زینبیه در معارف و سیره حسینی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←مقدمه) |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
مکان‌هایی که با این عنوان و به یاد [[حضرت زینب]] در شهر‌های مختلف می‌سازند و برای برپایی محفل‌های [[عزاداری]] یا مجالس [[دینی]] برای [[بانوان]]، و گاهی هم به عنوان دار الأیتام مورد استفاده قرار می‌گیرد، از آن جهت که آن بانوی قهرمان، پس از [[عاشورا]] [[یتیمان]] اباعبدالله الحسین {{ع}} را در [[سفر]] [[اسارت]] [[سرپرستی]] و نگهداری می‌کرد. مرقد [[زینب]] کبری {{س}} نیز که در [[شام]] قرار دارد به همین نام "[[ | مکان‌هایی که با این عنوان و به یاد [[حضرت زینب]] در شهر‌های مختلف می‌سازند و برای برپایی محفل‌های [[عزاداری]] یا مجالس [[دینی]] برای [[بانوان]]، و گاهی هم به عنوان دار الأیتام مورد استفاده قرار می‌گیرد، از آن جهت که آن بانوی قهرمان، پس از [[عاشورا]] [[یتیمان]] اباعبدالله الحسین {{ع}} را در [[سفر]] [[اسارت]] [[سرپرستی]] و نگهداری می‌کرد. مرقد [[زینب]] کبری {{س}} نیز که در [[شام]] قرار دارد به همین نام "[[زینبیه]]" [[شهرت]] دارد که تا [[دمشق]] مقداری فاصله دارد و زیارتگاه عاشقان [[عترت پیامبر]] {{صل}} است. البته در مورد مدفن [[حضرت زینب]]، اقوال دیگری نیز وجود دارد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۲۳۵.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۳۶
این مدخل زیرشاخهٔ بحث زینبیه است. زینبیه از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: زینبیه در معارف و سیره حسینی - پرسش مرتبط نداردزینبیه جایی که به حضرت زینب (س) منسوب باشد. آنگونه که به جای منسوب به امام حسین (ع)، "حسینیّه" گفته می‌شود.
مقدمه
مکان‌هایی که با این عنوان و به یاد حضرت زینب در شهر‌های مختلف می‌سازند و برای برپایی محفل‌های عزاداری یا مجالس دینی برای بانوان، و گاهی هم به عنوان دار الأیتام مورد استفاده قرار می‌گیرد، از آن جهت که آن بانوی قهرمان، پس از عاشورا یتیمان اباعبدالله الحسین (ع) را در سفر اسارت سرپرستی و نگهداری می‌کرد. مرقد زینب کبری (س) نیز که در شام قرار دارد به همین نام "زینبیه" شهرت دارد که تا دمشق مقداری فاصله دارد و زیارتگاه عاشقان عترت پیامبر (ص) است. البته در مورد مدفن حضرت زینب، اقوال دیگری نیز وجود دارد[۱].
منابع
پانویس
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۲۳۵.