مخمصه در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +)) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = مخمصه | |||
| عنوان مدخل = [[مخمصه]] | |||
| مداخل مرتبط = [[مخمصه در قرآن]] - [[مخمصه در حدیث]] - [[مخمصه در فقه سیاسی]] | |||
| پرسش مرتبط = مخمصه (پرسش) | |||
}} | |||
== مقدمه == | |||
==مقدمه== | |||
خالی بودن شکم از [[غذا]]<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۴، ص۱۹۱.</ref>، [[گرسنگی]] به حدّی که شکم به پشت بچسبد<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۹۹.</ref>، گرسنه، لاغر و تکیده<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۲۱۹.</ref>. گرسنگی شدید و [[گرفتاری]] معیشتی و به‌اصطلاح [[فارسی]]، وضعیت "بخور و نمیر". | خالی بودن شکم از [[غذا]]<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۴، ص۱۹۱.</ref>، [[گرسنگی]] به حدّی که شکم به پشت بچسبد<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۹۹.</ref>، گرسنه، لاغر و تکیده<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۲۱۹.</ref>. گرسنگی شدید و [[گرفتاری]] معیشتی و به‌اصطلاح [[فارسی]]، وضعیت "بخور و نمیر". | ||
{{متن قرآن|ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ لَا يُصِيبُهُمْ ظَمَأٌ وَلَا نَصَبٌ وَلَا مَخْمَصَةٌ فِي سَبِيلِ اللَّهِ}}<ref> | {{متن قرآن|ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ لَا يُصِيبُهُمْ ظَمَأٌ وَلَا نَصَبٌ وَلَا مَخْمَصَةٌ فِي سَبِيلِ اللَّهِ}}<ref>«از این رو که هیچ تشنگی و سختی و گرسنگی در راه خداوند به آنان نمی‌رسد و بر هیچ جایگاهی که کافران را به خشم آورد گام نمی‌نه» سوره توبه، آیه ۱۲۰.</ref>. | ||
[[تحمّل]] [[سختی]]، گرسنگی شدید ([[مخمصه]]) و [[فقر]] در [[راه خدا]]، از جمله [[ابتلائات]] [[الهی]] است که متوجه انسان‌هاست. در [[فرهنگ]] [[سیاسی]]، فقر شدید وضعیتی است که افراد فقط می‌توانند، حداقل نیازهای معیشتی را از نظر [[خوراک]] و [[پوشاک]] تأمین نمایند<ref>علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۲.</ref> | [[تحمّل]] [[سختی]]، گرسنگی شدید ([[مخمصه]]) و [[فقر]] در [[راه خدا]]، از جمله [[ابتلائات]] [[الهی]] است که متوجه انسان‌هاست. در [[فرهنگ]] [[سیاسی]]، فقر شدید وضعیتی است که افراد فقط می‌توانند، حداقل نیازهای معیشتی را از نظر [[خوراک]] و [[پوشاک]] تأمین نمایند<ref>علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۲.</ref> | ||
.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۴۶۸-۴۶۹.</ref> | .<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۴۶۸-۴۶۹.</ref> | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | * [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: مدخل]] | [[رده: مدخل]] | ||
[[رده:مخمصه]] | [[رده:مخمصه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۲۸
این مدخل زیرشاخهٔ بحث مخمصه است. مخمصه از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: مخمصه در قرآن - مخمصه در حدیث - مخمصه در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
خالی بودن شکم از غذا[۱]، گرسنگی به حدّی که شکم به پشت بچسبد[۲]، گرسنه، لاغر و تکیده[۳]. گرسنگی شدید و گرفتاری معیشتی و به‌اصطلاح فارسی، وضعیت "بخور و نمیر".
﴿ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ لَا يُصِيبُهُمْ ظَمَأٌ وَلَا نَصَبٌ وَلَا مَخْمَصَةٌ فِي سَبِيلِ اللَّهِ﴾[۴].
تحمّل سختی، گرسنگی شدید (مخمصه) و فقر در راه خدا، از جمله ابتلائات الهی است که متوجه انسان‌هاست. در فرهنگ سیاسی، فقر شدید وضعیتی است که افراد فقط می‌توانند، حداقل نیازهای معیشتی را از نظر خوراک و پوشاک تأمین نمایند[۵] .[۶]
منابع
پانویس
- ↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۴، ص۱۹۱.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۹۹.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۲۱۹.
- ↑ «از این رو که هیچ تشنگی و سختی و گرسنگی در راه خداوند به آنان نمی‌رسد و بر هیچ جایگاهی که کافران را به خشم آورد گام نمی‌نه» سوره توبه، آیه ۱۲۰.
- ↑ علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۲.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۶۸-۴۶۹.