ابویعلی حنبلی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} == آشنایی اجمالی == ابویعلی محمد بن حسین بن محمد حنبلی بغدادی، معروف به ابن فراء در سال ۳۸۰ه در بغداد به دنیا آمد و همانجا پرورش یافت. <ref>تاریخ بغداد، ج ۲، ص۲۵۶.</ref> پدر...» ایجاد کرد) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} | ||
== آشنایی اجمالی == | == آشنایی اجمالی == | ||
[[ابویعلی محمد بن حسین بن محمد حنبلی بغدادی]]، معروف به [[ابن فراء]] در سال ۳۸۰ه در [[بغداد]] به [[دنیا]] آمد و همانجا پرورش یافت. <ref>تاریخ بغداد، ج ۲، ص۲۵۶.</ref> پدرش از بزرگان [[مذهب حنفی]] بغداد بود. <ref>سیر اعلام النبلاء، ج ۱۸، ص۹۰.</ref> [[ابویعلی]] در پنج سالگی از [[استادان]] بغداد چون [[ابوالقاسم موسی بن عیسی سراج]]، [[علی بن معروف]] و دیگران [[حدیث]] شنید؛ سپس چند سال در حوزه درس بزرگ [[حنابله]] [[ابوعبداللّه بن حامد]] شرکت کرد و نزد وی در [[فقه]] [[صاحب نظر]] شد. پس از آن برای [[کسب دانش]] بیشتر به شهرهای [[مکه]]، [[دمشق]] و [[حلب]] [[سفر]] کرد و از استادانی همچون [[ابومحمد عبدالرحمان بن ابی نصر تمیمی]]، [[ابوبکر قطّان]] و دیگران حدیث آموخت. او در عصر خود ادیب، [[فقیه]]، اصولی، جدلی، [[آگاه]] به [[علوم قرآن]] محدثی [[ثقه]] و مدرس به شمار می‌‌آمد. <ref>طبقات الحنابله (بن ابی یعلی)، ج ۲، ص۱۹۳ ـ ۲۰۵.</ref> وی سال ۴۰۲ه به امر استادش ابوعبداللّه بن حامد به [[تدریس]] پرداخت. <ref>سیر اعلام النبلاء، ج ۱۸، ص۹۰.</ref> او در بغداد و دمشق به تدریس فقه و [[نقل حدیث]] [[اشتغال]] داشت. <ref> تاریخ مدینة دمشق، ج ۵۲، ص۳۵۴.</ref> کسانی چون [[ابوبکر احمد بن علی خطیب بغدادی]]، <ref>تاریخ بغداد، ج ۲، ص۲۵۶.</ref> [[ابوعلی اهوازی]] و بسیاری از دانش‌پژوهان بغداد از شاگردان وی به شمار می‌‌آمدند. <ref>تاریخ مدینة دمشق، ج ۵۲، ص۳۵۴.</ref> در سال ۴۱۴ه برای انجام [[اعمال]] [[حج]] به مکه رفت. وی در [[زمان]] خود بسیار مورد توجه و [[احترام]] القادر و [[ | [[ابویعلی محمد بن حسین بن محمد حنبلی بغدادی]]، معروف به [[ابن فراء]] در سال ۳۸۰ه در [[بغداد]] به [[دنیا]] آمد و همانجا پرورش یافت. <ref>تاریخ بغداد، ج ۲، ص۲۵۶.</ref> پدرش از بزرگان [[مذهب حنفی]] بغداد بود. <ref>سیر اعلام النبلاء، ج ۱۸، ص۹۰.</ref> [[ابویعلی]] در پنج سالگی از [[استادان]] بغداد چون [[ابوالقاسم موسی بن عیسی سراج]]، [[علی بن معروف]] و دیگران [[حدیث]] شنید؛ سپس چند سال در حوزه درس بزرگ [[حنابله]] [[ابوعبداللّه بن حامد]] شرکت کرد و نزد وی در [[فقه]] [[صاحب نظر]] شد. پس از آن برای [[کسب دانش]] بیشتر به شهرهای [[مکه]]، [[دمشق]] و [[حلب]] [[سفر]] کرد و از استادانی همچون [[ابومحمد عبدالرحمان بن ابی نصر تمیمی]]، [[ابوبکر قطّان]] و دیگران حدیث آموخت. او در عصر خود ادیب، [[فقیه]]، اصولی، جدلی، [[آگاه]] به [[علوم قرآن]] محدثی [[ثقه]] و مدرس به شمار می‌‌آمد. <ref>طبقات الحنابله (بن ابی یعلی)، ج ۲، ص۱۹۳ ـ ۲۰۵.</ref> وی سال ۴۰۲ه به امر استادش ابوعبداللّه بن حامد به [[تدریس]] پرداخت. <ref>سیر اعلام النبلاء، ج ۱۸، ص۹۰.</ref> او در بغداد و دمشق به تدریس فقه و [[نقل حدیث]] [[اشتغال]] داشت. <ref> تاریخ مدینة دمشق، ج ۵۲، ص۳۵۴.</ref> کسانی چون [[ابوبکر احمد بن علی خطیب بغدادی]]، <ref>تاریخ بغداد، ج ۲، ص۲۵۶.</ref> [[ابوعلی اهوازی]] و بسیاری از دانش‌پژوهان بغداد از شاگردان وی به شمار می‌‌آمدند. <ref>تاریخ مدینة دمشق، ج ۵۲، ص۳۵۴.</ref> در سال ۴۱۴ه برای انجام [[اعمال]] [[حج]] به مکه رفت. وی در [[زمان]] خود بسیار مورد توجه و [[احترام]] القادر و [[قائم عباسی]] بود. بعد از [[مرگ]] [[قاضی القضات]] [[ابن ماکولا]]، از سوی القائم بامراللّه برای [[قضاوت]] در بغداد و اطراف آن، [[حرّان]] و [[حلوان]] [[منصوب]] گردید و از سوی خود برای [[قضا]] در حرّان و حلوان [[جانشین]] تعیین نمود. وی در عصر خود مفتی و [[رییس]] [[مذهب حنبلی]] در بغداد بود. کتاب‌های متعددی درباره موضوع‌های گوناگون دارد که عبارت‌اند از: کتاب احکام القرآن، المعتمد، المقتبس، <ref>طبقات الحنابله، ج ۲، ص۱۹۳ ـ ۲۰۵.</ref> الصفات، <ref>هدیة العارفین، ج ۲، ص۷۲.</ref> الایمان، احکام السلطانیه، الکفایه فی اصول الفقه، احکام القرآن، عیون المسائل، اربع مقدمات فی اصول الدیانات، تبرئة معاویه، العده، مقدمه فی الادب، الطب، اللباس، المجرد. <ref>الاعلام، ج ۶، ص۱۰۰.</ref> فرار سال ۴۵۸ه در [[بغداد]] از [[دنیا]] رفت و در [[مقبره]] باب [[حرب]] به خاک سپرده شد<ref>تاریخ بغداد، ج ۲، ص۲۵۶.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۳، ص۲۹۸.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۵۸
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
آشنایی اجمالی
ابویعلی محمد بن حسین بن محمد حنبلی بغدادی، معروف به ابن فراء در سال ۳۸۰ه در بغداد به دنیا آمد و همانجا پرورش یافت. [۱] پدرش از بزرگان مذهب حنفی بغداد بود. [۲] ابویعلی در پنج سالگی از استادان بغداد چون ابوالقاسم موسی بن عیسی سراج، علی بن معروف و دیگران حدیث شنید؛ سپس چند سال در حوزه درس بزرگ حنابله ابوعبداللّه بن حامد شرکت کرد و نزد وی در فقه صاحب نظر شد. پس از آن برای کسب دانش بیشتر به شهرهای مکه، دمشق و حلب سفر کرد و از استادانی همچون ابومحمد عبدالرحمان بن ابی نصر تمیمی، ابوبکر قطّان و دیگران حدیث آموخت. او در عصر خود ادیب، فقیه، اصولی، جدلی، آگاه به علوم قرآن محدثی ثقه و مدرس به شمار می‌‌آمد. [۳] وی سال ۴۰۲ه به امر استادش ابوعبداللّه بن حامد به تدریس پرداخت. [۴] او در بغداد و دمشق به تدریس فقه و نقل حدیث اشتغال داشت. [۵] کسانی چون ابوبکر احمد بن علی خطیب بغدادی، [۶] ابوعلی اهوازی و بسیاری از دانش‌پژوهان بغداد از شاگردان وی به شمار می‌‌آمدند. [۷] در سال ۴۱۴ه برای انجام اعمال حج به مکه رفت. وی در زمان خود بسیار مورد توجه و احترام القادر و قائم عباسی بود. بعد از مرگ قاضی القضات ابن ماکولا، از سوی القائم بامراللّه برای قضاوت در بغداد و اطراف آن، حرّان و حلوان منصوب گردید و از سوی خود برای قضا در حرّان و حلوان جانشین تعیین نمود. وی در عصر خود مفتی و رییس مذهب حنبلی در بغداد بود. کتاب‌های متعددی درباره موضوع‌های گوناگون دارد که عبارت‌اند از: کتاب احکام القرآن، المعتمد، المقتبس، [۸] الصفات، [۹] الایمان، احکام السلطانیه، الکفایه فی اصول الفقه، احکام القرآن، عیون المسائل، اربع مقدمات فی اصول الدیانات، تبرئة معاویه، العده، مقدمه فی الادب، الطب، اللباس، المجرد. [۱۰] فرار سال ۴۵۸ه در بغداد از دنیا رفت و در مقبره باب حرب به خاک سپرده شد[۱۱].[۱۲]
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۳
پانویس
- ↑ تاریخ بغداد، ج ۲، ص۲۵۶.
- ↑ سیر اعلام النبلاء، ج ۱۸، ص۹۰.
- ↑ طبقات الحنابله (بن ابی یعلی)، ج ۲، ص۱۹۳ ـ ۲۰۵.
- ↑ سیر اعلام النبلاء، ج ۱۸، ص۹۰.
- ↑ تاریخ مدینة دمشق، ج ۵۲، ص۳۵۴.
- ↑ تاریخ بغداد، ج ۲، ص۲۵۶.
- ↑ تاریخ مدینة دمشق، ج ۵۲، ص۳۵۴.
- ↑ طبقات الحنابله، ج ۲، ص۱۹۳ ـ ۲۰۵.
- ↑ هدیة العارفین، ج ۲، ص۷۲.
- ↑ الاعلام، ج ۶، ص۱۰۰.
- ↑ تاریخ بغداد، ج ۲، ص۲۵۶.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۳، ص۲۹۸.