قلیس: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} ==مقدمه== کلیسایی بود از لحاظ ساختمانی بی‌نظیر که ابرهه در صنعاء بنا کرد تا عرب را به جای کعبه به زیارت آنجا بکشاند. پس مردی از بنی کنانه آنجا را به نجاست آلود...» ایجاد کرد)
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
 
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
 
خط ۸: خط ۸:
==مقدمه==
==مقدمه==
کلیسایی بود از لحاظ ساختمانی بی‌نظیر که [[ابرهه]] در صنعاء بنا کرد تا [[عرب]] را به جای [[کعبه]] به [[زیارت]] آنجا بکشاند. پس مردی از [[بنی کنانه]] آنجا را به [[نجاست]] آلود و با این کار موجبات [[خشم]] ابرهه و سپس [[حمله]] او را به [[مکه]] فراهم آورد.<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۴۳؛ ابن اثیر، الکامل، ج۱، ص۴۴۲.</ref> برخی هم بنای این ساختمان عظیم را مدت‌ها قبل از ابرهه، به [[تبّع]] - پادشاه یمن - نسبت دادند و از [[تغییر]] کاربری آن و تبدیل آن به [[معبد]] توسط ابرهه خبر دادند.<ref>[[عاتق بن غيث بلادی|بلادی، عاتق بن غيث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة]] ص ۲۵۷.</ref>
کلیسایی بود از لحاظ ساختمانی بی‌نظیر که [[ابرهه]] در صنعاء بنا کرد تا [[عرب]] را به جای [[کعبه]] به [[زیارت]] آنجا بکشاند. پس مردی از [[بنی کنانه]] آنجا را به [[نجاست]] آلود و با این کار موجبات [[خشم]] ابرهه و سپس [[حمله]] او را به [[مکه]] فراهم آورد.<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۴۳؛ ابن اثیر، الکامل، ج۱، ص۴۴۲.</ref> برخی هم بنای این ساختمان عظیم را مدت‌ها قبل از ابرهه، به [[تبّع]] - پادشاه یمن - نسبت دادند و از [[تغییر]] کاربری آن و تبدیل آن به [[معبد]] توسط ابرهه خبر دادند.<ref>[[عاتق بن غيث بلادی|بلادی، عاتق بن غيث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة]] ص ۲۵۷.</ref>
==قُلَّیس==
نام کنیسه‌ای که [[ابرهه]] [[حاکم]] ([[حبشی]]) [[یمن]] از مرمر و چوب‌های گرانبها در صنعاء ساخت تا [[مردم]] را از [[زیارت]] [[کعبه]] منصرف سازد و لذا همه [[طوایف]] و [[قبایل یمن]] را به [[طواف]] آن [[تکلیف]] کرد و چون فردی از [[کنانه]]، شبانه آن را [[آلوده]] ساخت (و یا بر اثر آتشی که عده‌ای از [[بازرگانان]] [[قریشی]] برای گرم شدن در این [[کنیسه]] افروخته بودند [[آتش]] گرفت) ابرهه [[خشمگین]] از این حادثه مصمم به تخریب کعبه شد (و یا [[نجاشی]]، ابرهه را با گروه بسیاری از [[حبشیان]]، به [[جنگ]] [[عرب]] فرستاد). ابرهه با [[لشکر]] و فیل عازم تخریب کعبه شد، اما همگی نابود شدند<ref>منهج الصادقین، ج۱، ص۳۴۶.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[محمدنامه (کتاب)|محمدنامه]]، ص ۷۱.</ref>.


== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده:IM010527.jpg|22px]] [[عاتق بن غيث بلادی|بلادی، عاتق بن غيث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|'''معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة''']]
# [[پرونده:IM010527.jpg|22px]] [[عاتق بن غيث بلادی|بلادی، عاتق بن غيث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|'''معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة''']]
# [[پرونده:IM010703.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[محمدنامه (کتاب)|'''محمدنامه''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۰۰

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

کلیسایی بود از لحاظ ساختمانی بی‌نظیر که ابرهه در صنعاء بنا کرد تا عرب را به جای کعبه به زیارت آنجا بکشاند. پس مردی از بنی کنانه آنجا را به نجاست آلود و با این کار موجبات خشم ابرهه و سپس حمله او را به مکه فراهم آورد.[۱] برخی هم بنای این ساختمان عظیم را مدت‌ها قبل از ابرهه، به تبّع - پادشاه یمن - نسبت دادند و از تغییر کاربری آن و تبدیل آن به معبد توسط ابرهه خبر دادند.[۲]

قُلَّیس

نام کنیسه‌ای که ابرهه حاکم (حبشی) یمن از مرمر و چوب‌های گرانبها در صنعاء ساخت تا مردم را از زیارت کعبه منصرف سازد و لذا همه طوایف و قبایل یمن را به طواف آن تکلیف کرد و چون فردی از کنانه، شبانه آن را آلوده ساخت (و یا بر اثر آتشی که عده‌ای از بازرگانان قریشی برای گرم شدن در این کنیسه افروخته بودند آتش گرفت) ابرهه خشمگین از این حادثه مصمم به تخریب کعبه شد (و یا نجاشی، ابرهه را با گروه بسیاری از حبشیان، به جنگ عرب فرستاد). ابرهه با لشکر و فیل عازم تخریب کعبه شد، اما همگی نابود شدند[۳].[۴].

منابع

پانویس

  1. ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۴۳؛ ابن اثیر، الکامل، ج۱، ص۴۴۲.
  2. بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص ۲۵۷.
  3. منهج الصادقین، ج۱، ص۳۴۶.
  4. تونه‌ای، مجتبی، محمدنامه، ص ۷۱.