عنوان مدخل  =  
| عنوان مدخل  =  
| مداخل مرتبط = [[قتل صبر در حدیث]] - [[قتل صبر در تاریخ اسلامی]] - [[قتل صبر در معارف و سیره حسینی]]
| مداخل مرتبط =  
| پرسش مرتبط  = امام حسین (پرسش)
| پرسش مرتبط  =  
}}
}}


== مقدمه ==
== مقدمه ==
قتل صبر آن است که [[انسانی]] یا حیوانی را بسته نگهدارند و بکشند. در [[حدیث]] است که [[پیامبر]] {{صل}} کسی را اینگونه نکشت و از این گونه کشتن [[چهار پایان]] [[نهی]] شده است، یعنی اینکه جانداری را زنده نگهدارند و آن [[قدر]] به او ضربه بزنند تا بمیرد<ref>مجمع البحرین، کلمۀ «صبر».</ref>. به [[شهدا]] و اسیرانی که کشته می‌شوند نیز "مصبور" گفته می‌شود. در مورد حیواناتی که زجرکش می‌شوند نیز به کار می‌رود<ref>دائرة المعارف الاسلامیه، ج۱۴، ص۱۳۷.</ref>. از [[مظلومیّت]] [[سید الشهدا]] {{ع}} و [[قساوت]] [[کوفیان]] یکی هم آن بود که [[حسین بن علی]] {{ع}} را در حالی که هنوز رمق در [[بدن]] داشت، مورد ضربه‌های [[شمشیر]] و نیزه قرار دادند. [[امام سجاد]] {{ع}} بعنوان [[افشاگری]] از [[ستم]] [[یزیدیان]]، در خطبه‌ای که در [[کوفه]] در حال [[اسارت]] خواند و خود را به [[مردم]] [[فریب]] خورده و به [[خواب]] [[سیاسی]] رفته معرفی کرد، از جمله فرمود: {{متن حدیث|أَنَا ابْنُ مَنْ قُتِلَ صَبْراً وَ كَفَى بِذَلِكَ فَخْراً}}<ref>اعیان الشیعه، ج۱، ص۶۱۴؛ مقتل الحسین، مقرم، ص۴۱۱؛ مناقب، ابن شهر آشوب، ج۴، ص۱۱۵.</ref>. من پسر کسی هستم که به "قتل صبر" کشته شد و همین [[افتخار]] مرا بس! در مورد [[مسلم بن عقیل]] نیز در [[تاریخ]] آمده است که [[ابن زیاد]] او را به "قتل صبر" کشت<ref>تاریخ الاسلام، ذهبی، ج۵، ص۲۱.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۳۸۱.</ref>.
قتل صبر آن است که [[انسانی]] یا حیوانی را بسته نگهدارند و بکشند. در [[حدیث]] است که [[پیامبر]]{{صل}} کسی را اینگونه نکشت و از این گونه کشتن چهار پایان [[نهی]] شده است، یعنی اینکه جانداری را زنده نگهدارند و آن قدر به او ضربه بزنند تا بمیرد<ref>مجمع البحرین، کلمۀ «صبر».</ref>. به [[شهدا]] و اسیرانی که کشته می‌شوند نیز "مصبور" گفته می‌شود. در مورد حیواناتی که زجرکش می‌شوند نیز به کار می‌رود<ref>دائرة المعارف الاسلامیه، ج۱۴، ص۱۳۷.</ref>. از مظلومیّت [[سید الشهدا]]{{ع}} و [[قساوت]] [[کوفیان]] یکی هم آن بود که [[حسین بن علی]]{{ع}} را در حالی که هنوز رمق در بدن داشت، مورد ضربه‌های [[شمشیر]] و نیزه قرار دادند. [[امام سجاد]]{{ع}} بعنوان افشاگری از [[ستم]] [[یزیدیان]]، در خطبه‌ای که در [[کوفه]] در حال [[اسارت]] خواند و خود را به [[مردم]] [[فریب]] خورده و به [[خواب]] [[سیاسی]] رفته معرفی کرد، از جمله فرمود: {{متن حدیث|أَنَا ابْنُ مَنْ قُتِلَ صَبْراً وَ كَفَى بِذَلِكَ فَخْراً}}<ref>اعیان الشیعه، ج۱، ص۶۱۴؛ مقتل الحسین، مقرم، ص۴۱۱؛ مناقب، ابن‌شهرآشوب، ج۴، ص۱۱۵.</ref>. من پسر کسی هستم که به "قتل صبر" کشته شد و همین افتخار مرا بس! در مورد [[مسلم بن عقیل]] نیز در [[تاریخ]] آمده است که [[ابن زیاد]] او را به "قتل صبر" کشت<ref>تاریخ الاسلام، ذهبی، ج۵، ص۲۱.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۳۸۱.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']]
# [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


خط ۱۷: خط ۱۷:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:قتل صبر]]
[[رده:جنایت های سپاه عمر سعد در واقعه کربلا]]
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]]
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۰۶

مقدمه

قتل صبر آن است که انسانی یا حیوانی را بسته نگهدارند و بکشند. در حدیث است که پیامبر(ص) کسی را اینگونه نکشت و از این گونه کشتن چهار پایان نهی شده است، یعنی اینکه جانداری را زنده نگهدارند و آن قدر به او ضربه بزنند تا بمیرد[۱]. به شهدا و اسیرانی که کشته می‌شوند نیز "مصبور" گفته می‌شود. در مورد حیواناتی که زجرکش می‌شوند نیز به کار می‌رود[۲]. از مظلومیّت سید الشهدا(ع) و قساوت کوفیان یکی هم آن بود که حسین بن علی(ع) را در حالی که هنوز رمق در بدن داشت، مورد ضربه‌های شمشیر و نیزه قرار دادند. امام سجاد(ع) بعنوان افشاگری از ستم یزیدیان، در خطبه‌ای که در کوفه در حال اسارت خواند و خود را به مردم فریب خورده و به خواب سیاسی رفته معرفی کرد، از جمله فرمود: «أَنَا ابْنُ مَنْ قُتِلَ صَبْراً وَ كَفَى بِذَلِكَ فَخْراً»[۳]. من پسر کسی هستم که به "قتل صبر" کشته شد و همین افتخار مرا بس! در مورد مسلم بن عقیل نیز در تاریخ آمده است که ابن زیاد او را به "قتل صبر" کشت[۴].[۵]

منابع

پانویس

  1. مجمع البحرین، کلمۀ «صبر».
  2. دائرة المعارف الاسلامیه، ج۱۴، ص۱۳۷.
  3. اعیان الشیعه، ج۱، ص۶۱۴؛ مقتل الحسین، مقرم، ص۴۱۱؛ مناقب، ابن‌شهرآشوب، ج۴، ص۱۱۵.
  4. تاریخ الاسلام، ذهبی، ج۵، ص۲۱.
  5. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۳۸۱.