عتو در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233)...» ایجاد کرد) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = عتو | |||
| عنوان مدخل = عتو | |||
| مداخل مرتبط = [[عتو در لغت]] - [[عتو در قرآن]] - [[عتو در حدیث]] - [[عتو در فقه سیاسی]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[استکبار]] ورزیدن<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۲۲۵.</ref>، [[عصیان]] کردن<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۱۵، ص۲۷.</ref>، [[گردن‌کشی]]، [[سرکشی]] کردن، [[سرپیچی]] کردن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۷۵.</ref>. اصل آن "عتو" به معنای استکبار<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۲۲۵.</ref>، [[تجاوز]] از حد در [[راه]] [[شرّ]] و [[فساد]]<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۸، ص۳۰.</ref>. | [[استکبار]] ورزیدن<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۲۲۵.</ref>، [[عصیان]] کردن<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۱۵، ص۲۷.</ref>، [[گردن‌کشی]]، [[سرکشی]] کردن، [[سرپیچی]] کردن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۷۵.</ref>. اصل آن "عتو" به معنای استکبار<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۲۲۵.</ref>، [[تجاوز]] از حد در [[راه]] [[شرّ]] و [[فساد]]<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۸، ص۳۰.</ref>. | ||
{{متن قرآن|لَقَدِ اسْتَكْبَرُوا فِي أَنْفُسِهِمْ وَعَتَوْ عُتُوًّا كَبِيرًا }}<ref>«به راستی خود را بزرگ شمردند | {{متن قرآن|لَقَدِ اسْتَكْبَرُوا فِي أَنْفُسِهِمْ وَعَتَوْ عُتُوًّا كَبِيرًا }}<ref>«به راستی خود را بزرگ شمردند و سرکشی بزرگی ورزیدند» سوره فرقان، آیه ۲۱.</ref>. | ||
در [[فرهنگ]] [[سیاسی]] [[قرآن]]، صفت عتوّ و عصیان‌گری و استکبار که در [[شئون]] [[اجتماعی]] و در عرصه [[قدرت]] و [[سیاست]] بیشتر رخ می‌نماید، به‌شدت [[نکوهش]] شده است.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۴۰۹.</ref> | در [[فرهنگ]] [[سیاسی]] [[قرآن]]، صفت عتوّ و عصیان‌گری و استکبار که در [[شئون]] [[اجتماعی]] و در عرصه [[قدرت]] و [[سیاست]] بیشتر رخ می‌نماید، به‌شدت [[نکوهش]] شده است.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۴۰۹.</ref> | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
{{ | |||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | |||
[[رده: مدخل]] | [[رده: مدخل]] | ||
[[رده:عتو]] | [[رده:عتو]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۷
این مدخل زیرشاخهٔ بحث عتو است. عتو از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: عتو در لغت - عتو در قرآن - عتو در حدیث - عتو در فقه سیاسی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
استکبار ورزیدن[۱]، عصیان کردن[۲]، گردن‌کشی، سرکشی کردن، سرپیچی کردن[۳]. اصل آن "عتو" به معنای استکبار[۴]، تجاوز از حد در راه شرّ و فساد[۵].
﴿لَقَدِ اسْتَكْبَرُوا فِي أَنْفُسِهِمْ وَعَتَوْ عُتُوًّا كَبِيرًا ﴾[۶].
در فرهنگ سیاسی قرآن، صفت عتوّ و عصیان‌گری و استکبار که در شئون اجتماعی و در عرصه قدرت و سیاست بیشتر رخ می‌نماید، به‌شدت نکوهش شده است.[۷]
منابع
پانویس
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۲۲۵.
- ↑ ابن‌منظور، لسان العرب، ج۱۵، ص۲۷.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۷۵.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۲۲۵.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۸، ص۳۰.
- ↑ «به راستی خود را بزرگ شمردند و سرکشی بزرگی ورزیدند» سوره فرقان، آیه ۲۱.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۰۹.