استهزاء در فقه اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' لیکن ' به ' لکن ') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = استهزاء | |||
| عنوان مدخل = استهزاء | |||
| مداخل مرتبط = [[استهزاء در قرآن]] - [[استهزاء در علوم قرآنی]] - [[استهزاء در فقه اسلامی]] - [[نفی استهزاء در معارف و سیره نبوی]] - [[استهزاء در جامعه‌شناسی اسلامی]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[حکم]] [[استهزاء]] به حسب موارد مختلف است. | [[حکم]] [[استهزاء]] به حسب موارد مختلف است. | ||
استهزای [[مسلمان]] به [[خداوند]]، [[رسول خدا]]{{صل}} و [[مقام رسالت]]، موجب [[ارتداد]] است. <ref>المبسوط، ج۱، ص:۲۳۳؛ کتاب السرائر، ج۲، ص:۳۳۹؛ جواهر الکلام، ج۳۴، ص:۳۳۲</ref> | استهزای [[مسلمان]] به [[خداوند]]، [[رسول خدا]] {{صل}} و [[مقام رسالت]]، موجب [[ارتداد]] است. <ref>المبسوط، ج۱، ص:۲۳۳؛ کتاب السرائر، ج۲، ص:۳۳۹؛ جواهر الکلام، ج۳۴، ص:۳۳۲</ref> | ||
استهزای [[ائمّه]]{{عم}} اگر به استهزای خداوند یا [[پیامبر]] و یا [[رسالت]] برگردد، [[حکم]] پیشین را دارد. استهزای توأم با [[دشنام]] به آن بزرگواران موجب ثبوت حدّ [[قتل]] است؛ <ref>جواهر الکلام، ج۳۴، ص:۴۳۵</ref> لکن در اینکه صرف استهزاء از سوی کسی که [[معتقد]] به [[مذهب]] بوده، موجب ارتداد می‌شود یا نه، [[اختلاف]] است. <ref>جواهر الکلام، ج۳۴، ص:۶۰۲</ref> | استهزای [[ائمّه]] {{عم}} اگر به استهزای خداوند یا [[پیامبر]] و یا [[رسالت]] برگردد، [[حکم]] پیشین را دارد. استهزای توأم با [[دشنام]] به آن بزرگواران موجب ثبوت حدّ [[قتل]] است؛ <ref>جواهر الکلام، ج۳۴، ص:۴۳۵</ref> لکن در اینکه صرف استهزاء از سوی کسی که [[معتقد]] به [[مذهب]] بوده، موجب ارتداد می‌شود یا نه، [[اختلاف]] است. <ref>جواهر الکلام، ج۳۴، ص:۶۰۲</ref> | ||
استهزاء [[دین]] و آنچه که نزد [[مسلمانان]] ضروری [[دین]] به شمار میرود، موجب ارتداد است. <ref>جواهر الکلام، ج۳۴، ص:۶۰۰ ـ ۶۰۱</ref> [[مسخره کردن]] [[مؤمن]]، [[حرام]]، <ref>جواهر الکلام، ج۳۴، ص:۵۹</ref> بلکه از [[گناهان کبیره]] شمرده شده است. <ref>جواهر الکلام، ج۱۳، ص:۳۱۴</ref> | استهزاء [[دین]] و آنچه که نزد [[مسلمانان]] ضروری [[دین]] به شمار میرود، موجب ارتداد است. <ref>جواهر الکلام، ج۳۴، ص:۶۰۰ ـ ۶۰۱</ref> [[مسخره کردن]] [[مؤمن]]، [[حرام]]، <ref>جواهر الکلام، ج۳۴، ص:۵۹</ref> بلکه از [[گناهان کبیره]] شمرده شده است. <ref>جواهر الکلام، ج۱۳، ص:۳۱۴</ref> | ||
قصد جدّی در همه [[عقود]] و ایقاعات معتبر است. از این رو، عقد یا ایقاعی که از روی [[تمسخر]] واقع شود نافذ نیست. <ref>مهذب الاحکام، ج۱۶، ص:۲۷۸</ref> همچنین اگر [[کافر]] به استهزاء [[شهادتین]] بگوید، حکم به [[اسلام]] او نمیشود<ref>الحدائق الناضرة، ج۷، ص:۳۳۴.</ref> و نیز اگر کسی از روی تمسخر [[سلام]] کند، جواب [[سلام]] او [[واجب]] نیست<ref>العروة الوثقی، ج۱، ص:۷۱۶.</ref> | قصد جدّی در همه [[عقود]] و ایقاعات معتبر است. از این رو، عقد یا ایقاعی که از روی [[تمسخر]] واقع شود نافذ نیست. <ref>مهذب الاحکام، ج۱۶، ص:۲۷۸</ref> همچنین اگر [[کافر]] به استهزاء [[شهادتین]] بگوید، حکم به [[اسلام]] او نمیشود<ref>الحدائق الناضرة، ج۷، ص:۳۳۴.</ref> و نیز اگر کسی از روی تمسخر [[سلام]] کند، جواب [[سلام]] او [[واجب]] نیست<ref>العروة الوثقی، ج۱، ص:۷۱۶.</ref><ref> [[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت]] ج۱، صفحه ۴۹۳.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
{{مدخل وابسته}} | |||
* [[ارتداد]] | * [[ارتداد]] | ||
{{پایان مدخل وابسته}} | |||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:1368945.jpg|22px]] [[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|'''فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت''']] | # [[پرونده:1368945.jpg|22px]] [[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|'''فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:استهزاء]] | [[رده:استهزاء]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۳۹
این مدخل زیرشاخهٔ بحث استهزاء است. استهزاء از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: استهزاء در قرآن - استهزاء در علوم قرآنی - استهزاء در فقه اسلامی - نفی استهزاء در معارف و سیره نبوی - استهزاء در جامعه‌شناسی اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
حکم استهزاء به حسب موارد مختلف است.
استهزای مسلمان به خداوند، رسول خدا (ص) و مقام رسالت، موجب ارتداد است. [۱]
استهزای ائمّه (ع) اگر به استهزای خداوند یا پیامبر و یا رسالت برگردد، حکم پیشین را دارد. استهزای توأم با دشنام به آن بزرگواران موجب ثبوت حدّ قتل است؛ [۲] لکن در اینکه صرف استهزاء از سوی کسی که معتقد به مذهب بوده، موجب ارتداد می‌شود یا نه، اختلاف است. [۳]
استهزاء دین و آنچه که نزد مسلمانان ضروری دین به شمار میرود، موجب ارتداد است. [۴] مسخره کردن مؤمن، حرام، [۵] بلکه از گناهان کبیره شمرده شده است. [۶]
قصد جدّی در همه عقود و ایقاعات معتبر است. از این رو، عقد یا ایقاعی که از روی تمسخر واقع شود نافذ نیست. [۷] همچنین اگر کافر به استهزاء شهادتین بگوید، حکم به اسلام او نمیشود[۸] و نیز اگر کسی از روی تمسخر سلام کند، جواب سلام او واجب نیست[۹][۱۰]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ المبسوط، ج۱، ص:۲۳۳؛ کتاب السرائر، ج۲، ص:۳۳۹؛ جواهر الکلام، ج۳۴، ص:۳۳۲
- ↑ جواهر الکلام، ج۳۴، ص:۴۳۵
- ↑ جواهر الکلام، ج۳۴، ص:۶۰۲
- ↑ جواهر الکلام، ج۳۴، ص:۶۰۰ ـ ۶۰۱
- ↑ جواهر الکلام، ج۳۴، ص:۵۹
- ↑ جواهر الکلام، ج۱۳، ص:۳۱۴
- ↑ مهذب الاحکام، ج۱۶، ص:۲۷۸
- ↑ الحدائق الناضرة، ج۷، ص:۳۳۴.
- ↑ العروة الوثقی، ج۱، ص:۷۱۶.
- ↑ هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۱، صفحه ۴۹۳.