عبدالرحمن بن عبدالله ارحبی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام حسین | عنوان مدخل  = عبدالرحمن بن عبدالله ارحبی | مداخل مرتبط = [[عبدالرحمن بن عبدالله ارحبی در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{جعبه اطلاعات اصحاب
| نام = عبدالرحمن بن عبدالله ارحبی
| مشهور به =
| نام تصویر = آرامگاه شهدای کربلا.jpg
| عرض تصویر =
| توضیح تصویر = آرامگاه شهدای کربلا
| نام کامل = عبدالرحمن بن عبدالله ارحبی
| نام‌های دیگر =
| جنسیت = مرد
| کنیه =
| لقب = 
| اهل = 
| از قبیله = [[بنی‌همدان]] 
| از تیره = [[بنی‌ارحب]]   
| پدر = [[عبدالله بن کدر ارحبی]]
| مادر = 
| همسر =
| پسر = 
| دختر = 
| خواهر =
| برادر = 
| خویشاوندان =
| وابستگان =
| تاریخ تولد =   
| محل تولد = 
| محل زندگی = [[کوفه]]
| تاریخ درگذشت = 
| محل درگذشت = 
| تاریخ شهادت = [[۶۱ هجری]]
| محل شهادت = [[کربلا]]
| طول عمر =   
| محل دفن = [[کربلا]]
| دین =
| مذهب =
| از اصحاب = [[امام حسین]]
| از طبقه =
| در جنگ = [[واقعه عاشورا]]
| نقش‌ها = 
| فعالیت‌ها =
| علت شهرت = 
| علت درگذشت =
| علت شهادت = شهادت در رکاب امام حسین 
| راوی از =
| روایات مشهور = 
| مشایخ او = 
| راویان از او =   
| آخرین راوی از او =
}}


{{امامت}}
== مقدمه ==
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
'''عبدالرحمن بن عبدالله ارحبی''' از شهدای کربلاست. وی از جملۀ کسانی بود که دعوتنامۀ [[کوفیان]] را به [[حضور امام]] [[حسین]] {{ع}} رسانید و خود از همراهان [[مسلم بن عقیل]] در [[کوفه]] بود. مردی بود [[شجاع]]، موجّه و محترم و [[تابعی]]. در [[مکه]] همراه [[امام]] شد و به [[کربلا]] آمد. گفته‌اند که در [[حملۀ نخست]] به [[شهادت]] رسید<ref>انصار الحسین، ص۸۱؛ تنقیح المقال، مامقانی، ج۲، ص۱۴۵.</ref>. نام او در [[زیارت رجبیّه]] و [[زیارت ناحیۀ مقدّسه]] آمده است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۳۲۰.</ref>.
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[عبدالرحمن بن عبدالله ارحبی در تاریخ اسلامی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">


==مقدمه==
== منابع ==
'''عبدالرحمن بن عبدالله ارحبی''' از شهدای کربلاست. وی از جملۀ کسانی بود که دعوتنامۀ [[کوفیان]] را به [[حضور امام]] [[حسین]]{{ع}} رسانید و خود از همراهان [[مسلم بن عقیل]] در [[کوفه]] بود. مردی بود [[شجاع]]، موجّه و محترم و [[تابعی]]. در [[مکه]] همراه [[امام]] شد و به [[کربلا]] آمد. گفته‌اند که در [[حملۀ نخست]] به [[شهادت]] رسید<ref>انصار الحسین، ص۸۱؛ تنقیح المقال، مامقانی، ج۲، ص۱۴۵.</ref>. نام او در [[زیارت رجبیّه]] و [[زیارت ناحیۀ مقدّسه]] آمده است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۳۲۰.</ref>.
 
==منابع==
{{منابع}}
{{منابع}}
#[[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']]
# [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


==پانویس==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:عبدالرحمن بن عبدالله ارحبی]]
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]]
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:شهدای واقعه کربلا]]
[[رده:شهدای واقعه کربلا]]
[[رده:یاران امام حسین]]
[[رده:اصحاب امام حسین]]
[[رده:بنی‌همدان]]
[[رده:بنی‌ارحب]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۲۹

عبدالرحمن بن عبدالله ارحبی
آرامگاه شهدای کربلا
نام کاملعبدالرحمن بن عبدالله ارحبی
جنسیتمرد
از قبیلهبنی‌همدان
از تیرهبنی‌ارحب
پدرعبدالله بن کدر ارحبی
محل زندگیکوفه
تاریخ شهادت۶۱ هجری
محل شهادتکربلا
محل آرامگاهکربلا
از اصحابامام حسین
حضور در جنگواقعه عاشورا
علت شهادتشهادت در رکاب امام حسین

مقدمه

عبدالرحمن بن عبدالله ارحبی از شهدای کربلاست. وی از جملۀ کسانی بود که دعوتنامۀ کوفیان را به حضور امام حسین (ع) رسانید و خود از همراهان مسلم بن عقیل در کوفه بود. مردی بود شجاع، موجّه و محترم و تابعی. در مکه همراه امام شد و به کربلا آمد. گفته‌اند که در حملۀ نخست به شهادت رسید[۱]. نام او در زیارت رجبیّه و زیارت ناحیۀ مقدّسه آمده است[۲].

منابع

پانویس

  1. انصار الحسین، ص۸۱؛ تنقیح المقال، مامقانی، ج۲، ص۱۴۵.
  2. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۳۲۰.