اسلع بن شریک تمیمی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-]] | + - [[)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[اسلع بن شریک تمیمی در قرآن]] - [[اسلع بن شریک تمیمی در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | |||
{{ | == مقدمه == | ||
< | ابن‌سعد، نامش را [[میمون بن سنباذ]]، و اسلع را [[لقب]] او می‌داند.<ref>الطبقات، ج ۷، ص ۴۶.</ref> وی [[ساربان]] [[پیامبر]] {{صل}} و از [[خادمان]] او بود.<ref>البدایة و النهایه، ج ۵، ص ۲۵۱؛ الاصابه، ج ۱، ص ۲۱۲.</ref> [[آیه]] تیمّم درباره او نازل شده <ref>الدرالمنثور، ج ۲، ص ۵۴۷؛ المعجم‌الکبیر، ج ۱، ص ۲۹۹.</ref> و تنها [[روایت]] منقول از او، درباره چگونگی تیمّم است. ابن‌حبّان نیز در کتاب الثقات از او نام برده است.<ref>الثقات، ج ۳، ص ۲۰.</ref> بنا به روایتی از خود وی، در یکی از سفرها که ساربان پیامبر {{صل}} بود، [[شب]] هنگام محتلم شد و به سبب سرما از [[بیم]] [[بیماری]] و [[مرگ]]، [[غسل]] نکرد و چون نمی‌خواست در آن حال شتر پیامبر را [[هدایت]] کند، این امر را به مردی از [[انصار]] واگذاشت و خود پس از گرم کردن آب و غسل کردن به پیامبر و یارانش پیوست. وقتی [[رسول خدا]]، علّت تأخیرش را جویا شد، ماجرا را شرح داد، آنگاه آیه {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَقْرَبُوا الصَّلَاةَ وَأَنْتُمْ سُكَارَى حَتَّى تَعْلَمُوا مَا تَقُولُونَ وَلَا جُنُبًا إِلَّا عَابِرِي سَبِيلٍ حَتَّى تَغْتَسِلُوا وَإِنْ كُنْتُمْ مَرْضَى أَوْ عَلَى سَفَرٍ أَوْ جَاءَ أَحَدٌ مِنْكُمْ مِنَ الْغَائِطِ أَوْ لَامَسْتُمُ النِّسَاءَ فَلَمْ تَجِدُوا مَاءً فَتَيَمَّمُوا صَعِيدًا طَيِّبًا فَامْسَحُوا بِوُجُوهِكُمْ وَأَيْدِيكُمْ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَفُوًّا غَفُورًا}}<ref>«ای مؤمنان! در حال مستی به نماز رو نیاورید تا هنگامی که دریابید چه می‌گویید و نیز در حال جنابت (به نماز و محل نماز رو نیاورید) مگر رهگذر باشید تا آنکه غسل کنید و اگر بیمار یا در سفر بودید و یا یکی از شما از جای قضای حاجت باز آمد یا با زنان آمیزش کردید و آب نیافتید به خاکی پاک تیمّم کنید و بخشی از رخساره‌ها و دست‌هایتان را با آن مسح کنید که خداوند، در گذرنده‌ای آمرزنده است» سوره نساء، آیه ۴۳.</ref> نازل شد<ref>الدرالمنثور، ج۲، ص۵۴۷؛ المعجم الکبیر، ج ۱، ص ۲۹۸ ـ ۲۹۹.</ref>. براساس این آیه، از [[مؤمنان]] خواسته شد در صورت نیاز به [[غُسل]] چنانچه [[بیمار]] یا مسافر بودند یا آب کافی نداشتند تیمّم کنند. | ||
< | |||
بنابر روایت دیگری از خود او، پیامبر [[فرمان]] حرکت داد و او مشکل خود را مطرح کرد، آنگاه آیه پیشین نازل شد و پیامبر، روش [[تیمم]] را به او آموخت <ref>الدرالمنثور، ج۲، ص۵۴۷؛ المعجم الکبیر، ج ۱، ص ۲۹۸ ـ ۲۹۹.</ref> و پس از آنکه به آب دست یافتند، از او خواست غسل کند<ref>الطبقات، ج ۷، ص ۴۶.</ref><ref>[[مهران اسماعیلی|اسماعیلی، مهران]]، [[اسلع بن شریک بن عوف تمیمی (مقاله)|مقاله «اسلع بن شریک بن عوف تمیمی»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۳ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۳، ص 260.</ref> | |||
== منابع == | |||
{{منابع}} | |||
== | # [[پرونده:000053.jpg|22px]] [[مهران اسماعیلی|اسماعیلی، مهران]]، [[اسلع بن شریک بن عوف تمیمی (مقاله)|مقاله «اسلع بن شریک بن عوف تمیمی»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۳ (کتاب)|'''دائرة المعارف قرآن کریم ج۳''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:اسعد بن زراره]] | [[رده:اسعد بن زراره]] | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۳۰
اسلع بن شریک تمیمی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: اسلع بن شریک تمیمی در قرآن - اسلع بن شریک تمیمی در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
ابن‌سعد، نامش را میمون بن سنباذ، و اسلع را لقب او می‌داند.[۱] وی ساربان پیامبر (ص) و از خادمان او بود.[۲] آیه تیمّم درباره او نازل شده [۳] و تنها روایت منقول از او، درباره چگونگی تیمّم است. ابن‌حبّان نیز در کتاب الثقات از او نام برده است.[۴] بنا به روایتی از خود وی، در یکی از سفرها که ساربان پیامبر (ص) بود، شب هنگام محتلم شد و به سبب سرما از بیم بیماری و مرگ، غسل نکرد و چون نمی‌خواست در آن حال شتر پیامبر را هدایت کند، این امر را به مردی از انصار واگذاشت و خود پس از گرم کردن آب و غسل کردن به پیامبر و یارانش پیوست. وقتی رسول خدا، علّت تأخیرش را جویا شد، ماجرا را شرح داد، آنگاه آیه ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَقْرَبُوا الصَّلَاةَ وَأَنْتُمْ سُكَارَى حَتَّى تَعْلَمُوا مَا تَقُولُونَ وَلَا جُنُبًا إِلَّا عَابِرِي سَبِيلٍ حَتَّى تَغْتَسِلُوا وَإِنْ كُنْتُمْ مَرْضَى أَوْ عَلَى سَفَرٍ أَوْ جَاءَ أَحَدٌ مِنْكُمْ مِنَ الْغَائِطِ أَوْ لَامَسْتُمُ النِّسَاءَ فَلَمْ تَجِدُوا مَاءً فَتَيَمَّمُوا صَعِيدًا طَيِّبًا فَامْسَحُوا بِوُجُوهِكُمْ وَأَيْدِيكُمْ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَفُوًّا غَفُورًا﴾[۵] نازل شد[۶]. براساس این آیه، از مؤمنان خواسته شد در صورت نیاز به غُسل چنانچه بیمار یا مسافر بودند یا آب کافی نداشتند تیمّم کنند.
بنابر روایت دیگری از خود او، پیامبر فرمان حرکت داد و او مشکل خود را مطرح کرد، آنگاه آیه پیشین نازل شد و پیامبر، روش تیمم را به او آموخت [۷] و پس از آنکه به آب دست یافتند، از او خواست غسل کند[۸][۹]
منابع
پانویس
- ↑ الطبقات، ج ۷، ص ۴۶.
- ↑ البدایة و النهایه، ج ۵، ص ۲۵۱؛ الاصابه، ج ۱، ص ۲۱۲.
- ↑ الدرالمنثور، ج ۲، ص ۵۴۷؛ المعجم‌الکبیر، ج ۱، ص ۲۹۹.
- ↑ الثقات، ج ۳، ص ۲۰.
- ↑ «ای مؤمنان! در حال مستی به نماز رو نیاورید تا هنگامی که دریابید چه می‌گویید و نیز در حال جنابت (به نماز و محل نماز رو نیاورید) مگر رهگذر باشید تا آنکه غسل کنید و اگر بیمار یا در سفر بودید و یا یکی از شما از جای قضای حاجت باز آمد یا با زنان آمیزش کردید و آب نیافتید به خاکی پاک تیمّم کنید و بخشی از رخساره‌ها و دست‌هایتان را با آن مسح کنید که خداوند، در گذرنده‌ای آمرزنده است» سوره نساء، آیه ۴۳.
- ↑ الدرالمنثور، ج۲، ص۵۴۷؛ المعجم الکبیر، ج ۱، ص ۲۹۸ ـ ۲۹۹.
- ↑ الدرالمنثور، ج۲، ص۵۴۷؛ المعجم الکبیر، ج ۱، ص ۲۹۸ ـ ۲۹۹.
- ↑ الطبقات، ج ۷، ص ۴۶.
- ↑ اسماعیلی، مهران، مقاله «اسلع بن شریک بن عوف تمیمی»، دائرة المعارف قرآن کریم، ج۳، ص 260.