حارث بن جیش اسدی ازدی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'رده:قبیله ازد' به 'رده:ازد') برچسب: واگردانی دستی |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
وی از [[راویان حدیث]] بود که [[ابو وائل]] از او [[نقل حدیث]] نموده است. [[ابن ابی الحدید]] از [[ابوالفرج اصفهانی]] از [[حارث بن حبیش]] [[نقل]] می‌کند که گفت: [[سعید بن عاص]]، هنگامی که [[حاکم کوفه]] از سوی [[عثمان]] بود، هدایایی به [[مدینه]] برای جمعی از جمله [[عثمان]] [[خلیفه]] وقت فرستاد و در همان زمان هدیه‌ای و نامه‌ای برای [[حضرت علی]] {{ع}} فرستاد و مضمون [[نامه]] این بود که: هدیه‌ای که برای شما فرستادم بعد از هدیه [[عثمان]]، هدیه شما از همه بیشتر است. [[حارث]] گوید: چون نزد [[حضرت علی]] {{ع}} رسیدم و [[نامه]] سعید را خواند، فرمود: چه سخت است که [[بنی امیه]] [[میراث]] [[محمد]] ([[پیامبر اسلام]]) را برای من ناروا میدارند، به [[خدا]] [[سوگند]]، اگر عهده‌دار آن ([[حکومت]]) شوم آنان را دور میافکنم همان‌گونه که قصاب پاره‌های خاک‌آلوده شکمبه و جگر را دور می‌افکند<ref>شرح ابن ابی الحدید، ج۶، ص۱۷۵، ذیل خطبه ۷۷ که ابتدای آن خطبه این است: {{متن حدیث|إن بني أمية ليقووتني ثرات محمد تفویقا}}. {{متن حدیث|أشد ما يخطر على بنو أمية ثراث محمد أما والله لئن وليها لأنفضها تفض القضاب التراب الودمة}}ابوالفرج می‌گوید: صحیح عبارت ذیل این است {{متن حدیث|انوذام الثرية}}.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۳۲۴-۳۲۵.</ref> | وی از [[راویان حدیث]] بود که [[ابو وائل]] از او [[نقل حدیث]] نموده است. [[ابن ابی الحدید]] از [[ابوالفرج اصفهانی]] از [[حارث بن حبیش]] [[نقل]] می‌کند که گفت: [[سعید بن عاص]]، هنگامی که [[حاکم کوفه]] از سوی [[عثمان]] بود، هدایایی به [[مدینه]] برای جمعی از جمله [[عثمان]] [[خلیفه]] وقت فرستاد و در همان زمان هدیه‌ای و نامه‌ای برای [[حضرت علی]] {{ع}} فرستاد و مضمون [[نامه]] این بود که: هدیه‌ای که برای شما فرستادم بعد از هدیه [[عثمان]]، هدیه شما از همه بیشتر است. [[حارث]] گوید: چون نزد [[حضرت علی]] {{ع}} رسیدم و [[نامه]] سعید را خواند، فرمود: چه سخت است که [[بنی امیه]] [[میراث]] [[محمد]] ([[پیامبر اسلام]]) را برای من ناروا میدارند، به [[خدا]] [[سوگند]]، اگر عهده‌دار آن ([[حکومت]]) شوم آنان را دور میافکنم همان‌گونه که قصاب پاره‌های خاک‌آلوده شکمبه و جگر را دور می‌افکند<ref>شرح ابن ابی الحدید، ج۶، ص۱۷۵، ذیل خطبه ۷۷ که ابتدای آن خطبه این است: {{متن حدیث|إن بني أمية ليقووتني ثرات محمد تفویقا}}. {{متن حدیث|أشد ما يخطر على بنو أمية ثراث محمد أما والله لئن وليها لأنفضها تفض القضاب التراب الودمة}}ابوالفرج می‌گوید: صحیح عبارت ذیل این است {{متن حدیث|انوذام الثرية}}.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۳۲۴-۳۲۵.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | |||
{{مدخل وابسته}} | |||
* [[ازد]] (قبیله) | |||
{{پایان مدخل وابسته}} | |||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۳۶
این مدخل زیرشاخهٔ بحث اصحاب امام علی است. حارث بن جیش اسدی ازدی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: حارث بن جیش اسدی ازدی در تاریخ اسلامی - حارث بن جیش اسدی ازدی در تراجم و رجال - پرسش مرتبط ندارد| حارث بن جیش اسدی ازدی | |
|---|---|
 تصویر قدیمی از مسجد کوفه | |
| نام کامل | حارث بن جیش اسدی ازدی |
| جنسیت | مرد |
| از قبیله | ازد |
| از اصحاب | امام علی |
مقدمه
وی از راویان حدیث بود که ابو وائل از او نقل حدیث نموده است. ابن ابی الحدید از ابوالفرج اصفهانی از حارث بن حبیش نقل می‌کند که گفت: سعید بن عاص، هنگامی که حاکم کوفه از سوی عثمان بود، هدایایی به مدینه برای جمعی از جمله عثمان خلیفه وقت فرستاد و در همان زمان هدیه‌ای و نامه‌ای برای حضرت علی (ع) فرستاد و مضمون نامه این بود که: هدیه‌ای که برای شما فرستادم بعد از هدیه عثمان، هدیه شما از همه بیشتر است. حارث گوید: چون نزد حضرت علی (ع) رسیدم و نامه سعید را خواند، فرمود: چه سخت است که بنی امیه میراث محمد (پیامبر اسلام) را برای من ناروا میدارند، به خدا سوگند، اگر عهده‌دار آن (حکومت) شوم آنان را دور میافکنم همان‌گونه که قصاب پاره‌های خاک‌آلوده شکمبه و جگر را دور می‌افکند[۱].[۲]
جستارهای وابسته
- ازد (قبیله)
منابع
پانویس
- ↑ شرح ابن ابی الحدید، ج۶، ص۱۷۵، ذیل خطبه ۷۷ که ابتدای آن خطبه این است: «إن بني أمية ليقووتني ثرات محمد تفویقا». «أشد ما يخطر على بنو أمية ثراث محمد أما والله لئن وليها لأنفضها تفض القضاب التراب الودمة»ابوالفرج می‌گوید: صحیح عبارت ذیل این است «انوذام الثرية».
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۳۲۴-۳۲۵.