الگو:صفحهٔ اصلی/پرسش برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۵۷ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''[[احساس امنیت به عنوان یکی از آثار روان‌شناختی انتظار در بعد ارتقای بهداشت روانی به چه معناست؟ (پرسش)| احساس امنیت به عنوان یکی از آثار روان‌شناختی انتظار در بعد ارتقای بهداشت روانی به چه معناست؟]]''' <span class="nomobile">
'''[[وظیفه مسلمانان درباره محبت و مودت به امام مهدی چیست؟ (پرسش)| وظیفه مسلمانان درباره محبت و مودت به امام مهدی چیست؟]]''' <span class="nomobile">
<gallery class="nomobile" mode="packed" widths=90px heights=90px perrow=3>
<gallery class="nomobile" mode="packed" widths=90px heights=90px perrow=3>
پرونده: 13681215.jpg|''[[علی زینتی|زینتی]]''|link= علی زینتی
پرونده: 304464.jpg|''[[سید محمد تقی موسوی اصفهانی|اصفهانی]]''|link= سید محمد تقی موسوی اصفهانی
پرونده: 13681218.jpg|''[[سید مهدی روح‌بخش|روح‌بخش]]''|link= سید مهدی روح‌بخش
پرونده: 11046759983.jpg|''[[محمد محمدی ری‌شهری|ری‌شهری]]''|link= محمد محمدی ری‌شهری
پرونده: 437906773.jpg|''[[مسعود آذربایجانی|آذربایجانی]]''|link= مسعود آذربایجانی
پرونده: 11736.jpg|''[[محمد جواد فاضل لنکرانی|لنکرانی]]''|link= محمد جواد فاضل لنکرانی
پرونده: 13681267.jpg|''[[رضا انصاری|انصاری]]''|link= رضا انصاری
پرونده: 136863.JPG|''[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان]]''|link= خدامراد سلیمیان
پرونده: 13681078.jpg|''[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای]]''|link= مجتبی تونه‌ای
پرونده: 1368264.jpg|''[[حسین الهی‌نژاد| الهی‌نژاد]]''|link= حسین الهی‌نژاد
پرونده: 783993038.jpg|''[[قنبر علی صمدی|صمدی]]''|link= قنبر علی صمدی
</gallery>
</gallery>


[[امنیت]]، اصطلاحی است که در [[جامعه‌شناسی]]، علوم سیاسی، [[فقه]]، علوم تربیتی و روان‌شناسی مورد کاربرد قرار گرفته است. از جهت روان‌شناختی، احساس امنیت عبارت است از [[احساس]] [[آزادی]] نسبی از خطر. این احساس، وضع خوشایندی را ایجاد می‌کند و فرد در آن دارای [[آرامش روحی]] و جسمی است.
از [[وظایف]] مهم [[مسلمانان]] در هر عصر و [[زمان]]، [[محبت]] و دوستی با اهل بیت پیامبر{{صل}} در جایگاه [[دوستان]] [[خداوند]] است. [[انسان]] وقتی به کسی علاقه داشته باشد، یاد و خاطرۀ محبوب همیشه در [[فکر]] و ذهنش حضور دارد و این موجب می‌شود زندگیش رنگ و بوی [[معشوق]] بگیرد، اگر محبوب [[انسان]] موجودی متعالی و [[ملکوتی]] باشد، این الگوپذیری زمینۀ [[رشد]] و تعالی او را فراهم می‌سازد و اگر محبوب و معشوق او موجودی [[پست]] و [[فرومایه]] باشد، این الگوپذیری موجب [[سقوط]] و هلاکت وی خواهد شد. به خاطر اهمیت محبت به اهل بیت{{ع}} خداوند در [[قرآن کریم]]، مزد [[رسالت پیامبر اکرم]]{{صل}} را [[مودت]] و [[دوستی]] [[خاندان]] او قرار داده است و می‌فرماید: {{متن قرآن| قُل لَّا أَسَلُكمُ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فىِ الْقُرْبى‏}}. گرچه [[شیعیان]] موظف هستند تمام [[معصومان]]{{ع}} را [[دوست]] بدارند و به آنها [[عشق]] بورزند، اما نسبت به [[دوستی]] و [[محبت]] به آن حضرت به خصوص تأکید شده است؛ زیرا او صاحب، آقا، [[سرور]] و [[امام زمان]] ما است و شخصیتی است که همۀ [[ائمه]]{{ع}} دربارۀ او، به عظمت و بزرگی سخن‌ها گفته و تأکیدها کرده‌اند.


یکی از اساسی‌ترین نیازهای انسان معاصر بهره‌مندی از [[آرامش]] و [[امنیت روانی]] است. در [[سایه]] آرامش و امنیت روانی، بهداشت روانی و سلامت جسمی و [[شخصیت]] سالم [[انسانی]] شکل می‌گیرد و [[انسان‌ها]] می‌توانند به [[رشد]] و کمال و توسعه انسانی، اهداف عالی [[زندگی]] و سجایای اخلاقی نائل شوند.
در برخی از روایات دربارۀ محبت و [[مودت]] به [[امام مهدی]]{{ع}} چنین آمده است:
# [[رسول اکرم]]{{صل}}، فرمودند: «پدر و مادرم فدایش باد! که او هم نام من و شبیه من و شبیه [[موسی بن عمران]] است که بر او نورهایی احاطه دارد».
# همچنین فرمودند: «به [[درستی]] که اگر من آن [[روز]] را [[درک]] می‌کردم، جانم را برای صاحب این امر نگه می‌داشتم».


از دیدگاه اسلام، احساس امنیت واقعی برای انسان، تنها در سایه ایمان به خداوند حاصل می‌شود؛ به دلیل اینکه "میل به احساس ایمنی از جانب افراد، به دلیل [[ترس]] است؛ ترسی که از محرّک‌های موجود و یا احتمالی در محیط بیرون ارگانیزم ایجاد می‌شود".
با توجه به روایت‌های یاد شده، جای تردیدی نیست که [[محبت اهل بیت]]{{ع}} به [[آخرین حجت الهی]] در دوران غیبت، کاری بس مهم و ارزشمند است.


احساس امنیت، به عنوان یکی از [[آثار روان‌شناختی انتظار]] در بُعد ارتقای بهداشت روانی به این معناست که [[ایمان]] به [[مهدویت]] و [[باور]] به مُنجیِ که ولی و [[حجت خدا در زمین]] و حاضر و ناظر بر احوال [[مؤمنان]] و [[آگاه]] بر جریانات [[زندگی]] آنهاست و در بحران‌ها و خطرها مراقب و کمک‌کار آنان می‌باشد، به مؤمنان و [[پیروان]] مکتب انتظار، [[امنیت روانی]] می‌بخشد و آنان با این باور [[راسخ]]، در برابر هر گونه فشار و رویداد تنش‌زا و [[تهدیدها]] و خطرات احتمالی، بدون ترس و [[اضطراب]] و استرس، قادر به مقابله هستند. همان‌طور که پژوهش‌گران عرصه مهدویت به این واقعیت واقفند و آن را اظهار کرده‌اند: "[[شیعه]] [[معتقد]] به [[امام]] زمانی زنده و حاضر و ناظر بر [[اعمال]] خود است که او را در مواقع حسّاس کمک‌کار خواهد بود. این [[اعتقاد]] از جهت روان‌شناختی آثار عمیقی را در روحیه [[شیعیان]] خواهد داشت".
<div class="mainpage_box_more">[[وظیفه مسلمانان درباره محبت و مودت به امام مهدی چیست؟ (پرسش)|ادامه]]</div>
 
<div class="mainpage_box_more">[[احساس امنیت به عنوان یکی از آثار روان‌شناختی انتظار در بعد ارتقای بهداشت روانی به چه معناست؟ (پرسش)|ادامه]]</div>

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۰۹:۱۳

وظیفه مسلمانان درباره محبت و مودت به امام مهدی چیست؟

از وظایف مهم مسلمانان در هر عصر و زمان، محبت و دوستی با اهل بیت پیامبر(ص) در جایگاه دوستان خداوند است. انسان وقتی به کسی علاقه داشته باشد، یاد و خاطرۀ محبوب همیشه در فکر و ذهنش حضور دارد و این موجب می‌شود زندگیش رنگ و بوی معشوق بگیرد، اگر محبوب انسان موجودی متعالی و ملکوتی باشد، این الگوپذیری زمینۀ رشد و تعالی او را فراهم می‌سازد و اگر محبوب و معشوق او موجودی پست و فرومایه باشد، این الگوپذیری موجب سقوط و هلاکت وی خواهد شد. به خاطر اهمیت محبت به اهل بیت(ع) خداوند در قرآن کریم، مزد رسالت پیامبر اکرم(ص) را مودت و دوستی خاندان او قرار داده است و می‌فرماید: ﴿ قُل لَّا أَسَلُكمُ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فىِ الْقُرْبى‏. گرچه شیعیان موظف هستند تمام معصومان(ع) را دوست بدارند و به آنها عشق بورزند، اما نسبت به دوستی و محبت به آن حضرت به خصوص تأکید شده است؛ زیرا او صاحب، آقا، سرور و امام زمان ما است و شخصیتی است که همۀ ائمه(ع) دربارۀ او، به عظمت و بزرگی سخن‌ها گفته و تأکیدها کرده‌اند.

در برخی از روایات دربارۀ محبت و مودت به امام مهدی(ع) چنین آمده است:

  1. رسول اکرم(ص)، فرمودند: «پدر و مادرم فدایش باد! که او هم نام من و شبیه من و شبیه موسی بن عمران است که بر او نورهایی احاطه دارد».
  2. همچنین فرمودند: «به درستی که اگر من آن روز را درک می‌کردم، جانم را برای صاحب این امر نگه می‌داشتم».

با توجه به روایت‌های یاد شده، جای تردیدی نیست که محبت اهل بیت(ع) به آخرین حجت الهی در دوران غیبت، کاری بس مهم و ارزشمند است.