باد: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = امام مهدی
| موضوع مرتبط = نشانه‌های غیر حتمی ظهور امام مهدی
| عنوان مدخل  =  
| عنوان مدخل  =  
| مداخل مرتبط =  
| مداخل مرتبط =  
خط ۷: خط ۷:


== مقدمه ==
== مقدمه ==
یکی از نشانه‌های [[پیش از ظهور]] بادی زرد رنگ است که از جانب [[قبله]] می‌وزد که دو شب و سه روز تداوم خواهد داشت و به حدی خواهد بود که شب را مانند روز می‌کند... و اولین [[نشانه‌ها]] رعد و برق‌های متعدد است و بعد از آن بادی زرد رنگ و سپس بادی دائمی... <ref>ملاحم: ص ۱۲۶.</ref>. در [[حدیث]] دیگری آمده است: زمانی که هم‌جنس‌گرایی در میان مردان و [[زنان]] رواج یابد، آنگاه بادی سرخ رنگ از سوی [[مشرق]] می‌آید که بعضی را به خاطر [[گناه]] و گستاخی‌شان [[مسخ]] و بعضی را به [[زمین]] فرو می‌برد<ref>سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۲۹۹ و کنز العمال: ص ۱۴، ص ۲۲۶.</ref>. [[رسول خدا]] {{صل}} فرمود: زمانی که [[فاسقان]] بر [[مردم]] [[حکومت]] کنند و شرورها به خاطر شرارتشان مورد [[احترام]] قرار گیرند و غنا و موسیقی آشکارا نواخته شود... پس [[منتظر]] وزیدن [[باد سرخ]] باشید<ref>تحف العقول، ص ۳۱.</ref>. یکی دیگر از [[نشانه‌های آخرالزمان]] [[باد سیاه]] رنگی است که در یک صبح وزیدن می‌گیرد، پس از آن [[زلزله]] روی می‌دهد و [[بغداد]] اکثراً خراب شده و زیر آوار می‌رود<ref>بحارالانوار: ج ۵۲، ص ۲۲۰.</ref>. در [[زوراء]] بادی سرخ رنگ به جنبش می‌آید که [[مردم]] را خواهد ترسانید. آنها به نزد علمای خود پناهنده می‌شوند، اما می‌بینند که علمایشان به صورت خوک و بوزینه [[مسخ]] شده‌اند و صورت آنها سیاه شده و چشم‌هایشان کبود گشته است<ref>ملاحم، ص ۱۴۳.</ref>.<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص۱۳۱.</ref>
یکی از نشانه‌های پیش از ظهور بادی زرد رنگ است که از جانب [[قبله]] می‌وزد که دو شب و سه روز تداوم خواهد داشت و به حدی خواهد بود که شب را مانند روز می‌کند... و اولین [[نشانه‌ها]] رعد و برق‌های متعدد است و بعد از آن بادی زرد رنگ و سپس بادی دائمی... <ref>ملاحم: ص ۱۲۶.</ref>. در [[حدیث]] دیگری آمده است: زمانی که هم‌جنس‌گرایی در میان مردان و [[زنان]] رواج یابد، آنگاه بادی سرخ رنگ از سوی [[مشرق]] می‌آید که بعضی را به خاطر [[گناه]] و گستاخی‌شان [[مسخ]] و بعضی را به [[زمین]] فرو می‌برد<ref>سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۲۹۹ و کنز العمال: ص ۱۴، ص ۲۲۶.</ref>. [[رسول خدا]] {{صل}} فرمود: زمانی که [[فاسقان]] بر [[مردم]] [[حکومت]] کنند و شرورها به خاطر شرارتشان مورد [[احترام]] قرار گیرند و غنا و موسیقی آشکارا نواخته شود... پس [[منتظر]] وزیدن [[باد سرخ]] باشید<ref>تحف العقول، ص ۳۱.</ref>. یکی دیگر از [[نشانه‌های آخرالزمان]] [[باد سیاه]] رنگی است که در یک صبح وزیدن می‌گیرد، پس از آن [[زلزله]] روی می‌دهد و [[بغداد]] اکثراً خراب شده و زیر آوار می‌رود<ref>بحارالانوار: ج ۵۲، ص ۲۲۰.</ref>. در [[زوراء]] بادی سرخ رنگ به جنبش می‌آید که [[مردم]] را خواهد ترسانید. آنها به نزد علمای خود پناهنده می‌شوند، اما می‌بینند که علمایشان به صورت خوک و بوزینه [[مسخ]] شده‌اند و صورت آنها سیاه شده و چشم‌هایشان کبود گشته است<ref>ملاحم، ص ۱۴۳.</ref>.<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص۱۳۱.</ref>
 
== پرسش مستقیم ==
* [[آیا وزش باد زرد از سمت قبله از نشانه‌های ظهور امام مهدی است؟ (پرسش)]]


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۵۲

مقدمه

یکی از نشانه‌های پیش از ظهور بادی زرد رنگ است که از جانب قبله می‌وزد که دو شب و سه روز تداوم خواهد داشت و به حدی خواهد بود که شب را مانند روز می‌کند... و اولین نشانه‌ها رعد و برق‌های متعدد است و بعد از آن بادی زرد رنگ و سپس بادی دائمی... [۱]. در حدیث دیگری آمده است: زمانی که هم‌جنس‌گرایی در میان مردان و زنان رواج یابد، آنگاه بادی سرخ رنگ از سوی مشرق می‌آید که بعضی را به خاطر گناه و گستاخی‌شان مسخ و بعضی را به زمین فرو می‌برد[۲]. رسول خدا (ص) فرمود: زمانی که فاسقان بر مردم حکومت کنند و شرورها به خاطر شرارتشان مورد احترام قرار گیرند و غنا و موسیقی آشکارا نواخته شود... پس منتظر وزیدن باد سرخ باشید[۳]. یکی دیگر از نشانه‌های آخرالزمان باد سیاه رنگی است که در یک صبح وزیدن می‌گیرد، پس از آن زلزله روی می‌دهد و بغداد اکثراً خراب شده و زیر آوار می‌رود[۴]. در زوراء بادی سرخ رنگ به جنبش می‌آید که مردم را خواهد ترسانید. آنها به نزد علمای خود پناهنده می‌شوند، اما می‌بینند که علمایشان به صورت خوک و بوزینه مسخ شده‌اند و صورت آنها سیاه شده و چشم‌هایشان کبود گشته است[۵].[۶]

منابع

پانویس

  1. ملاحم: ص ۱۲۶.
  2. سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۲۹۹ و کنز العمال: ص ۱۴، ص ۲۲۶.
  3. تحف العقول، ص ۳۱.
  4. بحارالانوار: ج ۵۲، ص ۲۲۰.
  5. ملاحم، ص ۱۴۳.
  6. حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص۱۳۱.