نادانی در اصول فقه: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «==مقدمه== جهل، مقابل علم بوده و به معنای نبود آگاهی و علم در کسی است که...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
==مقدمه==
{{مدخل مرتبط
[[جهل]]، مقابل [[علم]] بوده و به معنای نبود [[آگاهی]] و [[علم]] در کسی است که استعداد دانستن را دارد؛ بنا بر این، به جمادات و حیوانات، [[جاهل]] و عالم اطلاق نمی‌شود، زیرا نسبت میان [[علم]] و [[جهل]]، نسبت عدم و [[ملکه]] است. در برخی مباحث [[علم اصول]]، [[جهل]] به عنوان یکی از حالات [[مکلف]] ([[شک]]، [[ظن]] و [[علم]]) نسبت به [[حکم واقعی]]، مطرح می‌‌شود و برای [[انسانی]] که دارای چنین جهلی است [[احکام]] خاصی مقرر شده است.[۱]
| موضوع مرتبط = نادانی
| عنوان مدخل  = نادانی
| مداخل مرتبط = [[نادانی در قرآن]] - [[نادانی در حدیث]] - [[نادانی در نهج البلاغه]] - [[نادانی در فقه اسلامی]] - [[نادانی در فلسفه اسلامی]] - [[نادانی در اصول فقه]] - [[نادانی در اخلاق اسلامی]]
| پرسش مرتبط  =
}}


==منابع==
== مقدمه ==
* [https://thesaurus.isca.ac.ir/term/qaxb3ermn8067l8d گنجینه اطلاعات علوم اسلامی]
[[جهل]]، مقابل [[علم]] بوده و به معنای نبود [[آگاهی]] و [[علم]] در کسی است که استعداد دانستن را دارد؛ بنا بر این، به جمادات و حیوانات، [[جاهل]] و عالم اطلاق نمی‌شود، زیرا نسبت میان [[علم]] و [[جهل]]، نسبت عدم و [[ملکه]] است. در برخی مباحث [[علم اصول]]، [[جهل]] به عنوان یکی از حالات [[مکلف]] ([[شک]]، [[ظن]] و [[علم]]) نسبت به [[حکم واقعی]]، مطرح می‌‌شود و برای [[انسانی]] که دارای چنین جهلی است [[احکام]] خاصی مقرر شده است<ref>المنطق، ج۱، ص۱۷؛ کتاب التعریفات، ج۱، ص۳۶؛ فرهنگ معارف اسلامی، ج۲، ص۲۱۰-۲۱۱؛ کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، ج۱، ص۲۵۳-۲۵۴.</ref>.


== منابع ==
{{منابع}}
# [https://thesaurus.isca.ac.ir/term/qaxb3ermn8067l8d گنجینه اطلاعات علوم اسلامی]
{{پایان منابع}}


==پانویس==
== پانویس ==
۱. المنطق، ج۱، ص۱۷؛ کتاب التعریفات، ج۱، ص۳۶؛ [[فرهنگ]] [[معارف اسلامی]]، ج۲، ص۲۱۰-۲۱۱؛ کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، ج۱، ص۲۵۳-۲۵۴
{{پانویس}}
 
[[رده:جهل]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۰ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۲۵

مقدمه

جهل، مقابل علم بوده و به معنای نبود آگاهی و علم در کسی است که استعداد دانستن را دارد؛ بنا بر این، به جمادات و حیوانات، جاهل و عالم اطلاق نمی‌شود، زیرا نسبت میان علم و جهل، نسبت عدم و ملکه است. در برخی مباحث علم اصول، جهل به عنوان یکی از حالات مکلف (شک، ظن و علم) نسبت به حکم واقعی، مطرح می‌‌شود و برای انسانی که دارای چنین جهلی است احکام خاصی مقرر شده است[۱].

منابع

پانویس

  1. المنطق، ج۱، ص۱۷؛ کتاب التعریفات، ج۱، ص۳۶؛ فرهنگ معارف اسلامی، ج۲، ص۲۱۰-۲۱۱؛ کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، ج۱، ص۲۵۳-۲۵۴.