باران‌های پیاپی در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←پانویس) |
||
| (۱۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = باران‌های پیاپی | |||
| عنوان مدخل = [[باران‌های پیاپی]] | |||
| مداخل مرتبط = [[باران‌های پیاپی در قرآن]] - [[باران‌های پیاپی در حدیث]] - [[باران‌های پیاپی در اخلاق اسلامی]] - [[باران‌های پیاپی در معارف دعا و زیارات]] - [[باران‌های پیاپی در معارف و سیره سجادی]] - [[باران‌های پیاپی در معارف و سیره رضوی]] | |||
| پرسش مرتبط = باران‌های پیاپی (پرسش) | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
مطر در [[زبان عربی]] به معنای [[باران]] است. در [[قرآن کریم]] آمده است: {{متن قرآن|وَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ إِنْ كَانَ بِكُمْ أَذًى مِنْ مَطَرٍ أَوْ كُنْتُمْ مَرْضَى أَنْ تَضَعُوا أَسْلِحَتَكُمْ}}<ref>«و اگر از باران در سختی باشید با بیمار شوید، گناهی بر شما نیست که جنگ‌افزارها را با خود برندارید» سوره نساء، آیه ۱۰۲.</ref>. | مطر در [[زبان عربی]] به معنای [[باران]] است. در [[قرآن کریم]] آمده است: {{متن قرآن|وَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ إِنْ كَانَ بِكُمْ أَذًى مِنْ مَطَرٍ أَوْ كُنْتُمْ مَرْضَى أَنْ تَضَعُوا أَسْلِحَتَكُمْ}}<ref>«و اگر از باران در سختی باشید با بیمار شوید، گناهی بر شما نیست که جنگ‌افزارها را با خود برندارید» سوره نساء، آیه ۱۰۲.</ref>. | ||
کلمه غیث (از [[غوث]] به معنای [[نصرت]] و کمک) نیز به معنای بارانی است که در هنگام نیاز و [[حاجت]] آید. قرآن کریم می‌فرماید: {{متن قرآن|وَهُوَ الَّذِي يُنَزِّلُ الْغَيْثَ مِنْ بَعْدِ مَا قَنَطُوا}}<ref>«و اوست که باران را پس از آنکه (مردم) نومید شوند فرو می‌فرستد و بخشایش خویش را می‌گستراند و او سرور ستوده است» سوره شوری، آیه ۲۸.</ref>. | کلمه غیث (از [[غوث]] به معنای [[نصرت]] و کمک) نیز به معنای بارانی است که در هنگام نیاز و [[حاجت]] آید. قرآن کریم می‌فرماید: {{متن قرآن|وَهُوَ الَّذِي يُنَزِّلُ الْغَيْثَ مِنْ بَعْدِ مَا قَنَطُوا}}<ref>«و اوست که باران را پس از آنکه (مردم) نومید شوند فرو می‌فرستد و بخشایش خویش را می‌گستراند و او سرور ستوده است» سوره شوری، آیه ۲۸.</ref>. | ||
[[امام سجاد]]{{ع}} در [[صحیفه سجادیه]] از [[خدای متعال]] باران فزاینده، و رویاننده گیاهان را [[طلب]] می‌فرماید: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ اسْقِنَا الْغَيْثَ، وَ انْشُرْ عَلَيْنَا رَحْمَتَكَ...}}<ref>دعای ۱۹.</ref>؛ «ای [[خداوند]] باران بفرست و سیرابمان ساز و همراه با بارانی فزاینده و ریزنده، از ابری در آفاق رونده و گیاهان [[زیبا]] رویاننده، [[رحمت]] خود را بر ما ارزانی دار». | [[امام سجاد]] {{ع}} در [[صحیفه سجادیه]] از [[خدای متعال]] باران فزاینده، و رویاننده گیاهان را [[طلب]] می‌فرماید: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ اسْقِنَا الْغَيْثَ، وَ انْشُرْ عَلَيْنَا رَحْمَتَكَ...}}<ref>دعای ۱۹.</ref>؛ «ای [[خداوند]] باران بفرست و سیرابمان ساز و همراه با بارانی فزاینده و ریزنده، از ابری در آفاق رونده و گیاهان [[زیبا]] رویاننده، [[رحمت]] خود را بر ما ارزانی دار». | ||
آن [[حضرت]] در ادامه با برشمردن [[برکات]] بسیار باران چنین می‌فرماید: «ای خداوند بارانی برسان آن‌سان که آب‌ها از تپه‌ها روان داری و چاه‌ها از آب‌ها پر‌سازی و رودها به [[خروش]] آری و نباتات برویانی و در همه [[شهرها]] ارزانی پدید آری و [[چارپایان]] و [[مردمان]] به تن و توش آری و برای ما خوردنی‌های خوش و گوارا کامل گردانی و کِشته‌های ما برویانی و پستان‌های ستوران پر شیر‌سازی»<ref>نیایش نوزدهم.</ref>. امام سجاد{{ع}} از خدای متعال درخواست می‌کند که باران [[سوء]] و [[عذاب]] که موجب [[محنت]] و بلاست، نازل نفرماید: {{متن حدیث|فَلَا تُمْطِرْنَا بِهِمَا مَطَرَ السَّوْءِ، وَ لَا تُلْبِسْنَا بِهِمَا لِبَاسَ الْبَلَاءِ}}<ref>دعای ۳۶.</ref>؛ «ای خداوند به آن دو ([[ابر]] و برق) باران عذاب برما مبار و [[جامه]] محنت و [[بلا]] بر ما مپوشان». | آن [[حضرت]] در ادامه با برشمردن [[برکات]] بسیار باران چنین می‌فرماید: «ای خداوند بارانی برسان آن‌سان که آب‌ها از تپه‌ها روان داری و چاه‌ها از آب‌ها پر‌سازی و رودها به [[خروش]] آری و نباتات برویانی و در همه [[شهرها]] ارزانی پدید آری و [[چارپایان]] و [[مردمان]] به تن و توش آری و برای ما خوردنی‌های خوش و گوارا کامل گردانی و کِشته‌های ما برویانی و پستان‌های ستوران پر شیر‌سازی»<ref>نیایش نوزدهم.</ref>. امام سجاد {{ع}} از خدای متعال درخواست می‌کند که باران [[سوء]] و [[عذاب]] که موجب [[محنت]] و بلاست، نازل نفرماید: {{متن حدیث|فَلَا تُمْطِرْنَا بِهِمَا مَطَرَ السَّوْءِ، وَ لَا تُلْبِسْنَا بِهِمَا لِبَاسَ الْبَلَاءِ}}<ref>دعای ۳۶.</ref>؛ «ای خداوند به آن دو ([[ابر]] و برق) باران عذاب برما مبار و [[جامه]] محنت و [[بلا]] بر ما مپوشان». | ||
آن حضرت در [[نیایش سوم]] که دربردارنده [[درود]] بر [[حاملان عرش]] و [[ملائکه مقرب الهی]] است، از [[ملائکه]] [[خازن]] [[باران]] و روان‌کنندگان ابرها و [[فرشتگان]] مشایعت‌کننده دانه‌های برف و تگرگ یاد کرده و از [[خدای متعال]] درخواست می‌نماید که بر آنها [[درود]] فرستد: «خداوندا درود فرست... بر خازنان باران و روان‌کنندگان ابرها و... و بر آن فرشتگانی که دانه‌های برف و تگرگ را از پی می‌آیند و با هر قطره باران که فرو می‌شود فرود می‌آیند.».. <ref>نیایش سوم.</ref>. | آن حضرت در [[نیایش سوم]] که دربردارنده [[درود]] بر [[حاملان عرش]] و [[ملائکه مقرب الهی]] است، از [[ملائکه]] [[خازن]] [[باران]] و روان‌کنندگان ابرها و [[فرشتگان]] مشایعت‌کننده دانه‌های برف و تگرگ یاد کرده و از [[خدای متعال]] درخواست می‌نماید که بر آنها [[درود]] فرستد: «خداوندا درود فرست... بر خازنان باران و روان‌کنندگان ابرها و... و بر آن فرشتگانی که دانه‌های برف و تگرگ را از پی می‌آیند و با هر قطره باران که فرو می‌شود فرود می‌آیند.».. <ref>نیایش سوم.</ref>. | ||
[[امام]] [[خداوند]] را از این که چه بسیار ابرهای [[بلا]] را از او دور ساخته و چه بسیار باران‌های [[نعمت]] را که بر او فرو فرستاده است [[سپاسگزاری]] می‌کند و می‌فرماید: «ای خداوند! چه بسیار از ابرهای بلا که بر سر من [[خیمه]] زده بود و تو آنها را پراکنده ساختی و چه بسیار ابرهای آبستن از نعمت خود را بر سر من فرستادی تا بر من ببارند»<ref>نیایش چهل‌و‌نهم.</ref> | [[امام]] [[خداوند]] را از این که چه بسیار ابرهای [[بلا]] را از او دور ساخته و چه بسیار باران‌های [[نعمت]] را که بر او فرو فرستاده است [[سپاسگزاری]] می‌کند و می‌فرماید: «ای خداوند! چه بسیار از ابرهای بلا که بر سر من [[خیمه]] زده بود و تو آنها را پراکنده ساختی و چه بسیار ابرهای آبستن از نعمت خود را بر سر من فرستادی تا بر من ببارند»<ref>نیایش چهل‌و‌نهم.</ref><ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قاموس قرآن، علی‌اکبر قرشی، دارالکتب الاسلامیه، تهران، ۱۳۷۱، چاپ ششم؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی.</ref><ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «باران»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۱۰۷.</ref> | ||
== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:1100609.jpg|22px]] [[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|'''مقاله «باران»، دانشنامه صحیفه سجادیه''']] | # [[پرونده:1100609.jpg|22px]] [[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|'''مقاله «باران»، دانشنامه صحیفه سجادیه''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:1100609.jpg|22px]] [[فضل‌الله خالقیان|خالقیان، فضل‌الله]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|'''مقاله «باران‌های پیاپی»، دانشنامه صحیفه سجادیه''']] | # [[پرونده:1100609.jpg|22px]] [[فضل‌الله خالقیان|خالقیان، فضل‌الله]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|'''مقاله «باران‌های پیاپی»، دانشنامه صحیفه سجادیه''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{ | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:امام مهدی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۱۴
این مدخل زیرشاخهٔ بحث باران‌های پیاپی است. باران‌های پیاپی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: باران‌های پیاپی در قرآن - باران‌های پیاپی در حدیث - باران‌های پیاپی در اخلاق اسلامی - باران‌های پیاپی در معارف دعا و زیارات - باران‌های پیاپی در معارف و سیره سجادی - باران‌های پیاپی در معارف و سیره رضوی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
مطر در زبان عربی به معنای باران است. در قرآن کریم آمده است: ﴿وَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ إِنْ كَانَ بِكُمْ أَذًى مِنْ مَطَرٍ أَوْ كُنْتُمْ مَرْضَى أَنْ تَضَعُوا أَسْلِحَتَكُمْ﴾[۱]. کلمه غیث (از غوث به معنای نصرت و کمک) نیز به معنای بارانی است که در هنگام نیاز و حاجت آید. قرآن کریم می‌فرماید: ﴿وَهُوَ الَّذِي يُنَزِّلُ الْغَيْثَ مِنْ بَعْدِ مَا قَنَطُوا﴾[۲].
امام سجاد (ع) در صحیفه سجادیه از خدای متعال باران فزاینده، و رویاننده گیاهان را طلب می‌فرماید: «اللَّهُمَّ اسْقِنَا الْغَيْثَ، وَ انْشُرْ عَلَيْنَا رَحْمَتَكَ...»[۳]؛ «ای خداوند باران بفرست و سیرابمان ساز و همراه با بارانی فزاینده و ریزنده، از ابری در آفاق رونده و گیاهان زیبا رویاننده، رحمت خود را بر ما ارزانی دار».
آن حضرت در ادامه با برشمردن برکات بسیار باران چنین می‌فرماید: «ای خداوند بارانی برسان آن‌سان که آب‌ها از تپه‌ها روان داری و چاه‌ها از آب‌ها پر‌سازی و رودها به خروش آری و نباتات برویانی و در همه شهرها ارزانی پدید آری و چارپایان و مردمان به تن و توش آری و برای ما خوردنی‌های خوش و گوارا کامل گردانی و کِشته‌های ما برویانی و پستان‌های ستوران پر شیر‌سازی»[۴]. امام سجاد (ع) از خدای متعال درخواست می‌کند که باران سوء و عذاب که موجب محنت و بلاست، نازل نفرماید: «فَلَا تُمْطِرْنَا بِهِمَا مَطَرَ السَّوْءِ، وَ لَا تُلْبِسْنَا بِهِمَا لِبَاسَ الْبَلَاءِ»[۵]؛ «ای خداوند به آن دو (ابر و برق) باران عذاب برما مبار و جامه محنت و بلا بر ما مپوشان».
آن حضرت در نیایش سوم که دربردارنده درود بر حاملان عرش و ملائکه مقرب الهی است، از ملائکه خازن باران و روان‌کنندگان ابرها و فرشتگان مشایعت‌کننده دانه‌های برف و تگرگ یاد کرده و از خدای متعال درخواست می‌نماید که بر آنها درود فرستد: «خداوندا درود فرست... بر خازنان باران و روان‌کنندگان ابرها و... و بر آن فرشتگانی که دانه‌های برف و تگرگ را از پی می‌آیند و با هر قطره باران که فرو می‌شود فرود می‌آیند.».. [۶]. امام خداوند را از این که چه بسیار ابرهای بلا را از او دور ساخته و چه بسیار باران‌های نعمت را که بر او فرو فرستاده است سپاسگزاری می‌کند و می‌فرماید: «ای خداوند! چه بسیار از ابرهای بلا که بر سر من خیمه زده بود و تو آنها را پراکنده ساختی و چه بسیار ابرهای آبستن از نعمت خود را بر سر من فرستادی تا بر من ببارند»[۷][۸][۹]
منابع
منابع
پانویس
- ↑ «و اگر از باران در سختی باشید با بیمار شوید، گناهی بر شما نیست که جنگ‌افزارها را با خود برندارید» سوره نساء، آیه ۱۰۲.
- ↑ «و اوست که باران را پس از آنکه (مردم) نومید شوند فرو می‌فرستد و بخشایش خویش را می‌گستراند و او سرور ستوده است» سوره شوری، آیه ۲۸.
- ↑ دعای ۱۹.
- ↑ نیایش نوزدهم.
- ↑ دعای ۳۶.
- ↑ نیایش سوم.
- ↑ نیایش چهل‌و‌نهم.
- ↑ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قاموس قرآن، علی‌اکبر قرشی، دارالکتب الاسلامیه، تهران، ۱۳۷۱، چاپ ششم؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی.
- ↑ شیرزاد، امیر، مقاله «باران»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۱۰۷.