اجتثاث در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-\n{{امامت}} +{{امامت}})) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = اجتثاث | |||
| عنوان مدخل = [[اجتثاث]] | |||
| مداخل مرتبط = [[اجتثاث در قرآن]] - [[اجتثاث در حدیث]] - [[اجتثاث در فقه سیاسی]] | |||
| پرسش مرتبط = اجتثاث (پرسش) | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
*[[اجتثاث]]: ریشه‌کن کردن<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۱۸۷.</ref>، برکندن، فرا جنبانیدن، از بیخ و ریشه درآوردن<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۲، ص۱۲۶؛ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۴۲.</ref>. | * [[اجتثاث]]: ریشه‌کن کردن<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۱۸۷.</ref>، برکندن، فرا جنبانیدن، از بیخ و ریشه درآوردن<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۲، ص۱۲۶؛ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۴۲.</ref>. | ||
*{{متن قرآن|وَمَثَلُ كَلِمَةٍ خَبِيثَةٍ كَشَجَرَةٍ خَبِيثَةٍ اجْتُثَّتْ مِنْ فَوْقِ الْأَرْضِ}}<ref>«و مثل کلمه‌ای پلید چون درختی پلید است که از روی زمین ریشه‌کن شده باشد، آن را هیچ پایداری نیست» سوره ابراهیم، آیه ۲۶.</ref>. | *{{متن قرآن|وَمَثَلُ كَلِمَةٍ خَبِيثَةٍ كَشَجَرَةٍ خَبِيثَةٍ اجْتُثَّتْ مِنْ فَوْقِ الْأَرْضِ}}<ref>«و مثل کلمه‌ای پلید چون درختی پلید است که از روی زمین ریشه‌کن شده باشد، آن را هیچ پایداری نیست» سوره ابراهیم، آیه ۲۶.</ref>. | ||
*[[قرآن کریم]] [[شرک]] و [[اعتقادات]] [[مشرکان]] را به درختی [[تشبیه]] می‌کند که هیچ اصل و ریشه‌ای نداشته و از بیخ کنده شده است. مراد از این [[تشبیه]] آن است که هیچ میوه و ثمری برای چنین [[اعتقادات]] و مبانی و نهادهایی که بر آن [[استوار]] شده‌اند، غیر از [[بدی]] و [[پلیدی]] متصور نیست<ref>سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۱۲، ص۵۲-۵۳؛ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۰۰.</ref><ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۴۶-۴۷۷.</ref>. | * [[قرآن کریم]] [[شرک]] و [[اعتقادات]] [[مشرکان]] را به درختی [[تشبیه]] می‌کند که هیچ اصل و ریشه‌ای نداشته و از بیخ کنده شده است. مراد از این [[تشبیه]] آن است که هیچ میوه و ثمری برای چنین [[اعتقادات]] و مبانی و نهادهایی که بر آن [[استوار]] شده‌اند، غیر از [[بدی]] و [[پلیدی]] متصور نیست<ref>سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۱۲، ص۵۲-۵۳؛ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۰۰.</ref><ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۴۶-۴۷۷.</ref>. | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | * [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:اجتثاث]] | [[رده:اجتثاث]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۱۳
این مدخل زیرشاخهٔ بحث اجتثاث است. اجتثاث از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: اجتثاث در قرآن - اجتثاث در حدیث - اجتثاث در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- اجتثاث: ریشه‌کن کردن[۱]، برکندن، فرا جنبانیدن، از بیخ و ریشه درآوردن[۲].
- ﴿وَمَثَلُ كَلِمَةٍ خَبِيثَةٍ كَشَجَرَةٍ خَبِيثَةٍ اجْتُثَّتْ مِنْ فَوْقِ الْأَرْضِ﴾[۳].
- قرآن کریم شرک و اعتقادات مشرکان را به درختی تشبیه می‌کند که هیچ اصل و ریشه‌ای نداشته و از بیخ کنده شده است. مراد از این تشبیه آن است که هیچ میوه و ثمری برای چنین اعتقادات و مبانی و نهادهایی که بر آن استوار شده‌اند، غیر از بدی و پلیدی متصور نیست[۴][۵].
منابع
پانویس
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۱۸۷.
- ↑ ابن‌منظور، لسان العرب، ج۲، ص۱۲۶؛ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۴۲.
- ↑ «و مثل کلمه‌ای پلید چون درختی پلید است که از روی زمین ریشه‌کن شده باشد، آن را هیچ پایداری نیست» سوره ابراهیم، آیه ۲۶.
- ↑ سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۱۲، ص۵۲-۵۳؛ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۰۰.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۴۶-۴۷۷.