حسین بن ابی‌سعید مکاری: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۲: خط ۲:


== آشنایی اجمالی ==
== آشنایی اجمالی ==
[[حسین بن ابی سعید المکاری بن هاشم بن حیان]] (حنان)، از [[راویان]] و [[محدثان]] [[شیعه]] قرن دوم و سوم قمری است<ref>[[محمود خواجه میرزا|خواجه میرزا، محمود]] و [[سید علی رضا واسعی|واسعی، سید علی رضا]]، [[ابن ابی‌سعید مکاری - خواجه میرزا (مقاله)|مقاله «ابن ابی‌سعید مکاری»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۱ (کتاب)|دانشنامه امام رضا]] ص ۴۰۷.</ref>
[[حسین بن ابی سعید المکاری بن هاشم بن حیان]] (حنان)، از [[راویان]] و [[محدثان]] [[شیعه]] قرن دوم و سوم قمری است.


ابن ابی سعید، در زمره راویان [[ائمه]] {{عم}} قرار دارد و [[روایات]] بسیاری از او با واسطه یا بی‌واسطه از [[امامان]]، در کتب و [[منابع حدیثی شیعه]] انعکاس یافته است<ref>الکافی، ج۲، ص۶۹، ج۳، ص۴۰۵؛ الاستبصار، ج۳، ص۱۰۲.</ref>. کشی وی را از [[واقفیه]] دانسته<ref>اختیار معرفة الرجال، ج۲، ص۷۶۵.</ref> و بسیاری از رجالیون دیگر نیز آن را [[تأیید]] کرده‌اند<ref>رجال النجاشی، ص۳۸؛ التحریر الطاووسی، ص۶۴۵.</ref>. [[نجاشی]] با بیان اینکه حسین و پدرش [[هاشم بن حیان]]، پیرو [[فرقه]] واقفیه بودند، او را در [[حدیث]] [[ثقه]] می‌داند و در ادامه می‌نویسد که [[ابوعمرو کشی]] برای او مذمت‌هایی را ذکر می‌کند که اینجا محل پرداختن به آنها نیست<ref>رجال النجاشی، ص۳۸.</ref> و به این طریق از یادکرد بدی‌های او چشم می‌پوشد اما [[علامه حلی]] طبق همان داده‌ها که برخی از آنها در ادامه خواهد آمد، به [[صراحت]] او را با ابن‌سراج و [[علی بن حمزه بطائنی]] از [[اهل]] [[ضلال]] می‌داند<ref>خلاصة الأقوال، ص۴۲۱.</ref>.<ref>[[محمود خواجه میرزا|خواجه میرزا، محمود]] و [[سید علی رضا واسعی|واسعی، سید علی رضا]]، [[ابن ابی‌سعید مکاری - خواجه میرزا (مقاله)|مقاله «ابن ابی‌سعید مکاری»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۱ (کتاب)|دانشنامه امام رضا]] ص ۴۰۷.</ref>
ابن ابی سعید، در زمره راویان [[ائمه]] {{عم}} قرار دارد و [[روایات]] بسیاری از او با واسطه یا بی‌واسطه از [[امامان]]، در کتب و [[منابع حدیثی شیعه]] انعکاس یافته است<ref>الکافی، ج۲، ص۶۹، ج۳، ص۴۰۵؛ الاستبصار، ج۳، ص۱۰۲.</ref>. کشی وی را از [[واقفیه]] دانسته<ref>اختیار معرفة الرجال، ج۲، ص۷۶۵.</ref> و بسیاری از رجالیون دیگر نیز آن را [[تأیید]] کرده‌اند<ref>رجال النجاشی، ص۳۸؛ التحریر الطاووسی، ص۶۴۵.</ref>. [[نجاشی]] با بیان اینکه حسین و پدرش [[هاشم بن حیان]]، پیرو [[فرقه]] واقفیه بودند، او را در [[حدیث]] [[ثقه]] می‌داند و در ادامه می‌نویسد که [[ابوعمرو کشی]] برای او مذمت‌هایی را ذکر می‌کند که اینجا محل پرداختن به آنها نیست<ref>رجال النجاشی، ص۳۸.</ref> و به این طریق از یادکرد بدی‌های او چشم می‌پوشد اما [[علامه حلی]] طبق همان داده‌ها که برخی از آنها در ادامه خواهد آمد، به [[صراحت]] او را با ابن‌سراج و [[علی بن حمزه بطائنی]] از [[اهل]] [[ضلال]] می‌داند<ref>خلاصة الأقوال، ص۴۲۱.</ref>.<ref>[[محمود خواجه میرزا|خواجه میرزا، محمود]] و [[سید علی رضا واسعی|واسعی، سید علی رضا]]، [[ابن ابی سعید مکاری (مقاله)|مقاله «ابن ابی‌سعید مکاری»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۱ (کتاب)|دانشنامه امام رضا ج۱]]، ص ۴۰۷.</ref>


== ابن ابی سعید و [[امام رضا]] {{ع}} ==
== ابن ابی سعید و [[امام رضا]] {{ع}} ==
بر اساس برخی داده‌ها، وی چند دیدار با [[امام رضا]] {{ع}} داشته است. در یکی از آنها که به اتفاق چند تن دیگر از سران [[واقفیه]] با [[امام]] به گفت‌و‌گو پرداخته، هر چند او سخنگوی جمع نبوده، اما به نظر می‌رسد با آنچه [[علی بن ابی حمزه]] به [[نمایندگی]] آنان با امام [[محاجه]] کرده، [[همسویی]] داشته است و آن گفت‌و‌گو به روشنی از [[بی‌اعتقادی]] وی و همراهانش حکایت دارد<ref>بحار الأنوار، ج۴۹، ص۱۱۴؛ مدینة المعاجز، ج۷، ص۷۱؛ مسند الإمام الرضا {{ع}}، ج۱، ص۱۶۶.</ref>.  
بر اساس برخی داده‌ها، وی چند دیدار با [[امام رضا]] {{ع}} داشته است. در یکی از آنها که به اتفاق چند تن دیگر از سران [[واقفیه]] با [[امام]] به گفت‌و‌گو پرداخته، هر چند او سخنگوی جمع نبوده، اما به نظر می‌رسد با آنچه [[علی بن ابی حمزه]] به [[نمایندگی]] آنان با امام [[محاجه]] کرده، [[همسویی]] داشته است و آن گفت‌و‌گو به روشنی از [[بی‌اعتقادی]] وی و همراهانش حکایت دارد<ref>بحار الأنوار، ج۴۹، ص۱۱۴؛ مدینة المعاجز، ج۷، ص۷۱؛ مسند الإمام الرضا {{ع}}، ج۱، ص۱۶۶.</ref>.  


روزی بر [[امام رضا]] {{ع}} وارد شد و از روی [[دشمنی]] و عناد گفت: «آیا [[خداوند]] تو را به مقامی رسانده که ادعای پدرت را تکرار می‌کنی؟» [[امام]] {{ع}} فرمودند: «تو را چه شده است و چرا با [[پیشوایان]] بر [[حق]] به مخالفت بر می‌خیزی؟ خداوند [[نور]] وجودت را خاموش نماید و [[فقر]] و [[تنگدستی]] را در خانه‌ات مستقر سازد. آیا نمی‌دانی که خداوند به [[حضرت]] [[عمران]] [[وحی]] نمود که پسری به تو عطا می‌کنم و خداوند به او [[مریم]] را عطا کرد و به مریم [[عیسی]] را بخشید. پس عیسی از مریم و مریم از عیسی بود و عیسی و مریم در [[حقیقت]] یک وجود می‌باشند، همانطور که من از پدرم و پدرم از من و ما حقیقت واحده‌ای هستیم». ابن ابی [[سعید]] در برابر سخنان امام {{ع}} [[سکوت]] کرد و از نزد امام {{ع}} بیرون رفت. دیری نپایید او دچار فقر و تنگدستی گردید تا اینکه مرگش فرا رسید در حالی‌که به غذای شبش محتاج بود<ref>من لا یحضره فقیه، ج۳، ص۹۳.</ref>.<ref>[[محمود خواجه میرزا|خواجه میرزا، محمود]] و [[سید علی رضا واسعی|واسعی، سید علی رضا]]، [[ابن ابی‌سعید مکاری - خواجه میرزا (مقاله)|مقاله «ابن ابی‌سعید مکاری»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۱ (کتاب)|دانشنامه امام رضا]] ص ۴۰۷؛ [[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص ۴۲.</ref>
روزی بر [[امام رضا]] {{ع}} وارد شد و از روی [[دشمنی]] و عناد گفت: «آیا [[خداوند]] تو را به مقامی رسانده که ادعای پدرت را تکرار می‌کنی؟» [[امام]] {{ع}} فرمودند: «تو را چه شده است و چرا با [[پیشوایان]] بر [[حق]] به مخالفت بر می‌خیزی؟ خداوند [[نور]] وجودت را خاموش نماید و [[فقر]] و [[تنگدستی]] را در خانه‌ات مستقر سازد. آیا نمی‌دانی که خداوند به [[حضرت]] [[عمران]] [[وحی]] نمود که پسری به تو عطا می‌کنم و خداوند به او [[مریم]] را عطا کرد و به مریم [[عیسی]] را بخشید. پس عیسی از مریم و مریم از عیسی بود و عیسی و مریم در [[حقیقت]] یک وجود می‌باشند، همانطور که من از پدرم و پدرم از من و ما حقیقت واحده‌ای هستیم». ابن ابی [[سعید]] در برابر سخنان امام {{ع}} [[سکوت]] کرد و از نزد امام {{ع}} بیرون رفت. دیری نپایید او دچار فقر و تنگدستی گردید تا اینکه مرگش فرا رسید در حالی‌که به غذای شبش محتاج بود<ref>من لا یحضره فقیه، ج۳، ص۹۳.</ref>.<ref>[[محمود خواجه میرزا|خواجه میرزا، محمود]] و [[سید علی رضا واسعی|واسعی، سید علی رضا]]، [[ابن ابی سعید مکاری (مقاله)|مقاله «ابن ابی‌سعید مکاری»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۱ (کتاب)|دانشنامه امام رضا ج۱]]، ص ۴۰۷؛ [[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص ۴۲.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
{{مدخل وابسته}}
{{مدخل وابسته}}
* [[واقفیه]]
* [[ابوسعید مکاری]] (پدر)
* [[واقفیه]] (فرقه)
{{پایان مدخل‌ وابسته}}
{{پایان مدخل‌ وابسته}}


خط ۲۴: خط ۲۵:
== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{اصحاب امام رضا}}


[[رده:اصحاب امام رضا]]
[[رده:اصحاب امام رضا]]
[[رده:راویان امام رضا]]
[[رده:راویان امام رضا]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۶ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۲۰

آشنایی اجمالی

حسین بن ابی سعید المکاری بن هاشم بن حیان (حنان)، از راویان و محدثان شیعه قرن دوم و سوم قمری است.

ابن ابی سعید، در زمره راویان ائمه (ع) قرار دارد و روایات بسیاری از او با واسطه یا بی‌واسطه از امامان، در کتب و منابع حدیثی شیعه انعکاس یافته است[۱]. کشی وی را از واقفیه دانسته[۲] و بسیاری از رجالیون دیگر نیز آن را تأیید کرده‌اند[۳]. نجاشی با بیان اینکه حسین و پدرش هاشم بن حیان، پیرو فرقه واقفیه بودند، او را در حدیث ثقه می‌داند و در ادامه می‌نویسد که ابوعمرو کشی برای او مذمت‌هایی را ذکر می‌کند که اینجا محل پرداختن به آنها نیست[۴] و به این طریق از یادکرد بدی‌های او چشم می‌پوشد اما علامه حلی طبق همان داده‌ها که برخی از آنها در ادامه خواهد آمد، به صراحت او را با ابن‌سراج و علی بن حمزه بطائنی از اهل ضلال می‌داند[۵].[۶]

ابن ابی سعید و امام رضا (ع)

بر اساس برخی داده‌ها، وی چند دیدار با امام رضا (ع) داشته است. در یکی از آنها که به اتفاق چند تن دیگر از سران واقفیه با امام به گفت‌و‌گو پرداخته، هر چند او سخنگوی جمع نبوده، اما به نظر می‌رسد با آنچه علی بن ابی حمزه به نمایندگی آنان با امام محاجه کرده، همسویی داشته است و آن گفت‌و‌گو به روشنی از بی‌اعتقادی وی و همراهانش حکایت دارد[۷].

روزی بر امام رضا (ع) وارد شد و از روی دشمنی و عناد گفت: «آیا خداوند تو را به مقامی رسانده که ادعای پدرت را تکرار می‌کنی؟» امام (ع) فرمودند: «تو را چه شده است و چرا با پیشوایان بر حق به مخالفت بر می‌خیزی؟ خداوند نور وجودت را خاموش نماید و فقر و تنگدستی را در خانه‌ات مستقر سازد. آیا نمی‌دانی که خداوند به حضرت عمران وحی نمود که پسری به تو عطا می‌کنم و خداوند به او مریم را عطا کرد و به مریم عیسی را بخشید. پس عیسی از مریم و مریم از عیسی بود و عیسی و مریم در حقیقت یک وجود می‌باشند، همانطور که من از پدرم و پدرم از من و ما حقیقت واحده‌ای هستیم». ابن ابی سعید در برابر سخنان امام (ع) سکوت کرد و از نزد امام (ع) بیرون رفت. دیری نپایید او دچار فقر و تنگدستی گردید تا اینکه مرگش فرا رسید در حالی‌که به غذای شبش محتاج بود[۸].[۹]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. الکافی، ج۲، ص۶۹، ج۳، ص۴۰۵؛ الاستبصار، ج۳، ص۱۰۲.
  2. اختیار معرفة الرجال، ج۲، ص۷۶۵.
  3. رجال النجاشی، ص۳۸؛ التحریر الطاووسی، ص۶۴۵.
  4. رجال النجاشی، ص۳۸.
  5. خلاصة الأقوال، ص۴۲۱.
  6. خواجه میرزا، محمود و واسعی، سید علی رضا، مقاله «ابن ابی‌سعید مکاری»، دانشنامه امام رضا ج۱، ص ۴۰۷.
  7. بحار الأنوار، ج۴۹، ص۱۱۴؛ مدینة المعاجز، ج۷، ص۷۱؛ مسند الإمام الرضا (ع)، ج۱، ص۱۶۶.
  8. من لا یحضره فقیه، ج۳، ص۹۳.
  9. خواجه میرزا، محمود و واسعی، سید علی رضا، مقاله «ابن ابی‌سعید مکاری»، دانشنامه امام رضا ج۱، ص ۴۰۷؛ محمدی، حسین، رضانامه ص ۴۲.