آذربایجان: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = شهر | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} == حاکمان آذربایجان == چندین نفر بر آذربایجان حکومت کرده‌اند که برخی از آنها عبارت‌اند از: # اشعث بن قیس کندی: اشعث بن قیس در جاهلیّت از سران قبیله کِنْده بود<ref>و...» ایجاد کرد)
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
 
 
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = شهر
| موضوع مرتبط = بلاد اسلام
| عنوان مدخل  =  
| عنوان مدخل  =  
| مداخل مرتبط =  
| مداخل مرتبط =  
خط ۶: خط ۶:
}}
}}


== حاکمان آذربایجان ==
== حاکمان آذربایجان==
چندین نفر بر آذربایجان حکومت کرده‌اند که برخی از آنها عبارت‌اند از:
{{اصلی|حکومت آذربایجان}}
# [[اشعث بن قیس کندی]]: اشعث بن قیس در [[جاهلیّت]] از سران [[قبیله کِنْده]] بود<ref>وقعة صفین، ص ۱۳۸؛ الاصابه، ج ۱، ص ۲۳۹؛ الاستیعاب، ج ۱، ص ۲۲۰.</ref>. او در زمره [[اصحاب پیامبر خدا]] {{صل}} و [[اصحاب امیرالمؤمنین علی]] {{ع}} بود. او در دوران [[خلافت عثمان]] به خاطر پیوند سببی که با وی داشت، استاندار [[آذربایجان]] و مقیم آن دیار بود. استانداری او از مسائلی بود که [[مردم]] درباره آن، [[عثمان]] را [[سرزنش]] می‌کردند<ref>[[محمد تقی افشار|افشار، محمد تقی]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۳ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم]]، ص۳۲۷ ـ ۳۵۴؛ [[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۱۸۶ ـ ۱۸۹؛ [[ابوالقاسم زرگر |زرگر، ابوالقاسم]]، [[اشعث بن قیس - زرگر (مقاله)|مقاله «اشعث بن قیس»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۳ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۳.</ref>
چندین نفر بر آذربایجان [[حکومت]] کرده‌اند که برخی از آنها عبارت‌اند از:
# [[قیس بن سعد عباده انصاری]]: قیس بن سعد از [[اصحاب پیامبر]] {{صل}} و پسر [[سعد بن عبادۀ خزرجی]] بود، پس از [[قتل عثمان]]، از اولین [[بیعت‌کنندگان]] با [[امام علی|علی]] {{ع}} بود و به شدّت به آن حضرت علاقه داشت. اوایل [[خلافت امام علی|خلافت علی]] {{ع}} وی فرمانروای [[مصر]] بود. سپس حضرت او را استاندار [[آذربایجان]] ساخت<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۷۴؛ [[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین (کتاب)|سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین]]، ج۱، ص۵۷۵-۵۷۶.</ref>.
# '''[[اشعث بن قیس کندی]]''': او در [[جاهلیّت]] از سران [[قبیله کنده]] بود<ref>وقعة صفین، ص۱۳۸؛ الاصابه، ج ۱، ص۲۳۹؛ الاستیعاب، ج ۱، ص۲۲۰.</ref>. او در زمره [[اصحاب پیامبر خدا]]{{صل}} و [[اصحاب امیرالمؤمنین علی]]{{ع}} بود. او در دوران [[خلافت عثمان]] به خاطر پیوند سببی که با وی داشت، [[استاندار آذربایجان]] و مقیم آن [[دیار]] بود. استانداری او از مسائلی بود که [[مردم]] درباره آن، [[عثمان]] را [[سرزنش]] می‌کردند<ref>[[محمد تقی افشار|افشار، محمد تقی]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۳ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم]]، ص۳۲۷ ـ ۳۵۴؛ [[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۱۸۶ ـ ۱۸۹؛ [[ابوالقاسم زرگر |زرگر، ابوالقاسم]]، [[اشعث بن قیس - زرگر (مقاله)|مقاله «اشعث بن قیس»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۳ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۳.</ref>
# [[عبدالله بن شبیل احمسی]]: عبدالله به دستور [[حضرت علی]]{{ع}}، جانشین [[قیس بن سعد]] در آذربایجان شده و مدتی در این سمت مشغول [[خدمت]] بوده است<ref>[[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین (کتاب)|سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین]]، ج۱، ص۵۷۶-۵۷۸.</ref>.
# '''[[قیس بن سعد عباده انصاری]]''': وی از [[اصحاب پیامبر]]{{صل}} و پسر [[سعد بن عباده خزرجی]] بود، پس از [[قتل عثمان]]، از اولین [[بیعت‌کنندگان با علی]]{{ع}} بود و به شدّت به آن حضرت علاقه داشت. اوایل [[خلافت امام علی]]{{ع}} وی [[فرمانروای مصر]] بود. سپس حضرت او را استاندار آذربایجان ساخت<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۷۴؛ [[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین (کتاب)|سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین]]، ج۱، ص۵۷۵-۵۷۶.</ref>.
# [[سعد بن حارث خزاعی]]: سعد بن حارث خزاعی [[غلام]] [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} بود. وی با اینکه [[غلام]] بود اما در زمره یاران مخلص [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} به شمار می‌آمد و حضرت چون در او [[لیاقت]] و [[کاردانی]] دید، وی را به [[ریاست]] شرطه [[کوفه]] [[منصوب]] کرد و سپس [[ولایت]] [[آذربایجان]] را به او سپرد<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۶۱۴.</ref>.
# '''[[عبدالله بن شبیل احمسی]]''': عبدالله به دستور [[حضرت علی]]{{ع}}، [[جانشین]] قیس بن سعد در آذربایجان شده و مدتی در این سمت مشغول [[خدمت]] بوده است<ref>علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر، سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین (کتاب)|سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین، ج۱، ص۵۷۶-۵۷۸.</ref>.
# [[سعید بن ساریه خزاعی]]: سعید بن ساریه خزاعی<ref>سعید فرزند ساریه خزاعی غیر از سعد بن حارث خزاعی است.</ref> از [[اصحاب رسول خدا]] {{صل}} و از [[شیعیان]] [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} بود، وی رئیس شرطه حضرت بود و [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} بعدها او را به [[ولایت آذربایجان]] [[منصوب]] کرد<ref>الاصابه، ج۳، ص۲۵۷.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۶۲۵؛ [[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین (کتاب)|سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین]]، ج۱، ص۵۷۹.</ref>
# '''[[سعد بن حارث خزاعی]]''': او [[غلام امیرالمؤمنین]]{{ع}} بود. وی با اینکه [[غلام]] بود اما در زمره [[یاران مخلص امیرالمؤمنین]]{{ع}} به شمار می‌آمد و حضرت چون در او [[لیاقت]] و [[کاردانی]] دید، وی را به [[ریاست شرطه]] [[کوفه]] [[منصوب]] کرد و سپس [[ولایت آذربایجان]] را به او سپرد<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۶۱۴.</ref>.
# '''[[سعید بن ساریه خزاعی]]''': او<ref>سعید فرزند ساریه خزاعی غیر از سعد بن حارث خزاعی است.</ref> از [[اصحاب رسول خدا]]{{صل}} و از [[شیعیان امیرالمؤمنین]]{{ع}} بود، وی [[رئیس شرطه]] حضرت بود و [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} بعدها او را به ولایت آذربایجان [[منصوب]] کرد<ref>الاصابه، ج۳، ص۲۵۷.</ref>.<ref>سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی، ج۱، ص۶۲۵؛ [[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین (کتاب)|سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین]]، ج۱، ص۵۷۹.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
خط ۲۶: خط ۲۷:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:شهرها]]
[[رده:شهرهای ایران]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۴ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۴۳

حاکمان آذربایجان

چندین نفر بر آذربایجان حکومت کرده‌اند که برخی از آنها عبارت‌اند از:

  1. اشعث بن قیس کندی: او در جاهلیّت از سران قبیله کنده بود[۱]. او در زمره اصحاب پیامبر خدا(ص) و اصحاب امیرالمؤمنین علی(ع) بود. او در دوران خلافت عثمان به خاطر پیوند سببی که با وی داشت، استاندار آذربایجان و مقیم آن دیار بود. استانداری او از مسائلی بود که مردم درباره آن، عثمان را سرزنش می‌کردند[۲]
  2. قیس بن سعد عباده انصاری: وی از اصحاب پیامبر(ص) و پسر سعد بن عباده خزرجی بود، پس از قتل عثمان، از اولین بیعت‌کنندگان با علی(ع) بود و به شدّت به آن حضرت علاقه داشت. اوایل خلافت امام علی(ع) وی فرمانروای مصر بود. سپس حضرت او را استاندار آذربایجان ساخت[۳].
  3. عبدالله بن شبیل احمسی: عبدالله به دستور حضرت علی(ع)، جانشین قیس بن سعد در آذربایجان شده و مدتی در این سمت مشغول خدمت بوده است[۴].
  4. سعد بن حارث خزاعی: او غلام امیرالمؤمنین(ع) بود. وی با اینکه غلام بود اما در زمره یاران مخلص امیرالمؤمنین(ع) به شمار می‌آمد و حضرت چون در او لیاقت و کاردانی دید، وی را به ریاست شرطه کوفه منصوب کرد و سپس ولایت آذربایجان را به او سپرد[۵].
  5. سعید بن ساریه خزاعی: او[۶] از اصحاب رسول خدا(ص) و از شیعیان امیرالمؤمنین(ع) بود، وی رئیس شرطه حضرت بود و امیرالمؤمنین(ع) بعدها او را به ولایت آذربایجان منصوب کرد[۷].[۸]

منابع

پانویس

  1. وقعة صفین، ص۱۳۸؛ الاصابه، ج ۱، ص۲۳۹؛ الاستیعاب، ج ۱، ص۲۲۰.
  2. افشار، محمد تقی، دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم، ص۳۲۷ ـ ۳۵۴؛ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۱۸۶ ـ ۱۸۹؛ زرگر، ابوالقاسم، مقاله «اشعث بن قیس»، دائرة المعارف قرآن کریم، ج۳.
  3. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۷۴؛ ذاکری، علی اکبر، سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین، ج۱، ص۵۷۵-۵۷۶.
  4. علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر، سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین (کتاب)|سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین، ج۱، ص۵۷۶-۵۷۸.
  5. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۶۱۴.
  6. سعید فرزند ساریه خزاعی غیر از سعد بن حارث خزاعی است.
  7. الاصابه، ج۳، ص۲۵۷.
  8. سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی، ج۱، ص۶۲۵؛ ذاکری، علی اکبر، سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین، ج۱، ص۵۷۹.