قتل در معارف و سیره سجادی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-]] | + - [[)) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = قتل | |||
| عنوان مدخل = [[قتل]] | |||
| مداخل مرتبط = [[قتل در قرآن]] - [[قتل در حدیث]] - [[قتل در کلام اسلامی]] - [[قتل در معارف مهدویت]] - [[قتل در فقه سیاسی]] - [[قتل در معارف دعا و زیارات]] - [[قتل در معارف و سیره سجادی]] - [[قتل در معارف و سیره رضوی]] | |||
| پرسش مرتبط = قتل (پرسش) | |||
}} | |||
== مقدمه == | |||
==مقدمه== | |||
در اصل [[قتل]] به معنای زایل کردن [[روح]] از [[بدن]] است و چون به کُشنده نسبت داده شود "قتل" گویند و به اعتبار از بین رفتن [[حیات]] "[[موت]]" نامند. [[قرآن کریم]] می‌فرماید: {{متن قرآن|فَطَوَّعَتْ لَهُ نَفْسُهُ قَتْلَ أَخِيهِ فَقَتَلَهُ فَأَصْبَحَ مِنَ الْخَاسِرِينَ}}<ref>«نفس (امّاره) او کشتن برادرش را بر وی آسان گردانید پس او را کشت و از زیانکاران شد» سوره مائده، آیه ۳۰.</ref> | در اصل [[قتل]] به معنای زایل کردن [[روح]] از [[بدن]] است و چون به کُشنده نسبت داده شود "قتل" گویند و به اعتبار از بین رفتن [[حیات]] "[[موت]]" نامند. [[قرآن کریم]] می‌فرماید: {{متن قرآن|فَطَوَّعَتْ لَهُ نَفْسُهُ قَتْلَ أَخِيهِ فَقَتَلَهُ فَأَصْبَحَ مِنَ الْخَاسِرِينَ}}<ref>«نفس (امّاره) او کشتن برادرش را بر وی آسان گردانید پس او را کشت و از زیانکاران شد» سوره مائده، آیه ۳۰.</ref> | ||
[[امام سجاد]]{{ع}} در [[دعا]] برای [[مرزداران]] از [[خدای متعال]] چنین درخواست می‌کند: {{متن حدیث|... فَإِنْ خَتَمْتَ لَهُ بِالسَّعَادَةِ، وَ قَضَيْتَ لَهُ بِالشَّهَادَةِ فَبَعْدَ أَنْ يَجْتَاحَ عَدُوَّكَ بِالْقَتْلِ}}<ref>دعای ۲۷.</ref>؛ «... ای [[خداوند]] هرگاه با [[دشمن]] تو و دشمن خود مصاف در پیوندد،... او را بر دشمن چیره گردان... و اگر خواهی زندگی‌اش را به نیکبختی پایان دهی و به خلعت شهادتش بنوازی، چنان کن که [[شهادت]] او پس از آن باشد که دشمنت را هلاک ساخته باشد». | [[امام سجاد]] {{ع}} در [[دعا]] برای [[مرزداران]] از [[خدای متعال]] چنین درخواست می‌کند: {{متن حدیث|... فَإِنْ خَتَمْتَ لَهُ بِالسَّعَادَةِ، وَ قَضَيْتَ لَهُ بِالشَّهَادَةِ فَبَعْدَ أَنْ يَجْتَاحَ عَدُوَّكَ بِالْقَتْلِ}}<ref>دعای ۲۷.</ref>؛ «... ای [[خداوند]] هرگاه با [[دشمن]] تو و دشمن خود مصاف در پیوندد،... او را بر دشمن چیره گردان... و اگر خواهی زندگی‌اش را به نیکبختی پایان دهی و به خلعت شهادتش بنوازی، چنان کن که [[شهادت]] او پس از آن باشد که دشمنت را هلاک ساخته باشد». | ||
نکته قابل توجه این است که در [[بینش]] [[اسلامی]] قتل و کشتن [[انسان‌ها]] بدون [[جرم]] و [[خطا]] گناهی بس بزرگ است اما در معرکه [[حق و باطل]]، کشتن [[دشمنان خدا]] و [[مخالفان]] [[سعادت]] [[بشریت]] [[حکم جهاد]] را داشته و در نزد وجدان‌های بیدار کاری [[ناپسند]] به شمار نمی‌رود.<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قاموس قرآن، سیدعلی‌اکبر قریشی، دارالکتب الاسلامیة، تهران، ۱۳۷۱، چاپ ششم؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم، شیرازی..</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «قتل»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۵۸.</ref> | نکته قابل توجه این است که در [[بینش]] [[اسلامی]] قتل و کشتن [[انسان‌ها]] بدون [[جرم]] و [[خطا]] گناهی بس بزرگ است اما در معرکه [[حق و باطل]]، کشتن [[دشمنان خدا]] و [[مخالفان]] [[سعادت]] [[بشریت]] [[حکم جهاد]] را داشته و در نزد وجدان‌های بیدار کاری [[ناپسند]] به شمار نمی‌رود.<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قاموس قرآن، سیدعلی‌اکبر قریشی، دارالکتب الاسلامیة، تهران، ۱۳۷۱، چاپ ششم؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم، شیرازی..</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «قتل»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۵۸.</ref> | ||
== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:1100609.jpg|22px]] [[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|'''مقاله «قتل»، دانشنامه صحیفه سجادیه''']] | # [[پرونده:1100609.jpg|22px]] [[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|'''مقاله «قتل»، دانشنامه صحیفه سجادیه''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{ | {{پانویس}} | ||
[[رده:قتل در معارف و سیره سجادی]] | [[رده:قتل در معارف و سیره سجادی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۰۸
این مدخل زیرشاخهٔ بحث قتل است. قتل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: قتل در قرآن - قتل در حدیث - قتل در کلام اسلامی - قتل در معارف مهدویت - قتل در فقه سیاسی - قتل در معارف دعا و زیارات - قتل در معارف و سیره سجادی - قتل در معارف و سیره رضوی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
در اصل قتل به معنای زایل کردن روح از بدن است و چون به کُشنده نسبت داده شود "قتل" گویند و به اعتبار از بین رفتن حیات "موت" نامند. قرآن کریم می‌فرماید: ﴿فَطَوَّعَتْ لَهُ نَفْسُهُ قَتْلَ أَخِيهِ فَقَتَلَهُ فَأَصْبَحَ مِنَ الْخَاسِرِينَ﴾[۱] امام سجاد (ع) در دعا برای مرزداران از خدای متعال چنین درخواست می‌کند: «... فَإِنْ خَتَمْتَ لَهُ بِالسَّعَادَةِ، وَ قَضَيْتَ لَهُ بِالشَّهَادَةِ فَبَعْدَ أَنْ يَجْتَاحَ عَدُوَّكَ بِالْقَتْلِ»[۲]؛ «... ای خداوند هرگاه با دشمن تو و دشمن خود مصاف در پیوندد،... او را بر دشمن چیره گردان... و اگر خواهی زندگی‌اش را به نیکبختی پایان دهی و به خلعت شهادتش بنوازی، چنان کن که شهادت او پس از آن باشد که دشمنت را هلاک ساخته باشد». نکته قابل توجه این است که در بینش اسلامی قتل و کشتن انسان‌ها بدون جرم و خطا گناهی بس بزرگ است اما در معرکه حق و باطل، کشتن دشمنان خدا و مخالفان سعادت بشریت حکم جهاد را داشته و در نزد وجدان‌های بیدار کاری ناپسند به شمار نمی‌رود.[۳].[۴]
منابع
پانویس
- ↑ «نفس (امّاره) او کشتن برادرش را بر وی آسان گردانید پس او را کشت و از زیانکاران شد» سوره مائده، آیه ۳۰.
- ↑ دعای ۲۷.
- ↑ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قاموس قرآن، سیدعلی‌اکبر قریشی، دارالکتب الاسلامیة، تهران، ۱۳۷۱، چاپ ششم؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم، شیرازی..
- ↑ شیرزاد، امیر، مقاله «قتل»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۳۵۸.