زحف در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-]] | + - [[))
 
(۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = زحف
| عنوان مدخل  = [[زحف]]
| مداخل مرتبط = [[زحف در قرآن]] - [[زحف در حدیث]] - [[زحف در فقه سیاسی]]
| پرسش مرتبط  = زحف (پرسش)
}}


{{امامت}}
== مقدمه ==
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[زحف]]''' است. "'''[[زحف]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[زحف در قرآن]] - [[زحف در حدیث]] - [[زحف در فقه سیاسی]] </div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[زحف (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">
 
==مقدمه==
حرکت سنگین [[لشکر]] به سوی [[دشمن]] که به علت انبوهی و [[کثرت]] نیرو با سنگین و کندی انجام می‌شود. در اصل به معنای حرکت ‌کردن با کشیدن پا روی [[زمین]]، حرکت با وجود مانع که موجب سنگینی حرکت می‌شود<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۷۹؛ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۴، ص۳۱۷.</ref>.
حرکت سنگین [[لشکر]] به سوی [[دشمن]] که به علت انبوهی و [[کثرت]] نیرو با سنگین و کندی انجام می‌شود. در اصل به معنای حرکت ‌کردن با کشیدن پا روی [[زمین]]، حرکت با وجود مانع که موجب سنگینی حرکت می‌شود<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۷۹؛ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۴، ص۳۱۷.</ref>.


خط ۲۲: خط ۱۹:
[[احکام شرعی]] بسیاری در برخورد با [[سپاه]] [[دشمن]] در [[قرآن]] وجود دارد که نسبت تعداد آنها با [[مسلمین]] یا سایر تاکتیک‌های [[جنگی]] ملاک [[تعیین]] آنهاست؛ از جمله [[وجوب]] [[استقامت]] در مقابل دو برابر سپاهی [[دشمن]]: {{متن قرآن|وَإِنْ يَكُنْ مِنْكُمْ أَلْفٌ يَغْلِبُوا أَلْفَيْنِ بِإِذْنِ اللَّهِ}}<ref>«اکنون خداوند بر شما آسان گرفت و معلوم داشت که در شما ناتوانی هست؛ اگر از شما صد تن شکیبا باشند بر دویست تن پیروز می‌گردند و اگر از شما هزار تن باشند بر دو هزار تن به اذن خداوند پیروز می‌شوند و خداوند با شکیبایان است» سوره انفال، آیه ۶۶.</ref>، [[حرمت]] فرار از مقابل [[سپاه]] [[دشمن]] الا برای جابه‌جایی نیرو و [[تغییر]] [[جبهه]] [[جنگ]]: {{متن قرآن|وَمَنْ يُوَلِّهِمْ يَوْمَئِذٍ دُبُرَهُ إِلَّا مُتَحَرِّفًا لِقِتَالٍ أَوْ مُتَحَيِّزًا إِلَى فِئَةٍ}}<ref>«و هر کس در آن روز از آنان واپس گریزد - مگر آنکه برای کارزاری (بهتر) کناره جوید یا جوینده جایی (بهتر) نزد گروهی (خودی) باشد- خشم خداوند را به گردن گرفته و جایگاه (نهایی) او دوزخ است و (این) پایانه، بد است» سوره انفال، آیه ۱۶.</ref> و...<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۹، ص۲۷۹.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۲۰-۳۲۱.</ref>
[[احکام شرعی]] بسیاری در برخورد با [[سپاه]] [[دشمن]] در [[قرآن]] وجود دارد که نسبت تعداد آنها با [[مسلمین]] یا سایر تاکتیک‌های [[جنگی]] ملاک [[تعیین]] آنهاست؛ از جمله [[وجوب]] [[استقامت]] در مقابل دو برابر سپاهی [[دشمن]]: {{متن قرآن|وَإِنْ يَكُنْ مِنْكُمْ أَلْفٌ يَغْلِبُوا أَلْفَيْنِ بِإِذْنِ اللَّهِ}}<ref>«اکنون خداوند بر شما آسان گرفت و معلوم داشت که در شما ناتوانی هست؛ اگر از شما صد تن شکیبا باشند بر دویست تن پیروز می‌گردند و اگر از شما هزار تن باشند بر دو هزار تن به اذن خداوند پیروز می‌شوند و خداوند با شکیبایان است» سوره انفال، آیه ۶۶.</ref>، [[حرمت]] فرار از مقابل [[سپاه]] [[دشمن]] الا برای جابه‌جایی نیرو و [[تغییر]] [[جبهه]] [[جنگ]]: {{متن قرآن|وَمَنْ يُوَلِّهِمْ يَوْمَئِذٍ دُبُرَهُ إِلَّا مُتَحَرِّفًا لِقِتَالٍ أَوْ مُتَحَيِّزًا إِلَى فِئَةٍ}}<ref>«و هر کس در آن روز از آنان واپس گریزد - مگر آنکه برای کارزاری (بهتر) کناره جوید یا جوینده جایی (بهتر) نزد گروهی (خودی) باشد- خشم خداوند را به گردن گرفته و جایگاه (نهایی) او دوزخ است و (این) پایانه، بد است» سوره انفال، آیه ۱۶.</ref> و...<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۹، ص۲۷۹.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۲۰-۳۲۱.</ref>


==منابع==
== منابع ==
{{منابع}}
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
{{پایان منابع}}


==پانویس==
== پانویس ==
{{یادآوری پانویس}}
{{پانویس}}
{{پانویس2}}
 


[[رده: مدخل]]
[[رده: مدخل]]
[[رده:زحف]]
[[رده:زحف]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۲۱

مقدمه

حرکت سنگین لشکر به سوی دشمن که به علت انبوهی و کثرت نیرو با سنگین و کندی انجام می‌شود. در اصل به معنای حرکت ‌کردن با کشیدن پا روی زمین، حرکت با وجود مانع که موجب سنگینی حرکت می‌شود[۱].

إِذَا لَقِيتُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا زَحْفًا فَلَا تُوَلُّوهُمُ الْأَدْبَارَ[۲].

این آیه شریفه حکم حرمت عقب‌نشینی در مقابل دشمن انبوه و پشت‌ به ‌پشت هم داده را بیان می‌کند.

شأن نزول آیه، جنگ بدر است؛ امّا حکم آن اختصاص به جنگ خاصی ندارد.

واژه زَحْفًا حالتی در سپاه را به تصویر می‌کشد که در اثر کثرت نفر، انبوهی و نزدیکی آنان به یکدیگر مانند یک مجموعۀ واحد و به‌هم‌پیوسته به نظر می‌رسند به رغم کُندی در حرکت، خوف‌انگیز و هراس آور است.

احکام شرعی بسیاری در برخورد با سپاه دشمن در قرآن وجود دارد که نسبت تعداد آنها با مسلمین یا سایر تاکتیک‌های جنگی ملاک تعیین آنهاست؛ از جمله وجوب استقامت در مقابل دو برابر سپاهی دشمن: وَإِنْ يَكُنْ مِنْكُمْ أَلْفٌ يَغْلِبُوا أَلْفَيْنِ بِإِذْنِ اللَّهِ[۳]، حرمت فرار از مقابل سپاه دشمن الا برای جابه‌جایی نیرو و تغییر جبهه جنگ: وَمَنْ يُوَلِّهِمْ يَوْمَئِذٍ دُبُرَهُ إِلَّا مُتَحَرِّفًا لِقِتَالٍ أَوْ مُتَحَيِّزًا إِلَى فِئَةٍ[۴] و...[۵].[۶]

منابع

پانویس

  1. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۷۹؛ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۴، ص۳۱۷.
  2. «ای مؤمنان! چون با انبوه کافران رویاروی شدید از آنان واپس مگریزید!» سوره انفال، آیه ۱۵.
  3. «اکنون خداوند بر شما آسان گرفت و معلوم داشت که در شما ناتوانی هست؛ اگر از شما صد تن شکیبا باشند بر دویست تن پیروز می‌گردند و اگر از شما هزار تن باشند بر دو هزار تن به اذن خداوند پیروز می‌شوند و خداوند با شکیبایان است» سوره انفال، آیه ۶۶.
  4. «و هر کس در آن روز از آنان واپس گریزد - مگر آنکه برای کارزاری (بهتر) کناره جوید یا جوینده جایی (بهتر) نزد گروهی (خودی) باشد- خشم خداوند را به گردن گرفته و جایگاه (نهایی) او دوزخ است و (این) پایانه، بد است» سوره انفال، آیه ۱۶.
  5. وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۹، ص۲۷۹.
  6. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۳۲۰-۳۲۱.