اوس بن ضمعج کوفی حضرمی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{امامت}} :<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل...» ایجاد کرد) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
:<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[اوس بن ضمعج کوفی حضرمی در تاریخ اسلامی]] </div> | :<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[اوس بن ضمعج کوفی حضرمی در تاریخ اسلامی]] </div> | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
وی منسوب به [[حضرموت]] [[یمن]]<ref>سمعانی، ج۲، ص۳۳۰.</ref> است که ساکن [[کوفه]] شد<ref> سیوطی، ص۸۰؛ ابن حبان، ثقات، ج۴، ص۴۳؛ مزی، ج۳، ص۳۹؛ ابن حجر، تهذیب، ج۱، ص۳۳۵.</ref>. گفته شده وی [[تابعی]] بزرگ و از [[قاریان]] نخستین، و دارای [[فضایل]]، مورد [[اعتماد]] و بسیار [[نیک]] گفتار بود<ref>مزی، ج۳، ص۳۹.</ref>. او در اواخر [[عصر جاهلی]] می‌زیست و از [[معمرین]] بود، اما [[توفیق]] [[تشرف]] به محضر [[رسول خدا]]{{صل}} را نیافت<ref>عجلی، ج۱، ص۲۳۸؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۳۵۷.</ref>. [[حدیث]] کمی از او نقل شده است، اما در [[نقل حدیث]] مورد اعتماد و [[احادیث]] او مشهور است<ref>ابن سعد، ج۶، ص۱۳۹؛ جوهری، ص۱۳۵؛ خلیفة بن خیاط، ص۱۷۱.</ref>. وی از [[ابومسعود انصاری]]، [[عایشه]]، [[عبدالله بن عباس]]، [[سلمان فارسی]] و [[براء بن عازب]] [[روایت]] دارد و [[اسماعیل بن رجاء زبیدی کوفی]] و [[ابواسحاق کوفی همدانی]] از او روایت نقل کرده‌اند<ref>ابن حبان، الثقات، ج۴، ص۴۳ و ج۶، ص۲۹؛ ابن عدی، ج۲، ص۳۲۶؛ طبرانی، المعجم الکبیر، ج۱۷، ص۲۲۲.</ref>. | وی منسوب به [[حضرموت]] [[یمن]]<ref>سمعانی، ج۲، ص۳۳۰.</ref> است که ساکن [[کوفه]] شد<ref> سیوطی، ص۸۰؛ ابن حبان، ثقات، ج۴، ص۴۳؛ مزی، ج۳، ص۳۹؛ ابن حجر، تهذیب، ج۱، ص۳۳۵.</ref>. گفته شده وی [[تابعی]] بزرگ و از [[قاریان]] نخستین، و دارای [[فضایل]]، مورد [[اعتماد]] و بسیار [[نیک]] گفتار بود<ref>مزی، ج۳، ص۳۹.</ref>. او در اواخر [[عصر جاهلی]] می‌زیست و از [[معمرین]] بود، اما [[توفیق]] [[تشرف]] به محضر [[رسول خدا]] {{صل}} را نیافت<ref>عجلی، ج۱، ص۲۳۸؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۳۵۷.</ref>. [[حدیث]] کمی از او نقل شده است، اما در [[نقل حدیث]] مورد اعتماد و [[احادیث]] او مشهور است<ref>ابن سعد، ج۶، ص۱۳۹؛ جوهری، ص۱۳۵؛ خلیفة بن خیاط، ص۱۷۱.</ref>. وی از [[ابومسعود انصاری]]، [[عایشه]]، [[عبدالله بن عباس]]، [[سلمان فارسی]] و [[براء بن عازب]] [[روایت]] دارد و [[اسماعیل بن رجاء زبیدی کوفی]] و [[ابواسحاق کوفی همدانی]] از او روایت نقل کرده‌اند<ref>ابن حبان، الثقات، ج۴، ص۴۳ و ج۶، ص۲۹؛ ابن عدی، ج۲، ص۳۲۶؛ طبرانی، المعجم الکبیر، ج۱۷، ص۲۲۲.</ref>. | ||
[[بخاری]] به روایت اوس از عایشه تصریح<ref>بخاری، ج۱، ص۳۵۲ و ج۶، ص۴۰۸.</ref> دارد، ولی عقیلی در این باره تردید کرده است<ref>عقیلی، ج۳، ص۲۹۶.</ref>. اوس از طریق [[براء بن عازب]] از رسول خدا{{صل}} نقل کرده است که فرمود: {{متن حدیث|زَيِّنُوا اَلْقُرْآنَ بِأَصْوَاتِكُمْ}}؛ با صوت خود [[زینت]] بخش [[قرآن]] باشید»<ref>ابوالشیخ انصاری، ج۴، ص۳۱.</ref>. مشهورترین روایت نقل شده از او، تقدم [[قاری قرآن]] بر دیگران در [[امامت | [[بخاری]] به روایت اوس از عایشه تصریح<ref>بخاری، ج۱، ص۳۵۲ و ج۶، ص۴۰۸.</ref> دارد، ولی عقیلی در این باره تردید کرده است<ref>عقیلی، ج۳، ص۲۹۶.</ref>. اوس از طریق [[براء بن عازب]] از رسول خدا {{صل}} نقل کرده است که فرمود: {{متن حدیث|زَيِّنُوا اَلْقُرْآنَ بِأَصْوَاتِكُمْ}}؛ با صوت خود [[زینت]] بخش [[قرآن]] باشید»<ref>ابوالشیخ انصاری، ج۴، ص۳۱.</ref>. مشهورترین روایت نقل شده از او، تقدم [[قاری قرآن]] بر دیگران در [[امامت جماعت]] است<ref>احمد بن حنبل، ج۴، ص۱۱۸؛ ابن ماجه، ج۱، ص۳۱۳؛ با کمی اختلاف بنگرید: طبرانی، المعجم الاوسط، ج۴، ص۳۰۸.</ref>. او تا [[زمان]] [[امارت]] [[بشر بن مروان]] بر [[عراق]] زنده بود. بشر برای برخی [[قاریان قرآن]] از جمله اوس بن ضمعج، جوایزی فرستاد که اوس جایزه را نپذیرفت و گفت: مرا به آن حاجتی نیست<ref>ابن عساکر، ج۱۰، ص۲۵۶.</ref>. اوس به سال ۷۴، در ایام امارت بشر درگذشت <ref>خلیفة بن خیاط، ص۲۱۰؛ بلاذری، ج۱، ص۱۴؛ ابن حبان، مشاهیر، ص۱۷۱.</ref><ref>[[رمضان محمدی|محمدی، رمضان]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «اوس بن ضمعج کوفی حضرمی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۱۶۹.</ref> | ||
== منابع == | |||
==منابع== | |||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده: | # [[پرونده:IM009658.jpg|22px]] [[رمضان محمدی|محمدی، رمضان]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|'''مقاله «اوس بن ضمعج کوفی حضرمی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده: | [[رده:اصحاب پیامبر]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۳۷
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
وی منسوب به حضرموت یمن[۱] است که ساکن کوفه شد[۲]. گفته شده وی تابعی بزرگ و از قاریان نخستین، و دارای فضایل، مورد اعتماد و بسیار نیک گفتار بود[۳]. او در اواخر عصر جاهلی می‌زیست و از معمرین بود، اما توفیق تشرف به محضر رسول خدا (ص) را نیافت[۴]. حدیث کمی از او نقل شده است، اما در نقل حدیث مورد اعتماد و احادیث او مشهور است[۵]. وی از ابومسعود انصاری، عایشه، عبدالله بن عباس، سلمان فارسی و براء بن عازب روایت دارد و اسماعیل بن رجاء زبیدی کوفی و ابواسحاق کوفی همدانی از او روایت نقل کرده‌اند[۶].
بخاری به روایت اوس از عایشه تصریح[۷] دارد، ولی عقیلی در این باره تردید کرده است[۸]. اوس از طریق براء بن عازب از رسول خدا (ص) نقل کرده است که فرمود: «زَيِّنُوا اَلْقُرْآنَ بِأَصْوَاتِكُمْ»؛ با صوت خود زینت بخش قرآن باشید»[۹]. مشهورترین روایت نقل شده از او، تقدم قاری قرآن بر دیگران در امامت جماعت است[۱۰]. او تا زمان امارت بشر بن مروان بر عراق زنده بود. بشر برای برخی قاریان قرآن از جمله اوس بن ضمعج، جوایزی فرستاد که اوس جایزه را نپذیرفت و گفت: مرا به آن حاجتی نیست[۱۱]. اوس به سال ۷۴، در ایام امارت بشر درگذشت [۱۲][۱۳]
منابع
پانویس
- ↑ سمعانی، ج۲، ص۳۳۰.
- ↑ سیوطی، ص۸۰؛ ابن حبان، ثقات، ج۴، ص۴۳؛ مزی، ج۳، ص۳۹؛ ابن حجر، تهذیب، ج۱، ص۳۳۵.
- ↑ مزی، ج۳، ص۳۹.
- ↑ عجلی، ج۱، ص۲۳۸؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۳۵۷.
- ↑ ابن سعد، ج۶، ص۱۳۹؛ جوهری، ص۱۳۵؛ خلیفة بن خیاط، ص۱۷۱.
- ↑ ابن حبان، الثقات، ج۴، ص۴۳ و ج۶، ص۲۹؛ ابن عدی، ج۲، ص۳۲۶؛ طبرانی، المعجم الکبیر، ج۱۷، ص۲۲۲.
- ↑ بخاری، ج۱، ص۳۵۲ و ج۶، ص۴۰۸.
- ↑ عقیلی، ج۳، ص۲۹۶.
- ↑ ابوالشیخ انصاری، ج۴، ص۳۱.
- ↑ احمد بن حنبل، ج۴، ص۱۱۸؛ ابن ماجه، ج۱، ص۳۱۳؛ با کمی اختلاف بنگرید: طبرانی، المعجم الاوسط، ج۴، ص۳۰۸.
- ↑ ابن عساکر، ج۱۰، ص۲۵۶.
- ↑ خلیفة بن خیاط، ص۲۱۰؛ بلاذری، ج۱، ص۱۴؛ ابن حبان، مشاهیر، ص۱۷۱.
- ↑ محمدی، رمضان، مقاله «اوس بن ضمعج کوفی حضرمی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۱۶۹.