حرمت: تفاوت میان نسخهها
برچسب: واگردانی |
(←پانویس) |
||
(۲۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = احکام | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[حرمت در قرآن]] - [[حرمت در جامعهشناسی اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
==منابع== | == مقدمه == | ||
به کاری و چیزی که ممنوع است و از آن [[نهی]] شده است، [[حرام]] گفته میشود. اجتناب از [[حرامهای الهی]] [[واجب]] است و انجام آن [[عقوبت]] دارد. مثلا دزدی، [[دروغ]]، رباخواری، [[قتل]]، خوردن شراب، قماربازی، خوردنِ مردار، افشای [[اسرار]]، [[غیبت]] و... جزء [[کارهای حرام]] است. در [[روایات]] است که [[حلال]] [[حضرت محمد]] {{صل}} تا [[قیامت]] [[حلال]] است، و حرامش تا [[قیامت]]، [[حرام]]. [[مؤمن]] باید حلال و حرام را بشناسد و از آنچه [[حرام]] و [[گناه]] شمرده شده است، پرهیز کند. [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: "پارساترین [[مردم]] کسی است که از [[محرّمات الهی]] پرهیز کند". استفاده از [[نعمتهای الهی]] [[حلال]] است. اشیاء و [[اعمال]] [[حلال]] را کسی [[حق]] ندارد از پیش خود [[حرام]] کند. [[حلال]] کردن [[حرام]] و [[حرام]] کردن [[حلال]]، نوعی [[بدعتگذاری]] در [[دین]] و از [[گناهان]] بزرگ است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگنامه دینی (کتاب)|فرهنگنامه دینی]].</ref>. | |||
== منابع == | |||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:13681040.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگنامه دینی (کتاب)|'''فرهنگنامه دینی''']] | # [[پرونده:13681040.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگنامه دینی (کتاب)|'''فرهنگنامه دینی''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{ | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:اصطلاحات فقهی]] | ||
[[رده: | [[رده:احکام تکلیفی]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۰۶
مقدمه
به کاری و چیزی که ممنوع است و از آن نهی شده است، حرام گفته میشود. اجتناب از حرامهای الهی واجب است و انجام آن عقوبت دارد. مثلا دزدی، دروغ، رباخواری، قتل، خوردن شراب، قماربازی، خوردنِ مردار، افشای اسرار، غیبت و... جزء کارهای حرام است. در روایات است که حلال حضرت محمد a تا قیامت حلال است، و حرامش تا قیامت، حرام. مؤمن باید حلال و حرام را بشناسد و از آنچه حرام و گناه شمرده شده است، پرهیز کند. امام صادق S فرمود: "پارساترین مردم کسی است که از محرّمات الهی پرهیز کند". استفاده از نعمتهای الهی حلال است. اشیاء و اعمال حلال را کسی حق ندارد از پیش خود حرام کند. حلال کردن حرام و حرام کردن حلال، نوعی بدعتگذاری در دین و از گناهان بزرگ است[۱].