مراغم در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - 'قوت' به 'قوت')
جز (جایگزینی متن - 'وصف' به 'وصف')
 
(۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{ویرایش غیرنهایی}}
{{مدخل مرتبط
{{امامت}}
| موضوع مرتبط = مراغم
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| عنوان مدخل  = [[مراغم]]
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[مراغم]]''' است. "'''[[مراغم]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
| مداخل مرتبط = [[مراغم در قرآن]] - [[مراغم در حدیث]] - [[مراغم در فقه سیاسی]]  
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| پرسش مرتبط  = مراغم (پرسش)
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[مراغم در قرآن]] | [[مراغم در حدیث]] | [[مراغم در فقه سیاسی]] </div>
}}
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[مراغم (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">


==مقدمه==
== مقدمه ==
سرپناه<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۸۱۱.</ref>، گریزگاه (مهرب)<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۱۲، ص۲۴۷.</ref>، محل [[هجرت]] و هجران<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۴، ص۴۱۸.</ref>، محل رفتن<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۴۱۳.</ref>.
سرپناه<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۸۱۱.</ref>، گریزگاه (مهرب)<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۱۲، ص۲۴۷.</ref>، محل [[هجرت]] و هجران<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۴، ص۴۱۸.</ref>، محل رفتن<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۴۱۳.</ref>.


{{متن قرآن|وَمَنْ يُهَاجِرْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ يَجِدْ فِي الْأَرْضِ مُرَاغَمًا كَثِيرًا وَسَعَةً}}<ref>«و هر کس در راه خداوند هجرت گزیند، در زمین سرپناه‌های فراوان و گستردگی (در روزی) خواهد یافت » سوره نساء، آیه ۱۰۰.</ref>.
{{متن قرآن|وَمَنْ يُهَاجِرْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ يَجِدْ فِي الْأَرْضِ مُرَاغَمًا كَثِيرًا وَسَعَةً}}<ref>«و هر کس در راه خداوند هجرت گزیند، در زمین سرپناه‌های فراوان و گستردگی (در روزی) خواهد یافت» سوره نساء، آیه ۱۰۰.</ref>.


[[آیه شریفه]] به کسی که در [[راه خدا]] هجرت می‌کند با [[انگیزه]] [[مبارزه]] با [[محرومیت]]، [[استضعاف]]، کسب [[توفیق]] و [[تأیید الهی]]، [[اطاعت]] و [[خدمت]]، [[وعده]] رسیدن به سرزمین‌های [[امن]] و مطمئن را می‌دهد که زمینه [[زندگی مادی]] و [[روحانی]] مناسب در آن فراهم باشد. [[وصف]] [[مراغم]] برای [[زمین]] در مقابل [[صلابت]] و [[سختی]] زمین، از نظر [[طبیعت]] و [[خاک]] برای محیط [[اجتماعی]] و سکونت است<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۴، ص۱۵۲.</ref>. این [[آیه]] برای تهییج و تحریک [[مؤمنان]] برای هجرت از [[شهرها]] و کشورهای [[کفر]] و [[شرک]] است که مانع‌تراشی در [[راه]] [[ایمان]]، [[معنویت]] و [[اعمال صالح]] در آنها فراوان به چشم می‌خورد؛ به چنین مؤمنانی که در ضیق و [[سختگیری]] شرک و کفر گرفتار آمده‌اند، [[امر]] به هجرت شده است. این آیه قوت [[قلبی]] برای [[مهاجران]] است که روی زمین مأمن و مأوای آنان مهیا و فراهم آمده است<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۵، ص۵۳.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۴۷۱-۴۷۲.</ref>
[[آیه شریفه]] به کسی که در [[راه خدا]] هجرت می‌کند با [[انگیزه]] [[مبارزه]] با [[محرومیت]]، [[استضعاف]]، کسب [[توفیق]] و [[تأیید الهی]]، [[اطاعت]] و [[خدمت]]، [[وعده]] رسیدن به سرزمین‌های [[امن]] و مطمئن را می‌دهد که زمینه [[زندگی مادی]] و [[روحانی]] مناسب در آن فراهم باشد. وصف [[مراغم]] برای [[زمین]] در مقابل [[صلابت]] و [[سختی]] زمین، از نظر [[طبیعت]] و [[خاک]] برای محیط [[اجتماعی]] و سکونت است<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۴، ص۱۵۲.</ref>. این [[آیه]] برای تهییج و تحریک [[مؤمنان]] برای هجرت از [[شهرها]] و کشورهای [[کفر]] و [[شرک]] است که مانع‌تراشی در [[راه]] [[ایمان]]، [[معنویت]] و [[اعمال صالح]] در آنها فراوان به چشم می‌خورد؛ به چنین مؤمنانی که در ضیق و [[سختگیری]] شرک و کفر گرفتار آمده‌اند، [[امر]] به هجرت شده است. این آیه قوت [[قلبی]] برای [[مهاجران]] است که روی زمین مأمن و مأوای آنان مهیا و فراهم آمده است<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۵، ص۵۳.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۴۷۱-۴۷۲.</ref>


==منابع==
== منابع ==
{{منابع}}
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
{{پایان منابع}}


==پانویس==
== پانویس ==
{{یادآوری پانویس}}
{{پانویس}}
{{پانویس2}}
 


[[رده: مدخل]]
[[رده: مدخل]]
[[رده:مراغم]]
[[رده:مراغم]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۳ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۵۴

مقدمه

سرپناه[۱]، گریزگاه (مهرب)[۲]، محل هجرت و هجران[۳]، محل رفتن[۴].

﴿وَمَنْ يُهَاجِرْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ يَجِدْ فِي الْأَرْضِ مُرَاغَمًا كَثِيرًا وَسَعَةً[۵].

آیه شریفه به کسی که در راه خدا هجرت می‌کند با انگیزه مبارزه با محرومیت، استضعاف، کسب توفیق و تأیید الهی، اطاعت و خدمت، وعده رسیدن به سرزمین‌های امن و مطمئن را می‌دهد که زمینه زندگی مادی و روحانی مناسب در آن فراهم باشد. وصف مراغم برای زمین در مقابل صلابت و سختی زمین، از نظر طبیعت و خاک برای محیط اجتماعی و سکونت است[۶]. این آیه برای تهییج و تحریک مؤمنان برای هجرت از شهرها و کشورهای کفر و شرک است که مانع‌تراشی در راه ایمان، معنویت و اعمال صالح در آنها فراوان به چشم می‌خورد؛ به چنین مؤمنانی که در ضیق و سختگیری شرک و کفر گرفتار آمده‌اند، امر به هجرت شده است. این آیه قوت قلبی برای مهاجران است که روی زمین مأمن و مأوای آنان مهیا و فراهم آمده است[۷].[۸]

منابع

پانویس

  1. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۸۱۱.
  2. ابن‌منظور، لسان العرب، ج۱۲، ص۲۴۷.
  3. خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۴، ص۴۱۸.
  4. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۴۱۳.
  5. «و هر کس در راه خداوند هجرت گزیند، در زمین سرپناه‌های فراوان و گستردگی (در روزی) خواهد یافت» سوره نساء، آیه ۱۰۰.
  6. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۴، ص۱۵۲.
  7. سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۵، ص۵۳.
  8. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۷۱-۴۷۲.