شعائر الله: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{ویرایش غیرنهایی}} +))
 
(۱۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[شعائر الله در قرآن]] - [[شعائر الله در حدیث]] - [[شعائر الله در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط  = شعائر الله (پرسش)}}


{{امامت}}
== معناشناسی ==
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
"شعائر" جمع "شعیره" یعنی آنچه با [[لطف]] و دقت [[درک]] می‌شود. "شَعَائِرَ اللَّهِ" در مورد [[خداوند]]، اموری است که با [[لطف]] و دقت در [[عظمت]] و جلال و [[سلطنت]] [[خداوند]] [[درک]] می‌گردد<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۷۶.</ref>. اصل آن "شعر" به معنای [[علم]] و [[معرفت]] و نشانه است<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۱۹۳.</ref>.
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[شعائر الله در قرآن]] | [[شعائر الله در حدیث]] | [[شعائر الله در فقه سیاسی]] </div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[شعائر الله (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">


==مقدمه==
== شعائر الله در قرآن ==
"شعائر" جمع "شعیره" یعنی آنچه با [[لطف]] و دقت [[درک]] می‌شود.
در یکی از [[آیات]] [[قرآن کریم]] آمده است: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُحِلُّوا شَعَائِرَ اللَّهِ}}<ref>«ای مؤمنان! (حرمت) شعائر خداوند نشکنید» سوره مائده، آیه ۲.</ref>. {{متن قرآن|شَعَائِرَ اللَّهِ}} به [[حج]] و [[اعمال]] آن اطلاق شده است: {{متن قرآن|إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِنْ شَعَائِرِ اللَّهِ}}<ref>«بی‌گمان صفا و مروه از نشانه های (بندگی) خداوند است» سوره بقره، آیه ۱۵۸.</ref>. به [[اعمال]] [[حج]] [[شعائر الهی]] اطلاق شده، چون [[معارف]] [[حج]] از [[اعمال]] ظاهری آن قابل [[درک]] و [[احساس]] است<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۵۶.</ref>.


"شَعَائِرَ اللَّهِ" در مورد [[خداوند]]، اموری است که با [[لطف]] و دقت در [[عظمت]] و جلال و [[سلطنت]] [[خداوند]] [[درک]] می‌گردد<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۷۶.</ref>. اصل آن "شعر" به معنای [[علم]] و [[معرفت]] و نشانه<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۱۹۳.</ref>.
== شعائر نماد یک ملت ==
[[شعائر]] یک [[دین]] یا یک [[امّت]]، سمبل‌ها و نمادهای مشخص، اصول و ارزش‌های [[حاکم]] بر آنهاست و هیچ ملت و آیینی از این سمبل‌ها و نمادهای نشان‌گر خالی نیستند. [[اعمال عبادی]]، به‌خصوص اعمالی که به‌صورت دسته‌جمعی انجام می‌شود، ظاهرترین و بارزترین نمادها و [[شعائر]] یک [[ملت]] یا [[دین]] هستند. [[نمازهای جمعه]] و [[جماعت]]، [[اعمال]] [[حج]] و [[روزه]] نمونه‌هایی عالی از این نمادها در [[اسلام]] هستند<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۶۵-۳۶۶.</ref>.


{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُحِلُّوا شَعَائِرَ اللَّهِ}}<ref>«ای مؤمنان! (حرمت) شعائر خداوند نشکنید» سوره مائده، آیه ۲.</ref>.
== جستارهای وابسته ==
 
{{مدخل وابسته}}
در [[قرآن کریم]] {{متن قرآن|شَعَائِرَ اللَّهِ}} به [[حج]] و [[اعمال]] آن اطلاق شده است: {{متن قرآن|إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِنْ شَعَائِرِ اللَّهِ}}<ref>«بی‌گمان صفا و مروه از نشانه  های (بندگی) خداوند است » سوره بقره، آیه ۱۵۸.</ref>. به [[اعمال]] [[حج]] [[شعائر]] [[الهی]] اطلاق شده، چون [[معارف]] [[حج]] از [[اعمال]] ظاهری آن قابل [[درک]] و [[احساس]] است<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۵۶.</ref>.
 
[[شعائر]] یک [[دین]] یا یک [[امّت]]، سمبل‌ها و نمادهای مشخص، اصول و ارزش‌های [[حاکم]] بر آنها می‌باشد و هیچ ملتی و آیینی از این سمبل‌ها و نمادهای نشانگر خالی نیستند. [[اعمال عبادی]]، به‌خصوص اعمالی که به‌صورت دسته‌جمعی انجام می‌شود، ظاهرترین و بارزترین نمادها و [[شعائر]] یک [[ملت]] یا [[دین]] هستند. [[نمازهای جمعه]] و [[جماعت]]، [[اعمال]] [[حج]] و [[روزه]] نمونه‌هایی عالی از این نمادها در [[اسلام]] می‌باشند.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۶۵-۳۶۶.</ref>
 
==منابع==
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
==جستارهای وابسته==
* [[شعار]]
* [[شعار]]
* [[شعائر]]
* [[شعائر]]
خط ۲۸: خط ۱۷:
* [[اقامه شعائر]]
* [[اقامه شعائر]]
* [[تعظیم شعائر]]
* [[تعظیم شعائر]]
{{پایان مدخل‌ وابسته}}


==پانویس==
== منابع ==
{{یادآوری پانویس}}
{{منابع}}
{{پانویس2}}
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
{{پایان منابع}}


== پانویس ==
{{پانویس}}


[[رده: مدخل]]
[[رده: مدخل]]
[[رده:شعائر الله]]
[[رده:شعائر الله]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۰۸

معناشناسی

"شعائر" جمع "شعیره" یعنی آنچه با لطف و دقت درک می‌شود. "شَعَائِرَ اللَّهِ" در مورد خداوند، اموری است که با لطف و دقت در عظمت و جلال و سلطنت خداوند درک می‌گردد[۱]. اصل آن "شعر" به معنای علم و معرفت و نشانه است[۲].

شعائر الله در قرآن

در یکی از آیات قرآن کریم آمده است: ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُحِلُّوا شَعَائِرَ اللَّهِ[۳]. ﴿شَعَائِرَ اللَّهِ به حج و اعمال آن اطلاق شده است: ﴿إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِنْ شَعَائِرِ اللَّهِ[۴]. به اعمال حج شعائر الهی اطلاق شده، چون معارف حج از اعمال ظاهری آن قابل درک و احساس است[۵].

شعائر نماد یک ملت

شعائر یک دین یا یک امّت، سمبل‌ها و نمادهای مشخص، اصول و ارزش‌های حاکم بر آنهاست و هیچ ملت و آیینی از این سمبل‌ها و نمادهای نشان‌گر خالی نیستند. اعمال عبادی، به‌خصوص اعمالی که به‌صورت دسته‌جمعی انجام می‌شود، ظاهرترین و بارزترین نمادها و شعائر یک ملت یا دین هستند. نمازهای جمعه و جماعت، اعمال حج و روزه نمونه‌هایی عالی از این نمادها در اسلام هستند[۶].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۷۶.
  2. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۱۹۳.
  3. «ای مؤمنان! (حرمت) شعائر خداوند نشکنید» سوره مائده، آیه ۲.
  4. «بی‌گمان صفا و مروه از نشانه های (بندگی) خداوند است» سوره بقره، آیه ۱۵۸.
  5. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۵۶.
  6. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۳۶۵-۳۶۶.