قتل صبر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{ویرایش غیرنهایی}} +)) |
(←مقدمه) |
||
| (۱۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = امام حسین | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
{{ | == مقدمه == | ||
< | قتل صبر آن است که [[انسانی]] یا حیوانی را بسته نگهدارند و بکشند. در [[حدیث]] است که [[پیامبر]]{{صل}} کسی را اینگونه نکشت و از این گونه کشتن چهار پایان [[نهی]] شده است، یعنی اینکه جانداری را زنده نگهدارند و آن قدر به او ضربه بزنند تا بمیرد<ref>مجمع البحرین، کلمۀ «صبر».</ref>. به [[شهدا]] و اسیرانی که کشته می‌شوند نیز "مصبور" گفته می‌شود. در مورد حیواناتی که زجرکش می‌شوند نیز به کار می‌رود<ref>دائرة المعارف الاسلامیه، ج۱۴، ص۱۳۷.</ref>. از مظلومیّت [[سید الشهدا]]{{ع}} و [[قساوت]] [[کوفیان]] یکی هم آن بود که [[حسین بن علی]]{{ع}} را در حالی که هنوز رمق در بدن داشت، مورد ضربه‌های [[شمشیر]] و نیزه قرار دادند. [[امام سجاد]]{{ع}} بعنوان افشاگری از [[ستم]] [[یزیدیان]]، در خطبه‌ای که در [[کوفه]] در حال [[اسارت]] خواند و خود را به [[مردم]] [[فریب]] خورده و به [[خواب]] [[سیاسی]] رفته معرفی کرد، از جمله فرمود: {{متن حدیث|أَنَا ابْنُ مَنْ قُتِلَ صَبْراً وَ كَفَى بِذَلِكَ فَخْراً}}<ref>اعیان الشیعه، ج۱، ص۶۱۴؛ مقتل الحسین، مقرم، ص۴۱۱؛ مناقب، ابن‌شهرآشوب، ج۴، ص۱۱۵.</ref>. من پسر کسی هستم که به "قتل صبر" کشته شد و همین افتخار مرا بس! در مورد [[مسلم بن عقیل]] نیز در [[تاریخ]] آمده است که [[ابن زیاد]] او را به "قتل صبر" کشت<ref>تاریخ الاسلام، ذهبی، ج۵، ص۲۱.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۳۸۱.</ref> | ||
< | |||
== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
== پانویس == | |||
==پانویس== | |||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:جنایت های سپاه عمر سعد در واقعه کربلا]] | ||
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | [[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۰۶
مقدمه
قتل صبر آن است که انسانی یا حیوانی را بسته نگهدارند و بکشند. در حدیث است که پیامبر(ص) کسی را اینگونه نکشت و از این گونه کشتن چهار پایان نهی شده است، یعنی اینکه جانداری را زنده نگهدارند و آن قدر به او ضربه بزنند تا بمیرد[۱]. به شهدا و اسیرانی که کشته می‌شوند نیز "مصبور" گفته می‌شود. در مورد حیواناتی که زجرکش می‌شوند نیز به کار می‌رود[۲]. از مظلومیّت سید الشهدا(ع) و قساوت کوفیان یکی هم آن بود که حسین بن علی(ع) را در حالی که هنوز رمق در بدن داشت، مورد ضربه‌های شمشیر و نیزه قرار دادند. امام سجاد(ع) بعنوان افشاگری از ستم یزیدیان، در خطبه‌ای که در کوفه در حال اسارت خواند و خود را به مردم فریب خورده و به خواب سیاسی رفته معرفی کرد، از جمله فرمود: «أَنَا ابْنُ مَنْ قُتِلَ صَبْراً وَ كَفَى بِذَلِكَ فَخْراً»[۳]. من پسر کسی هستم که به "قتل صبر" کشته شد و همین افتخار مرا بس! در مورد مسلم بن عقیل نیز در تاریخ آمده است که ابن زیاد او را به "قتل صبر" کشت[۴].[۵]
منابع
پانویس
- ↑ مجمع البحرین، کلمۀ «صبر».
- ↑ دائرة المعارف الاسلامیه، ج۱۴، ص۱۳۷.
- ↑ اعیان الشیعه، ج۱، ص۶۱۴؛ مقتل الحسین، مقرم، ص۴۱۱؛ مناقب، ابن‌شهرآشوب، ج۴، ص۱۱۵.
- ↑ تاریخ الاسلام، ذهبی، ج۵، ص۲۱.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۳۸۱.