الظلیمة الظلیمة: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-\n{{امامت}} +{{امامت}})) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = امام حسین | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
ظلیمه، آنچه از [[انسان]] به ناحق و ظالمانه بگیرند، آنچه را که نزد [[ظالم]] درخواست می‌‌کنی<ref>مجمع البحرین.</ref>. کلماتی حاکی از [[ظلم]] و ستمی که بر [[امام حسین]]{{ع}} از سوی [[امّت]] روا شد. این تعبیر، در [[زیارت ناحیه مقدسه]] آمده و اینکه [[ذوالجناح]]، اسب [[سید الشهدا]]{{ع}} پس از کشته شدن [[امام]]، همهمه‌کنان و اشک‌ریزان و بی‌صاحب به سوی خیمه‌‌ها می‌‌آمد، در حالی که می‌‌گفت: {{عربی|الظَّلِيمَةَ الظَّلِيمَةَ لِأُمَّةٍ قَتَلَتِ ابْنَ بِنْتِ نَبِيِّهَا}}<ref>بحار الأنوار، ج۴۴، ص۲۶۶، زیارت ناحیه مقدسه.</ref>. داد از | ظلیمه، آنچه از [[انسان]] به ناحق و ظالمانه بگیرند، آنچه را که نزد [[ظالم]] درخواست می‌‌کنی<ref>مجمع البحرین.</ref>. کلماتی حاکی از [[ظلم]] و ستمی که بر [[امام حسین]] {{ع}} از سوی [[امّت]] روا شد. این تعبیر، در [[زیارت ناحیه مقدسه]] آمده و اینکه [[ذوالجناح]]، اسب [[سید الشهدا]] {{ع}} پس از کشته شدن [[امام]]، همهمه‌کنان و اشک‌ریزان و بی‌صاحب به سوی خیمه‌‌ها می‌‌آمد، در حالی که می‌‌گفت: {{عربی|الظَّلِيمَةَ الظَّلِيمَةَ لِأُمَّةٍ قَتَلَتِ ابْنَ بِنْتِ نَبِيِّهَا}}<ref>بحار الأنوار، ج۴۴، ص۲۶۶، زیارت ناحیه مقدسه.</ref>. داد از دست امّتی که پسر [[دختر پیامبر]] خود را کشته‌اند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۲۹۶.</ref>. | ||
== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:امام حسین]] | ||
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | [[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۰۴
مقدمه
ظلیمه، آنچه از انسان به ناحق و ظالمانه بگیرند، آنچه را که نزد ظالم درخواست می‌‌کنی[۱]. کلماتی حاکی از ظلم و ستمی که بر امام حسین (ع) از سوی امّت روا شد. این تعبیر، در زیارت ناحیه مقدسه آمده و اینکه ذوالجناح، اسب سید الشهدا (ع) پس از کشته شدن امام، همهمه‌کنان و اشک‌ریزان و بی‌صاحب به سوی خیمه‌‌ها می‌‌آمد، در حالی که می‌‌گفت: الظَّلِيمَةَ الظَّلِيمَةَ لِأُمَّةٍ قَتَلَتِ ابْنَ بِنْتِ نَبِيِّهَا[۲]. داد از دست امّتی که پسر دختر پیامبر خود را کشته‌اند[۳].
منابع
پانویس
- ↑ مجمع البحرین.
- ↑ بحار الأنوار، ج۴۴، ص۲۶۶، زیارت ناحیه مقدسه.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۲۹۶.