از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
مقدمه
- اجتثاث: ریشه‌کن کردن[۱]، برکندن، فراجنبانیدن، از بیخ و ریشه درآوردن[۲].
وَمَثَلُ كَلِمَةٍ خَبِيثَةٍ كَشَجَرَةٍ خَبِيثَةٍ اجْتُثَّتْ مِنْ فَوْقِ الْأَرْضِ
[۳].- قرآن کریم شرک و اعتقادات مشرکان را به درختی تشبیه می‌کند که هیچ اصل و ریشه‌ای نداشته و از بیخ کنده شده است. مراد از این تشبیه آن است که هیچ میوه و ثمری برای چنین اعتقادات و مبانی و نهادهایی که بر آن استوار شده‌اند، غیر از بدی و پلیدی متصور نیست[۴][۵].
منابع
پانویس
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۱۸۷.
- ↑ ابن‌منظور، لسان العرب، ج۲، ص۱۲۶؛ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۴۲.
- ↑ «و مثل کلمه‌ای پلید چون درختی پلید است که از روی زمین ریشه‌کن شده باشد، آن را هیچ پایداری نیست» سوره ابراهیم، آیه ۲۶.
- ↑ سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۱۲، ص۵۲-۵۳؛ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۰۰.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۴۶-۴۷۷.
اجتثاث از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: اجتثاث در قرآن - اجتثاث در حدیث - اجتثاث در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبط
