کوه رضوی در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{خرد}} {{مهدویت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center;...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{خرد}}
{{مدخل مرتبط
{{مهدویت}}
| موضوع مرتبط = کوه رضوی
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| عنوان مدخل  = کوه رضوی
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[کوه رضوی]]''' است. "'''[[کوه رضوی]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
| مداخل مرتبط = [[کوه رضوی در معارف مهدویت]]
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| پرسش مرتبط  = امام مهدی (پرسش)
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[کوه رضوی در حدیث]] | [[کوه رضوی در تاریخ اسلامی]] | [[کوه رضوی در معارف مهدویت]]</div>
}}
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[کوه رضوی (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">


==کوه رَضْوی در موعودنامه==
== مقدمه ==
*نخستین کوه از کوه‌های "تهامه" در یک منزلی "[[ینبع]]" و هفت منزلی [[مدینه]] است. در برخی [[روایات]]، از آن به‌عنوان [[محل زندگی]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} نام برده شده است. [[راوی]] می‌گوید: با [[امام صادق]] {{ع}} از [[مدینه]] خارج شدیم، به روحا (اطراف [[مدینه]]) که رسیدیم، حضرت نگاهش را به کوهی دوخت و مدت زمانی ادامه داد. و فرمود: این کوه "رَضْوی" نام دارد. خوب پناهگاهی است برای خائف [[امام زمان]] در [[غیبت صغری]] و کبری<ref>غیبة طوسی ص ۱۶۲.</ref>. [[صاحب]] مراصد الاطلاع می‌نویسد: "رَضْوی، کوهی است میان [[مکه]] و [[مدینه]]، در نزدیکی [[ینبع]]، دارای [[آب]] فراوان و درختان زیاد [[کیسانیه]] می‌پندارند که [[محمد حنفیه]]، در آن‌جا زنده و مقیم است"<ref>مراصد الاطلاع علی اسماء الامکنه و البقاع، ج ۲، ص ۶۲۰.</ref>.  
نخستین کوه از کوه‌های "تهامه" در یک منزلی "[[ینبع]]" و هفت منزلی [[مدینه]] است. در برخی [[روایات]]، از آن به‌عنوان محل زندگی [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} نام برده شده است. راوی می‌گوید: با [[امام صادق]] {{ع}} از [[مدینه]] خارج شدیم، به روحا (اطراف [[مدینه]]) که رسیدیم، حضرت نگاهش را به کوهی دوخت و مدت زمانی ادامه داد. و فرمود: این کوه "رَضْوی" نام دارد. خوب پناهگاهی است برای خائف [[امام زمان]] در [[غیبت صغری]] و کبری<ref>غیبة طوسی ص ۱۶۲.</ref>. [[صاحب]] مراصد الاطلاع می‌نویسد: "رَضْوی، کوهی است میان [[مکه]] و [[مدینه]]، در نزدیکی [[ینبع]]، دارای [[آب]] فراوان و درختان زیاد [[کیسانیه]] می‌پندارند که [[محمد حنفیه]]، در آن‌جا زنده و مقیم است"<ref>مراصد الاطلاع علی اسماء الامکنه و البقاع، ج ۲، ص ۶۲۰.</ref>. در [[دعای ندبه]] هم می‌خوانیم: {{متن حدیث| لَيْتَ شِعْرِي... أَيُّ أَرْضٍ تُقِلُّكَ أَوْ ثَرَى أَ بِرَضْوَى أَمْ غَيْرِهَا أَمْ ذِي طُوًى}}<ref>مفاتیح الجنان، دعای ندبه، کاش می‌‌دانستم که در کدامین سرزمین اقامت داری، آیا در [[رضوی]] هستی یا جای دیگر یا در [[ذی‌طوی]] به سر می‌‌بری.</ref>.
*در [[دعای ندبه]] هم می‌خوانیم که: {{عربی|"أَيُّ أَرْضٍ تُقِلُّكَ أَوْ ثَرَى أَ بِرَضْوَى أَمْ غَيْرِهَا..."}}<ref>مفاتیح الجنان، دعای ندبه.</ref>.
*در [[احادیث]] فراوانی از "رَضْوی" یاد شده است از جمله، [[پیامبر]] {{صل}} فرمود: "رَضْوی، خدای از آن [[خشنود]] است" و نیز فرمود: "رَضْوی از کوه‌های [[بهشت]] است". [[امام سجاد|امام زین العابدین]] {{ع}}، در ضمن حدیثی طولانی از آمدن [[جبرئیل]] [[امین]] [[در آستانه ظهور]] به محضر آن حضرت سخن گفته، در پایان می‌فرماید: "... آن‌گاه اسبی را که [[براق]] نامیده می‌شود به حضور ایشان می‌آورد. [[قائم]] بر آن سوار می‌شود، سپس به سوی کوه رَضْوی حرکت می‌کند"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۶.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} نیز از گرد آمدن [[ارواح]] [[مؤمنان]] در گلستان "رَضْوی" سخن می‌گوید: "... پس [[روح]] [[مؤمن]] در گلستان رَضْوی با [[آل محمد]] {{عم}} [[دیدار]] می‌کند... تا روزی که [[قائم]] [[اهل بیت]] [[قیام]] کند..." <ref>بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۹۷.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۶۴.</ref>.


==رَضْوی در فرهنگنامه آخرالزمان==
در [[احادیث]] فراوانی از "رَضْوی" یاد شده است از جمله، [[پیامبر]] {{صل}} فرمود: "رَضْوی، خدای از آن [[خشنود]] است" و نیز فرمود: "رَضْوی از کوه‌های [[بهشت]] است". [[امام سجاد|امام زین العابدین]] {{ع}}، در ضمن حدیثی طولانی از آمدن [[جبرئیل]] [[امین]] در آستانه ظهور به محضر آن حضرت سخن گفته، در پایان می‌فرماید: "... آن‌گاه اسبی را که [[براق]] نامیده می‌شود به حضور ایشان می‌آورد. [[قائم]] بر آن سوار می‌شود، سپس به سوی کوه رَضْوی حرکت می‌کند"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۶.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} نیز از گرد آمدن [[ارواح]] [[مؤمنان]] در گلستان "رَضْوی" سخن می‌گوید: "... پس [[روح]] [[مؤمن]] در گلستان رَضْوی با [[آل محمد]] {{عم}} دیدار می‌کند... تا روزی که [[قائم]] [[اهل بیت]] [[قیام]] کند..."<ref>بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۹۷.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۶۴؛ [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص ۳۱۷.</ref>
*رَضوی کوهی است که بین [[مکه]] و [[مدینه]] قرار گرفته است. در دعای [[شریف]] ندبه از این کوه به عنوان [[محل اقامت حضرت مهدی]]{{ع}} یاد شده است. {{متن حدیث|لَيْتَ شِعْرِي... أَيُّ أَرْضٍ تُقِلُّكَ أَوْ ثَرَى أَ بِرَضْوَى أَمْ غَيْرِهَا أَمْ ذِي طُوًى}}؛ (کاش می‌‌دانستم که در کدامین سرزمین اقامت داری، آیا در [[رضوی]] هستی یا جای دیگر یا در [[ذی‌طوی]] به سر می‌‌بری). این کوه به همراه منطقه [[ذی‌طوی]] یکی از مکان‌هایی است که قطعاً [[حضرت]] در آنها آمد و شد دارد. [[عبدالأعلی]] می‌‌گوید: با [[امام صادق]]{{ع}} به مسافرت رفتیم، زمانی که به منطقه "روحا" رسیدیم. [[امام]]{{ع}} به کوهی که در آن [[ناحیه]] بود نظر انداخت و فرمود: این کوه را ببین، نام آن [[رضوی]] است. این کوه از کوه‌های [[فارس]] بود، اما چون ما را [[دوست]] داشت [[خداوند]] آن را به سوی ما منتقل نمود. در این کوه هر میوه خوش مزه‌ای وجود دارد و برای کسی که (از [[کینه]] [[دشمنان]] و دسیسه آنان) می‌‌ترسد (یعنی [[حضرت مهدی]]{{ع}}) [[پناهگاه]] خوبی است. [[صاحب الامر]]{{ع}} در این کوه [[دو غیبت]] خواهد داشت که یکی کوتاه و دیگری طولانی خواهد بود (که به [[غیبت صغری]] و [[غیبت کبری]] مشهور است)<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص ۳۱۷.</ref>.


== جستارهای وابسته ==
== منابع ==
{{:فرهنگنامه مهدویت (نمایه)}}
{{منابع}}
# [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']].
# [[پرونده:13681151.jpg|22px]] [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|'''فرهنگنامه آخرالزمان''']]
{{پایان منابع}}


==منابع==
== پانویس ==
* [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']].
{{پانویس}}
* [[پرونده:13681151.jpg|22px]] [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|'''فرهنگنامه آخرالزمان''']].


==پانویس==
[[رده:مکان‌های منسوب به امام مهدی]]
{{یادآوری پانویس}}
{{پانویس2}}
 
{{امام مهدی}}
 
[[رده:امام مهدی]]
[[رده:کوه رَضْوی]]
[[رده:مدخل]]
[[رده:اتمام لینک داخلی]]
[[رده:مدخل فرهنگنامه آخرالزمان]]
[[رده:مدخل فرهنگنامه آخرالزمان]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۲۵

مقدمه

نخستین کوه از کوه‌های "تهامه" در یک منزلی "ینبع" و هفت منزلی مدینه است. در برخی روایات، از آن به‌عنوان محل زندگی حضرت مهدی (ع) نام برده شده است. راوی می‌گوید: با امام صادق (ع) از مدینه خارج شدیم، به روحا (اطراف مدینه) که رسیدیم، حضرت نگاهش را به کوهی دوخت و مدت زمانی ادامه داد. و فرمود: این کوه "رَضْوی" نام دارد. خوب پناهگاهی است برای خائف امام زمان در غیبت صغری و کبری[۱]. صاحب مراصد الاطلاع می‌نویسد: "رَضْوی، کوهی است میان مکه و مدینه، در نزدیکی ینبع، دارای آب فراوان و درختان زیاد کیسانیه می‌پندارند که محمد حنفیه، در آن‌جا زنده و مقیم است"[۲]. در دعای ندبه هم می‌خوانیم: « لَيْتَ شِعْرِي... أَيُّ أَرْضٍ تُقِلُّكَ أَوْ ثَرَى أَ بِرَضْوَى أَمْ غَيْرِهَا أَمْ ذِي طُوًى»[۳].

در احادیث فراوانی از "رَضْوی" یاد شده است از جمله، پیامبر (ص) فرمود: "رَضْوی، خدای از آن خشنود است" و نیز فرمود: "رَضْوی از کوه‌های بهشت است". امام زین العابدین (ع)، در ضمن حدیثی طولانی از آمدن جبرئیل امین در آستانه ظهور به محضر آن حضرت سخن گفته، در پایان می‌فرماید: "... آن‌گاه اسبی را که براق نامیده می‌شود به حضور ایشان می‌آورد. قائم بر آن سوار می‌شود، سپس به سوی کوه رَضْوی حرکت می‌کند"[۴]. امام صادق (ع) نیز از گرد آمدن ارواح مؤمنان در گلستان "رَضْوی" سخن می‌گوید: "... پس روح مؤمن در گلستان رَضْوی با آل محمد (ع) دیدار می‌کند... تا روزی که قائم اهل بیت قیام کند..."[۵].[۶]

منابع

پانویس

  1. غیبة طوسی ص ۱۶۲.
  2. مراصد الاطلاع علی اسماء الامکنه و البقاع، ج ۲، ص ۶۲۰.
  3. مفاتیح الجنان، دعای ندبه، کاش می‌‌دانستم که در کدامین سرزمین اقامت داری، آیا در رضوی هستی یا جای دیگر یا در ذی‌طوی به سر می‌‌بری.
  4. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۶.
  5. بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۹۷.
  6. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص۳۶۴؛ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص ۳۱۷.